Kus(41)

‘Brand maar los.’

‘Kus me,’ zei ze.

Hij sputterde. ‘Pardon?’ Hij veegde de koffie die hij op zijn bureau gemorst had weg.

Ze boog zich naar hem toe. ‘Kus me.’

‘Nee.’

‘Alsjeblieft?’

‘Dame, je komt van de raarste familie die ik ooit…’

Ze had beter moeten nadenken over hoe ze met een journalist om moest gaan. Ze had zich zojuist op de ergst denkbare manier blootgegeven. Ze viel weer terug in haar stoel.

‘Ik wil over Rick Bond praten,’ zei ze.

Hij perste zijn lippen op elkaar, ging staan en gooide zijn bekertje in de prullenmand. ‘De vrachtwagenchauffeur? Je hebt mij een exclusief interview beloofd.’

‘Als je zo koppig blijft, moet ik dat misschien nog eens overwegen.’

Hij zwaaide zijn vinger als een metronoom heen en weer en kwam naar haar toe. ‘Exclusief.’

Ze keek hem uitdagend aan en hij grinnikte. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar hard op de mond voordat ze kon reageren.

Ze verstijfde en hij lachte. ‘Jij hebt je kus gekregen, nu ik mijn interview.’

In de war gebracht omdat ze de situatie niet meer in de hand had, gaf ze toe. Ze kreeg een kleur van boosheid, maar of het kwam door zijn brutaliteit, haar dwaasheid of door het feit dat de kus gewoon een kus was, wist ze niet. Haar gezichtsvermogen bleef helder en het vertrek begon niet te draaien.

Een totale verspilling van tijd.

‘Rick Bond,’ zei ze.

‘Ja. De kerel met wie je in botsing kwam. Wat wil je weten?’

‘Je hebt hem geïnterviewd nadat hij mijn vader een proces had aangedaan.’

‘Ja, inderdaad. Hij bleef zo gesloten als een oester totdat hij de zaak gewonnen had. Toen werd hij een spraakwaterval, wat zijn advocaten ook zeiden.’

‘Wat zei hij wat je niet in je artikel hebt opgenomen?’

‘Ik weet niet meer zo goed uit mijn hoofd wat iedereen zei. Dan zal ik mijn aantekeningen moeten raadplegen.’

‘Het gaat niet om de precieze bewoordingen.’

‘Bedoel je misschien iets in het bijzonder?’

‘Ik wil weten wat hij zei over wat er op de brug gebeurd is.’

‘Hij zei dat hij zo van streek was over dat hij je geraakt had, ook al was het dan niet zijn schuld, dat hij heeft overgegeven over de schoenen van een hulpsheriff.’ Hij gniffelde. ‘Dat heb ik maar niet in mijn artikel opgenomen.’

Shauna nam een slokje van de bittere koffie en bleef Scott strak aankijken. Het was de enige manier om te voorkomen dat ze iets zou gaan zeggen wat ze nooit in haar leven tegen een journalist zou moeten zeggen.

Iets meer dan ze al gezegd had.

‘Nuttige informatie,’ slaagde ze erin te zeggen.

Scott lachte nog steeds.

‘Wie belde er het alarmnummer?’

‘Bond gebruikte zijn radio om hulp in te roepen. Die vent in de sportwagen – hoe heet hij ook alweer? Danson? – gebruikte zijn mobiele telefoon. Het was dus een dubbele melding.’

Haar mysterieuze passagier had dus niet gebeld.

Smith was er zeker van geweest en hij had haar laten geloven dat er nog een derde persoon in haar auto had gezeten. Wat voor bedoeling had hij gehad met het vertellen van leugens? Probeerde hij haar op een dwaalspoor te brengen waardoor ze niet achter de waarheid zou komen?

Ze vroeg zich af of Scott de man zou kennen. Ze probeerde het. ‘Er was een verslaggever die kans zag door dat zogenaamde fort dat je noemde, heen te breken.’

‘O ja? Hoe dan?’

Shauna haalde haar schouders op. ‘Hij zei dat hij een getuige heeft die nog een andere passagier in mijn auto gezien heeft.’

‘Werkelijk? Heeft iemand dit op een donkere weg op een stormachtige avond gezien? Dat moet volgens mij een amateur geweest zijn die een loopje met je wil nemen.’

Zou kunnen. ‘Wel een amateur die kans zag tot me door te dringen terwijl jij daar niet in slaagde. Hij stelde me geen vragen. Zei alleen maar dat er naast Rudy nog iemand in de auto had gezeten.’

‘En was dat zo?’

‘Ik kan het me niet herinneren.’

‘Dat komt je waarschijnlijk goed van pas.’

Shauna kreeg genoeg van Scotts gevatte opmerkingen. ‘Ik vraag mij af of die persoon het raadsel van de xtc kan oplossen.’

‘Dealers maken er hun beroep van om niet gevonden te worden. En om te vergeten.’

‘Misschien was het de dealer wel niet, meneer Norris. Gewoon iemand die zich nog het een en ander herinnert.’

‘Dan moet je meneer de journalist vragen je in contact te brengen met zijn bronnen.’

Shauna zuchtte.

Scott schudde zijn hoofd en dronk zijn koffie op. ‘Ook een spookverschijning, hè?’

‘Heeft de vrachtwagenchauffeur nog iets gezegd over de passagiers in mijn auto?’