Outside in(12)

Sinds de opstand waren de oppers hun werk blijven doen – het bedienen en controleren van al onze cruciale systemen. Maar dat gold niet voor de sloven. Die wilden niet meer schoonmaken en al die andere eentonige klussen doen. Dat kon ik ze moeilijk kwalijk nemen, maar die taken waren wel essentieel voor ons voortbestaan. Hoe konden we ze overtuigen?

Ik stopte Logan in bed. ‘Niet weggaan voordat je een paar uur hebt geslapen. Begrepen?’

Hij salueerde vermoeid naar me. ‘Ja, sir.’

Onderweg naar de ziekenboeg piekerde ik over de verdeling van het werk. Helaas kreeg ik geen geniale inval. Ik vroeg me af hoe de mensen het hadden gedaan voordat de Trava’s de macht hadden overgenomen en ons hadden opgedeeld in oppers en sloven. Logan had geheime bestanden ontdekt over de geschiedenis van onze wereld. Misschien stond daar iets in. Misschien hadden onze voorouders de perfecte balans gevonden. Ja, ze hadden vast een of ander systeem uitgedokterd. Als deze crisis voorbij was, kon Logan daar misschien wat over vinden in die bestanden en die informatie laten zien aan de Commissie.



Ik rekte me zo ver mogelijk uit, tastend naar mijn volgende houvast. Maar dat bleef net buiten bereik. Ik liet mijn bezwete voorhoofd tegen het koele staal rusten, terwijl de teleurstelling door me heen golfde. Ik was dan wel vijf meter hoger gekomen dan bij mijn vorige klim, maar ik moest toch een andere manier zien te vinden om helemaal bovenin te komen.

Snel liet ik me langs het touw omlaagglijden om terug te keren naar het half afgebouwde dak van niveau tien. Het werk aan de nieuwe niveaus lag stil tot de reparaties aan de energiecentrale klaar waren. Ik was inmiddels gewend geraakt aan de bouwgeluiden en het daglicht, dus nu er niet gewerkt werd, voelde de Expansie nogal troosteloos en verlaten. Ik liep langs de randen van het afgebouwde deel en liet mijn lamp op de metalen wand schijnen, op zoek naar een andere mogelijke route naar het dak van de Expansie.

Hank had gezegd dat ik magneten moest gebruiken om omhoog te klimmen. Een geweldig idee, maar ik had wel een manier nodig om die magneten vast te houden. En ze konden ook niet te krachtig zijn, want dan zou ik ze niet kunnen verplaatsen. Hij had aangeboden een set voor me te maken, maar daar kon ik hem nu niet om vragen. Hank was een van de weinigen die zich vrijwillig hadden gemeld om de rotzooi van de explosie op te ruimen en de schade te herstellen. Hoewel er al ruim een week was verstreken waren ze daar nog steeds mee bezig.

Toen ik een veelbelovende plek vond om omhoog te klimmen markeerde ik die met verf. Mijn dienst begon op uur tien, en ik moest me nog verkleden, dus haastte ik me terug naar mijn kamer. Riley wachtte me op in de woonkamer. Hij zat op de bank, maar hij leek niet erg ontspannen. Hij rolde mijn oorbel/ontvanger heen en weer tussen zijn duim en wijsvinger.

‘Ben je niet iets vergeten?’ vroeg hij.

‘Nee. Ik heb hem hier expres achtergelaten.’ Verkeerd antwoord. Ik zette me schrap voor de preek.

‘Dus je gaat op onderzoek uit zonder je ontvanger?’

‘Hij leidt me te veel af.’ Ik wees naar het microfoontje dat op mijn kraag zat gespeld. ‘Ik kan nog steeds hulp inroepen. En ik heb mijn hanger.’ De ketting die Riley me had gegeven hing altijd om mijn hals. Als ik in het metalen schaapje kneep, zou het een signaal uitzenden en mijn locatie doorgeven.

‘En wat als Logan of ik jóúw hulp nodig hebben?’ Hij keek me indringend aan. ‘Daar heb je niet aan gedacht, hè?’

‘De volgende keer zal ik hem meenemen, goed?’ Ik stak mijn hand uit, zodat hij me de oorbel kon geven.

Riley liet hem in mijn hand vallen. ‘Beloof je dat?’

Ik slikte mijn antwoord in. Rileys overbezorgdheid werkte me soms op mijn zenuwen. Talloze weken had ik door heel Binnen geklommen zonder iets waarmee ik om hulp kon vragen. En zonder problemen. Cogon had me wel voor de gevaren gewaarschuwd, maar ik had hem genegeerd. Maar goed ook. Zonder mijn kennis van het buizenstelsel en mijn klimvaardigheid zou onze opstand nooit gelukt zijn.

‘Ik beloof het,’ zei ik, snel langs hem heen lopend.

‘Waar ga je naartoe?’ vroeg hij.

‘Ik moet me verkleden, ik ben al laat.’ Ik sloot de deur achter me voordat hij kon antwoorden en verwisselde de grauwe overall van de recyclingarbeiders voor mijn strakke klimoutfit.

Toen ik terugkwam in de woonkamer versperde Riley me de weg. ‘Laat waarvoor?’

Ik gebaarde naar het plafond. ‘Mijn dienst. Ik help bij de reparaties aan de buizen tussen niveau drie en vier.’

Hij liet zijn schouders hangen. ‘O, ik dacht dat we –’

‘Op uur zestien ben ik klaar. Ik zie je later wel.’ Ik glipte langs hem en zwaaide nog even.

‘Dat zeg je altijd, Trella.’

Ik draaide me weer naar hem om. ‘Dit is belangrijk.’