Outside in(11)
‘Geen idee. Hoe laat is het nu?’ Logan vloekte en knalde met zijn vuist op tafel.
Ik rolde zijn bureaustoel bij de computer vandaan.
‘Hé!’ Hij remde zijn vaart met zijn voeten en probeerde terug te rollen.
‘Nee.’ Ik draaide hem om, met zijn gezicht naar me toe. Neus tegen neus keek ik hem zo streng mogelijk aan. ‘Je hebt voedsel en slaap nodig.’
‘Maar –’
‘We hebben weer stroom en warmte.’
‘Maar –’
‘Wat je ook aan het doen bent, dat kan later ook nog.’
‘Maar –’
‘Je kunt niet helder denken als je geen rust neemt.’
Hij klampte zich vast aan de armleuningen van zijn stoel alsof ik had gedreigd hem op te tillen en naar de kantine te dragen. Niet nodig. Ik zou hem er gewoon op zijn stoel heen rijden als het moest.
De woorden tuimelden paniekerig zijn mond uit. ‘Maar dit is belangrijk!’
Ik rechtte mijn rug en sloeg mijn armen over elkaar. Nog steeds met mijn strenge blik zei ik: ‘Dan moet het wel echt heel belangrijk zijn.’
Logans verwilderde blik schoot naar de deur en weer terug naar mij. ‘Beloof je dat je het geheimhoudt?’
‘Dat kan ik niet beloven.’
‘Voorlopig dan. Tot ik het kan bevestigen.’
‘Logan, nu ga ik me echt zorgen maken.’
‘Beloof je dat je het voorlopig geheim houdt?’
‘Oké, oké. Zeg op.’
Hij keek nog een keer naar de deur. Toen wees hij naar de bovenste knoop van zijn shirt. ‘Staat je microfoon uit?’
‘Ja.’ Ik gilde het woord bijna tegen hem.
‘De energiecentrale is niet het enige systeem dat is beschadigd door de explosie.’
‘Alle systemen zijn aangetast door de stroomuitval. Wat is daar geheim aan?’
Hij wreef met zijn hand over zijn gezicht. ‘Van dit systeem wisten we niet eens dat het bestond, tot tien weken geleden.’
‘O. Is het een Heelal-systeem?’
‘Yep. En het is geen kleinigheid, zoals de Poort. Dit heet de Transmissie. Simpel gezegd neemt dat systeem een deel van de energie die de centrale produceert en stuurt die het Heelal in, zodat we worden voortgedreven naar onze eindbestemming. Volg je me?’
‘Ja. De Transmissie beweegt ons door het Heelal.’
‘Precies. Alleen is het systeem vernietigd door de explosie. Nu de Transmissie niet meer werkt, kunnen we niet sneller of langzamer. En we kunnen niet manoeuvreren.’
‘En waarom is dat zo verontrustend?’
Hij haalde zijn vingers door zijn bruine haren. ‘Het Heelal is niet leeg. Er zijn enorme objecten die Planeten heten, gigantische projectielen met namen als Asteroïden en Kometen en compacte ballen brandend gas die Zonnen heten. Als we er al niet tegenaan knallen, kan het krachtveld van die dingen ons vertragen, uit onze koers drijven of vasthouden. Met andere woorden: we dobberen stuurloos rond.’
Hoofdstuk 3
‘Lopen we nu direct gevaar?’ vroeg ik Logan.
‘Ik denk het niet.’
‘Dat denk je?’
‘Sorry, een of andere goedbedoelende sloof stoorde me voordat ik klaar was met mijn berekeningen,’ plaagde hij, maar zijn poging tot humor sloeg niet echt aan.
‘Kunnen we de Transmissie repareren?’
‘Dat weet ik niet. De onderhoudssloven hebben dat systeem nooit bediend en bijgehouden. Ik heb het akelige gevoel dat de Trava’s dat deden.’
Dat was niet best. Een deel van de Trava’s zat in het cellencomplex, en de anderen werden vastgehouden in hun vertrekken in Sector D4.
‘Mag ik nu weer verdergaan?’ vroeg Logan.
‘Je mag je berekeningen afronden,’ zei ik.
‘Je gaat niet weg, hè?’
‘Nee.’
Ik bleef achter hem staan, terwijl zijn vingers over het toetsenbord vlogen. Na twintig minuten floot hij van opluchting en leunde achterover in zijn stoel.
‘Goed nieuws?’ vroeg ik.
‘De komende vier weken zullen we in elk geval nergens tegenaan knallen.’ Hij draaide zich om en keek me aan.
‘Maar?’
‘Maar we liggen misschien wel op ramkoers.’
‘Misschien?’
Logan gebaarde zwakjes naar de computer. ‘Ik moet de gegevens checken…’
‘Niet nu. Je moet eten en slapen.’ Ik kapte zijn verontwaardigde uitroep af door hem van zijn stoel te trekken. Vervolgens sleurde ik hem mee naar de kantine van de oppers in Kwadraat G3 en bleef bij hem terwijl hij at. Toen bracht ik hem naar zijn kleine appartementje naast de Controlekamer van Binnen. Dat was vroeger het domein geweest van de kapitein, zodat die altijd in de buurt zou zijn in geval van nood.
We hadden nog geen nieuwe kapitein, maar Logans positie kwam aardig in de buurt. Dankzij zijn technische kennis en vertrouwdheid met de computersystemen kon hij de vinger aan de pols van onze wereld houden.