Kus(8)
Wayne knikte. ‘Maar hij is altijd nauw betrokken geweest bij de familie.’
‘Áfgezien van momenten zoals deze, is dat waar. Ik kan het hem niet kwalijk nemen. Hij bedoelt het goed.’
Toen Shauna op het bed verschoof, hoorde ze de klank van metaal op metaal. Er zat iets aan haar enkel. Wat kon dat zijn? Ze tilde de deken op. Een leren riem omsloot haar rechterbeen en was met een metalen beugel aan het voeteneind van het bed vastgemaakt.
Een hangslot? Was dit legaal?
Ze wees naar de riem. ‘Valt dat ook onder de categorie van “al die problemen”?’
‘We moeten nog het een en ander oplossen voor je weer naar huis gaat.’
‘Wat valt er op te lossen?’
‘Heeft dokter Siders je over de xtc verteld?’
‘Dat deed dokter Carver.’
‘Ze hebben ook wat drugs in je auto gevonden. En in je appartement.’
In haar appartement? De beschuldiging van Patrice dat ze Rudy doelbewust letsel had toegebracht, drong nu pas goed tot haar door.
‘Hoeveel?’
‘Niet zo veel, maar genoeg.’
‘Genoeg voor wat?’
‘Ze beschuldigen je van het bezit van drugs en van roekeloos gedrag.’
‘En is dat een reden om mij aan het bed vast te boeien?’
‘Je was eerder een beetje… hysterisch. Ze waren van mening dat het nodig was.’
Iedere ontboezeming was een nieuw verraad, een hevige aanslag op haar zelfbeeld. Waaraan was ze nog meer schuldig?
‘Is er nog iets wat ik niet weet?’
‘Eh… er staat een bewaker voor je deur.’
Shauna’s mond viel open. ‘Waarom?’
‘Er komt een gerechtelijk onderzoek. Je bent al in staat van beschuldiging gesteld.’
Ze schudde haar hoofd. ‘Ik wil geen proces. Ik weet niet eens wat ik gedaan heb. Ik kan zelfs niets ontkennen.’
Wayne pakte haar hand. Hij ging op de rand van het bed zitten en trok haar tegen zijn schouder aan. Haar voorhoofd drukte tegen zijn wang en ze werd getroost door de warmte van zijn huid. Nu ze zo dicht tegen hem aan zat, viel het haar niet zo moeilijk om te geloven dat ze met hem verkering had gekregen.
Zijn aftershave was licht en fris. Ze kon zich het merk niet meer herinneren.
Shauna sloot haar ogen. Ze zou hier net zo lang blijven zitten als hij goedvond, leunend tegen zijn warmte…
Niet warm, heet. Haar huid gloeide alsof ze koorts had, maar ze zweette niet. Merkte hij die hitte ook? Voordat ze het hem kon vragen, voordat ze rechtop kon gaan zitten, scheen het of haar gezicht door een vlam verzengd werd, een energieflits die zo heet was dat ze dacht dat ze haar huid zou branden.
Ze hapte naar lucht, maakte zich van hem los en raakte haar voorhoofd aan. Dat was koeler dan haar vingertoppen.
‘Wat is er?’ vroeg Wayne.
‘Voelde jij dat ook?’
‘Wat moest ik voelen?’Wayne keek haar verbaasd aan.
Een blos van verlegenheid, niet van bovennatuurlijke hitte, kleurde Shauna’s wangen. Ze wist nauwelijks wat er zojuist gebeurd was, maar het was duidelijk dat ze de enige was die het gevoeld had. En misschien alleen maar in haar verbeelding.
‘Niets.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Ik ben gewoon een beetje gespannen, denk ik.’
Wayne ging staan en liep naar het raam. ‘Hoe ervaar je dit allemaal, Shauna? Hoe voel je je als je probeert je weer dingen te herinneren? Ik heb geprobeerd om in jouw schoenen te gaan staan.’
Het duurde even voordat ze de juiste vergelijking gevonden had. ‘Ik heb het gevoel dat ik naar de inhoudsopgave van een studieboek kijk en het onderwerp dat ik zoek niet kan vinden, hoewel ik er vrij zeker van ben dat ik dat onderwerp eerder in dat boek ben tegengekomen.’
‘Hoe zou ik je daarbij kunnen helpen?’
‘Je hebt al zo veel gedaan.’
‘Ik ben voorlopig niet van plan om weg te gaan, dus als je een briljant idee hebt…’
‘Je zou me naar Rudy kunnen brengen.’ Ze zei het voordat ze er goed over nagedacht had wat dat zou betekenen – terugkeren naar het huis van haar vader. Het huis van haar jeugd.
Het huis van Patrice.
Wayne sloot zijn ogen en zuchtte. ‘Shauna.’
Wat onzeker zei ze: ‘Ze zullen dat slot toch in ieder geval los moeten maken als ik naar het toilet moet?’
‘Shauna, de politie heeft het personeel de opdracht gegeven om je goed in de gaten te houden.’
‘Ze mogen je graag, Wayne. Ze zullen je geloven, wat je hun ook vertelt.’
‘Als je nu zou gaan, zullen de autoriteiten dat weten. Ze zullen je meteen weer terugbrengen. Je zou maar een paar minuten bij Rudy kunnen zijn. Eigenlijk…’
‘Meer tijd heb ik niet nodig. Net lang genoeg voor een antwoord.’ Ze keek naar het verfrommelde laken dat ze vasthield. ‘Net lang genoeg om mijn verontschuldigingen aan te bieden.’