Kus(38)

Een en een kwart miljoen. Voor McAllister MediVista een zakcentje.

Ze zou haar onderzoek moeten uitbreiden om artikelen te vinden over haar eigen ontwaken, hoewel ze sinds haar herstel door geen enkele journalist was benaderd. Maar ze was er zeker van dat de krant allerlei ‘gezaghebbende’ bronnen zou hebben die informatie over haar opmerkelijke herstel hadden.

Wie weet wat Patrice en Landon hun inmiddels allemaal verteld hadden.

Het had geen zin om nu die artikelen op te sporen. Zodra Khai met de sleuteltjes van Rudy’s MG zou terugkeren, zou Shauna naar het centrum van de stad rijden om Scott Norris op te gaan zoeken.

Ze typte het adres in van de Daily Texan, de universiteitskrant, en in plaats van zoek aan te klikken, klikte ze per ongeluk het URL-geschiedenismenu aan. Zonder er verder bij na te denken nam Shauna het lijstje door:

www.ijm.org

www.hrw.org

www.incadat.com

Geen idee wie dat waren. Toen:

www.humantrafficking.com

Human trafficking. Mensenhandel. Shauna vroeg zich af waarom Khai belangstelling had voor zo’n afschuwelijk onderwerp en begon toen opnieuw te zoeken.

In de Daily Texan niets meer over Shauna. Rudy kreeg nog wel wat aandacht omdat hij een recente aanwinst was voor het footballteam. Ze kwam een aantal artikelen tegen over nachtwaken met kaarslicht voor hem en acties om hem kaarten met ‘van harte beterschap’ te sturen en dat soort dingen. De mensen die hem kenden, schenen inderdaad met zijn lot bewogen te zijn.

Shauna had nooit echt de moeite genomen om zijn vrienden te leren kennen en nu betreurde ze dat.

Er was verder weinig te vinden over de details van het ongeluk, hoewel er in de berichten over de campagne van haar vader dikwijls naar werd verwezen. Ze zou meer tijd nodig hebben om hier verder onderzoek naar te doen.

Via Google zocht ze Scott Norris op en binnen een minuut stuitte ze op een MySpace-pagina die hem identificeerde als hoofdredacteur van de Statesman. Ze vond een foto van hem. Hij leek in geen enkel opzicht op de blonde en rokende Smith. Scott was zo’n tien jaar jonger, zo te zien nog maar net van de middelbare school. Hij had een gedrongen bouw, kastanjebruin haar met dreadlocks, een rechthoekige bril en een obsessie voor politiek.

Hij had zelfs een verwijzing naar nieuwe footballaanwinsten van Arizona State University, waaraan hij twee jaar geleden was afgestudeerd.

Arizona.

Ze opende een andere tab in de browser en zocht naar footballteams van de universiteiten in Arizona. De Wildcats. De Sun Devils.

Dat was het – de Sun Devils. Het team waarvoor ze in haar droom had gespeeld. De coach die haar Spade had genoemd.

Ze zocht het contactadres voor het sportcentrum van de universiteit op en liep terug naar haar kamer om haar mobieltje te halen.

Ze toetste het nummer in. Het was een dwaas idee, maar dan had ze in ieder geval gedaan wat ze kon doen.

Bij haar speurtocht naar iemand die toegang had tot de oude teamroosters werd Shauna drie keer doorverbonden. Ze was eigenlijk net van plan om het maar op te geven toen ze een zwaar ademende, maar levendige vrouw aan de telefoon kreeg. Ze klonk als een pittig omaatje en Shauna stelde zich een kleine, zeventigjarige vrouw voor met veel doorzettingsvermogen, die de trui van het team droeg, een trainingsbroek en witte sportschoenen. Iemand die de huidige spelers nog steeds aanvuurde.

Ze had waarschijnlijk tientallen jaren voor het team gewerkt.

Shauna kon het alleen maar hopen.

‘Ik bel namens de redactie van de Austin American Statesman,’ zei ze, waarbij ze wel wilde dat ze een beter – en meer waarheidsgetrouw – excuus had. ‘Ik trek wat gegevens na voor een artikel over een oudspeler. Wayne Spade. Hij speelde bij jullie’– in gedachten maakte ze een snelle berekening – ‘halverwege de jaren negentig. Kunt u bevestigen dat hij in het team zat?’

‘Nou, kind, ik trek al zevenendertig jaar met deze jongens op en ik durf te zeggen dat ik mij de namen van alle spelers nog herinner en ook nog de namen van sommigen van hun vrouwen en kinderen. Maar Wayne Spade… Wayne Spade. Dat doet geen belletje rinkelen. Alleen… wacht eens even, er was een Wayne Marshall die omstreeks die tijd speelde. Ik zal eens kijken of ik nog het een en ander over hem kan vinden.’

Er klonk een geluid alsof de vrouw de hoorn van een ouderwets telefoontoestel neerlegde en vermoedelijk nam ze nu een paar oude dossiers door.

Marshall. Als Wayne ooit een andere naam gehad had, dan zou hij het zeker kunnen zijn.

Na een halve minuut geritsel zei Shauna: ‘Het is niet de bedoeling dat ik te veel tijd…’

‘Hier heb ik het. Ja. 1994. Er waren in de tijd ervoor en erna nog een paar Waynes, maar in dat jaar was er maar een.’

‘Hebt u misschien een paar roosters of foto’s die ik zou…’

‘Met die Wayne Marshall is het nogal droevig afgelopen, weet je. Speelde een seizoen als junior en aan het eind van dat seizoen raakte hij zwaargewond, vreselijk.’