Onbekend(53)

13





Jason wierp een blik op het pistool in de hand van Dick Bridges en wist zich zichzelf er nog net van te weerhouden ervoor te springen. Dicks vinger rustte op de trekker, en als de man hem neerschoot, zou hij niets meer voor Audrey kunnen doen.

'Wat doe je?' vroeg Tim Raymer, de stilte doorbrekend die was gevallen na de plotselinge verschijning van Dick Bridges.

'Een probleem oplossen,' zei Dick, zonder zijn ogen van Audrey af te halen.

Heel voorzichtig begon Jason in Audreys richting te bewegen. Als hij erin slaagde voor haar te gaan staan, kon hij haar afschermen met zijn lichaam.

'U was het dus al die tijd,' zei Audrey botweg. 'U hebt mijn oom laten vermoorden. U hebt die huurmoordenaar op ons af gestuurd.'

'U zit vandaag vol antwoorden, nietwaar Miss Ellison?' zei Dick emotieloos. 'Niet bewegen, Mr. Stone. Nog een centimeter en ik schiet.'

Dick keek hem niet eens aan terwijl hij dat zei. Jason dwong zichzelf te blijven staan, ook al was dat het laatste wat hij wilde doen. 'Laten we even kalmeren, sir. Er is geen enkele reden om iemand neer te schieten.'

'Volgens mij heeft Miss Ellison de afgelopen paar minuten alle redenen opgenoemd waarom ik jullie allebei zou moeten neerschieten.'

'Je bedoelt toch zeker niet dat het waar is?' riep Tim op ongelovige toon. 'Heb je geprobeerd hen te vermoorden? Heb je Rich vermoord?'

'Het is zoals je zei, hij waardeerde niet wie hij was, de kansen die ik hem bood. Hij wilde het allemaal weggooien.'

'Heeft hij ook verteld waarom?' vroeg Audrey.

'Hij zei dat hij zijn eigen leven ging leiden,' schamperde Dick. 'Het leven dat hij wilde. Hij ging gelukkig worden.'

Dus dat was de reden dat de politiek bewuste familie Bridges ondanks een explosief geheim gewoon een presidentiële campagne was gestart, dacht Jason. Niemand van hen wist over het in de steek gelaten bastaardkind. Rich had zijn vader niet verteld over Marybeth en de baby. Was dat omdat hij daarvoor de kans niet had gehad, of omdat hij ze had willen beschermen tegen de woede van Dick Bridges, dezelfde woede die de man uiteindelijk op hem had gericht? Zelfs nu nog, na al die jaren, was de kwaadheid van Dick om het besluit van Rich bijna tastbaar.

'Dus heb je hem vermoord,' concludeerde Tim, zijn stem nog steeds vol ongeloof.

'Het was een ongeluk,' zei Dick zonder enige waarneembare emotie. 'We hadden ruzie. Hij wilde weglopen en ik pakte zijn arm. Er volgde een worsteling, waarbij hij zo ongelukkig op zijn hoofd terechtkwam, dat hij op slag dood was.'

'Vervolgens kwam u onmiddellijk met een plan om uw erfgoed veilig te stellen,' merkte Audrey op.

'Ik kon niet toestaan dat Rich alles verpestte wat ik voor hem had gepland.' Hij keek naar Tim. 'Ik heb je jarenlang in de gaten gehouden. Ik wist hoe slim je was, hoe gedreven, wat een harde werker je was. Toen kwam het moment waarop ik daar iets mee kon doen.'

Als Tim al gevleid was door de woorden van de man, liet hij dat niet merken.

'Net zoals u niet wilde dat mijn oom alles zou verpesten met zijn boek, zeker,' zei Audrey. 'Het boek waarin hij schreef over de zogenaamde dood van Tim Raymer.'

'Hij kende niet de hele waarheid.' Dick snoof. 'Toch wist hij meer dan hij hoorde te weten. Net als u.' Met die woorden richtte hij zijn pistool weer op de borst van Audrey.

De adrenaline spoot Jasons lichaam in. Hij twijfelde er niet aan dat die kerel van plan was de trekker over te halen en kon alleen maar hopen dat hij de kans kreeg er op tijd voor te springen.

'Nee.' Tim deed een stap naar voren. 'Jij schiet niemand neer.'

'Doe niet zo stom,' sneerde Dick. 'Ze zullen alles verpesten!'

'Er valt niets te verpesten.' Tim hief zijn kin, en er verscheen een besluitvaardige uitdrukking op zijn gezicht. 'Ik ga straks naar buiten om aan te kondigen dat ik heb besloten dat ik toch geen president wil worden.'

Vol afschuw staarde Dick hem aan. 'Wat zeg je nu?'

'Ik ga hier niet mee door. Ik heb de afgelopen paar dagen veel nagedacht over wat we hebben gedaan en begon er al te twijfelen of het wel zo'n goed idee was het Amerikaanse volk ervan te overtuigen mij als president te kiezen, terwijl ik tegen hen heb gelogen over wie ik ben. Kun je je voorstellen wat er gebeurt als ik zou winnen en de waarheid komt uit? Het hele land zou van slag zijn, om nog maar te zwijgen over mijn kinderen. Dat was nog voor ik wist wat je hebt gedaan. Mijn god, je hebt je eigen zoon vermoord!'

'Het was een ongeluk!'

'Hal Talmadge laten vermoorden was dat zeker niet, en proberen Mr. Stone en Miss Ellison te vermoorden was dat ook niet!'

'Dat waren noodzakelijke maatregelen. Ze bemoeiden zich met dingen die ze niet aangaan.'

'Dit is politiek. Iemand laten vermoorden is nooit een noodzakelijke maatregel. Daar kan ik geen deel van uitmaken. Dat weiger ik.'

Jason luisterde met een gevoel van bewondering naar wat Raymer zei. Zijn woorden klonken gepassioneerder dan welke speech dan ook die hij had gegeven als Rich Bridges. Ineens besefte hij dat zijn instinct over deze man niet verkeerd was geweest. Ook de mensen die op hem gestemd zouden hebben, hadden het goed aangevoeld. Hij was echt een goede man, al was hij dan niet wie de mensen dachten dat hij was. Jason richtte zijn aandacht op Julia Bridges om te kijken hoe zij reageerde. Het waren ook haar ambities die Raymer weggooide. Tot zijn verbazing stonden er tranen in haar ogen, en op haar gezicht lag een uitdrukking van trots. Hoe hun huwelijk ook was begonnen, het was duidelijk dat die vrouw echt van haar man hield.