Outside in(18)
‘De volgende keer als je me laat zweren iets geheim te houden, moet je dat er even bij zeggen.’ Snel vertelde ik aan Riley wat de Transmissie was. ‘Heb je hem alweer aan de praat gekregen?’ vroeg ik Logan.
‘Nee.’
‘En hoe zit het met die ramkoers?’ vroeg Riley.
‘Als het goed is, hebben we ruim de tijd om een botsing te voorkomen. Zoals ik al zei, de bediening van de Transmissie is beschadigd, maar de apparatuur zelf niet. De reparatie zal niet moeilijk zijn als we eenmaal weten hoe de bediening werkt.’
‘Ik kan er wel even naar kijken,’ bood Riley aan.
‘Dat kan geen kwaad,’ zei Logan.
‘Maar hoe kom je van die beschadigde bediening op sabotage?’ vroeg ik.
‘Dit is de tweede aanwijzing,’ zei hij, wijzend naar zijn scherm.
Riley boog zich voorover om het beter te kunnen zien, maar ik ging niet eens proberen het te ontcijferen. ‘En?’
‘De gegevens van de energiecentrale, vlak voor de explosie,’ zei Riley.
‘En?’
‘Alle machines functioneerden binnen normale marges,’ zei Logan. ‘Er is niets wat duidt op een aanstaande explosie. Geen piek in de stroom, geen te hoge druk, geen brand, niets ongebruikelijks.’
‘Misschien heeft de computer het niet op tijd geregistreerd. Heb je al gekeken in de centrale?’
‘Natuurlijk. Ik heb alles onderzocht, samen met een paar onderhoudsmensen. Zij snappen er ook niets van.’
‘Maar dat is nog niet genoeg om aan sabotage te denken,’ zei Riley.
Logan haalde een glazen potje tevoorschijn. ‘Laatste aanwijzing. Op de plek van de explosie vond ik een vettige substantie op de wanden en resten van een tijdmechanisme en een schakelaar. En voordat je die ook probeert weg te redeneren, ik heb die substantie getest en het is iets brandbaars dat verder nergens in de centrale is aangetroffen. Het wordt alleen gebruikt in de recyclingovens op niveau één.’
Riley pakte een van de stukken verwrongen staal uit het glazen potje en bestudeerde het. Er verscheen een geschokte blik in zijn ogen. ‘Hiermee kun je een bom laten ontploffen.’
Een bom. Nu de woorden hardop werden uitgesproken waren ze als een klap in mijn gezicht. Iemand had een bom laten ontploffen, opzettelijk mensen gedood, onze levens op het spel gezet – de levens van duizenden mensen. Verbijstering en woede streden om de voorrang. Het kostte me een paar minuten om mijn emoties onder controle te krijgen en helder te kunnen denken.
‘Wie heeft dit gedaan? En waarom?’ vroeg ik.
‘Het moet iemand zijn geweest die van de Transmissie wist en die genoeg kennis had om de bom te maken en zodanig te plaatsen dat de explosie geen gat naar Buiten zou slaan,’ zei Logan. ‘En waarom, daar kan ik alleen maar naar raden. Aangezien de Transmissie het doelwit was, moet het iemand zijn geweest die niet wil dat we door het Heelal reizen. Of die onze aandacht wil.’
‘Denk je dat diegene eisen gaat stellen of gaat dreigen andere systemen te beschadigen als we niet gehoorzamen?’
‘Ik heb geen idee, Trell. Dit is allemaal nieuw voor me.’
‘Als die persoon van plan is eisen te stellen, zal dat wel snel gebeuren,’ zei Riley. ‘En als de bommenmaker inderdaad contact opneemt met Logan of de Commissie kunnen we er misschien achter komen wie het is.’
‘Heb je de Commissie ingelicht?’ vroeg ik Logan.
‘Nee.’
‘Waarom niet?’ wilde ik weten.
‘Ik ben er zelf net achter. En we moeten voorzichtig zijn met deze informatie. Dat we nu weten dat we met een saboteur te maken hebben, geeft ons een voorsprong. Als we niets zeggen, wordt diegene misschien wat onvoorzichtiger en verraadt hij zichzelf.’
‘En als dit bekend wordt, breekt er misschien paniek uit,’ voegde Riley eraan toe.
‘Maar dit is te belangrijk. De Commissie moet het weten.’
‘Een groep van negentien mensen kan geen geheim bewaren. Dat is statistisch onmogelijk,’ zei Logan.
‘En wat als de saboteur met eisen komt?’ vroeg ik.
‘Dan weet de Commissie het ook meteen, nietwaar?’
Ik snoof geërgerd. ‘Je moet het iemand vertellen,’ zei ik.
‘Dat heb ik gedaan.’
‘Behalve ons.’
‘Dat lijkt me onverstandig.’
‘Heb je verdachten?’ vroeg Riley.
‘Moedig hem nou niet aan,’ zei ik.
‘Hij heeft gelijk, en dat weet je.’
‘Ik kan wel een lijst opstellen met iedereen die af weet van de Transmissie,’ zei Logan.
‘Simpel. Dat zijn wij, toch?’
Hij negeerde me. ‘Anne-Jade probeert er nog steeds achter te komen welke Trava’s aan de Transmissie hebben gewerkt. Als we die namen eenmaal hebben, zet ik ze op de lijst. Ik denk niet dat de Trava’s dit zelf gedaan hebben, maar misschien heeft een van hen de informatie doorgespeeld aan iemand die niet continu in de gaten wordt gehouden.’