Outside in(100)

‘Ik kon niet weg van niveau drie, maar dat was eerst. Toen iedereen wist dat ik jouw zendertje droeg, heb ik het verwijderd.’

‘Hoeveel heb je er –’

‘Ik heb ongeveer de helft getest. Ik ben druk bezig geweest.’

‘Aha.’

‘En ik weet nog iets dat jou zal helpen.’ Ze glimlachte zelfingenomen.

‘Wat?’

‘De Outsiders hebben ons nodig. Anders zullen ze het niet lang overleven.’

‘Hoezo hebben ze ons nodig?’ Nu was het mijn beurt om haar uit te dagen.

‘Omdat ze zo lang in dat voertuig hebben geleefd, is hun gezondheid aangetast.’

‘Nou en? Ze gaan nu hier wonen. Lekker veilig en gezond.’

‘Dat zal niet helpen.’

‘Goed, moeder. Zeg het nou maar.’

Ze aarzelde even, en ik besefte wat ik net had gezegd. Nou ja. Niets meer aan te doen.

‘Nou?’ drong ik aan.

‘Ze hebben ons nodig omdat ze steriel zijn.’





Hoofdstuk 20





‘Steriel? Je bedoelt dat ze geen kinderen kunnen krijgen?’ vroeg ik.

‘Precies,’ zei Lamont.

‘Allemaal niet?’

‘Dat is moeilijk vast te stellen. Twee van deze drie zijn onvruchtbaar, net als een van de twee die gestorven zijn. Uit wat ik nu weet maak ik op dat de mensen van de jongere generatie – zij die nog geen vijfentwintighonderd weken oud zijn – allemaal steriel zijn, maar de oudere Outsiders niet. Nog even, en niemand is meer in staat om kinderen te krijgen.’

‘Wat is de oorzaak van die onvruchtbaarheid?’

‘Langdurige blootstelling aan de straling van het Heelal. Nadat jij het Heelal had ontdekt vond ik een paar bestanden over de nadelige gevolgen van Buiten zijn. De wanden van Binnen zijn met lood bekleed om ons tegen die straling te beschermen, maar in het artikel stond iets over… meteorieten die ons zo hard kunnen raken dat ze een gat in de wand slaan, waardoor de straling kan binnendringen.’

Nog meer zaken waar we niets van af wisten. Geweldig. Als de Outsiders inderdaad al die tijd de dienst hadden uitgemaakt in Binnen moesten ze dit toch weten.

‘Ze willen onze hele bevolking evacueren,’ zei ik.

‘Die informatie kun je misschien in je voordeel gebruiken. En als je alle Insiders vertelt over de plannen van de Outsiders, zijn er vast genoeg vrijwilligers om je te helpen.’

‘Maar de Insiders zien hen als hun redders. Ze zullen me niet helpen. Ik ben degene die al deze ellende heeft veroorzaakt.’

‘Licht ze dan voor. Win ze voor je zaak. Dat kun je best.’

‘Die band –’

‘Ik heb het gehoord. Kom mee naar de behandelkamer, ik wil er even naar kijken.’

Omdat ik de dokter niet wilde tegenspreken, ging ik op de onderzoektafel zitten, waarna Lamont allerlei instrumenten gebruikte om de band te onderzoeken.

Ik legde uit dat we hadden gedacht dat het ding was uitgeschakeld, vóór de overval op de luchtcentrale. ‘Ponife noemde het levend metaal.’

‘Het is verbijsterend,’ zei ze. ‘Voor zover ik kan zien is hij aangesloten op het elektrisch circuit in je lichaam en gebruikt het die energie om zichzelf op te laden.’

‘Heb ik vanbinnen een elektrisch circuit?’ vroeg ik.

‘Ja. Elk lichaam produceert een klein beetje elektriciteit.’

‘En kan die stroom ook worden uitgeschakeld?’

‘Ja. Als je doodgaat, maar dat is géén optie.’

Ik dacht erover na. ‘Waarom niet? Als jij erbij blijft, mijn hart even stilzet en –’

‘Geen sprake van.’ Ze keek me aan met haar kwaadste blik. Indrukwekkend. ‘En trouwens,’ zei ze, ‘dat werkt misschien niet eens. De band is ook aangesloten op je zenuwstelsel, daarom veroorzaakt hij ook zo’n intense pijn.’ Haar stem werd milder. ‘Je hebt trouwens wel wat zenuwschade. Hebben ze…’

‘Ja, maar maak je geen zorgen. Het viel best mee.’ Ik loog tegen mijn moeder, en verwachtte eigenlijk dat de band me onmiddellijk zou afstraffen. ‘Wordt mijn zenuwstelsel ook uitgeschakeld, als je mijn hart stilzet?’

‘Het is geen optie, Trella. Je moet Ponife op de een of andere manier die X zien te ontfutselen.’

‘Hij blijft bij me uit de buurt. En meestal heeft hij een paar onderhoudswerkers bij zich.’

‘Dan moet je het juiste moment afwachten.’

Dat kon zij gemakkelijk zeggen.



Ponife kwam op uur vierentwintig de overlevende Outsiders opzoeken, in gezelschap van Bubba Boom en Egan. Ik voelde me al veel beter. Bijna optimistisch, zelfs. Verbazingwekkend wat een lange douche en acht uur slaap in een echt bed konden doen.

Lamont en ik beantwoordden Ponifes vragen over de gezondheid van zijn collega’s. Toen stuurde hij Lamont weg. Ze keek me nog even veelbetekenend aan en verdween in haar kantoor.