Kus(106)
Wayne. Haat en angst streden in haar om de overhand. ‘Hoe kom je aan dit nummer?’
‘O, dat heeft hij ons zonder verdere aandrang gegeven. We wisten alleen niet zeker of je daar nog was.’
O nee, nee, nee. Ze moest hier weg.
‘Maak je maar geen zorgen, meisje. Ik heb mijn mannen teruggeroepen. Die heb ik momenteel ergens anders nodig.’
Ze duwde haar natte haren van haar voorhoofd weg en stommelde de stuurhut uit, de sleuteltjes en zijn portefeuille in haar andere hand. Ze probeerde vast te stellen waar ze onder het zeildoek aan boord gekomen was en ademde zwaar in de telefoon. Het was hier aardedonker.
‘Waar is Miguel?’
‘Op weg naar mij toe om wat tijd met mij door te brengen.’ Ze vond de opening in het zeildoek. ‘Je hebt doorgaans geen slechte smaak, maar ik probeer er nog achter te komen wat je in hem ziet.’
‘Ik vroeg je waar hij is.’
‘Ergens tussen jou en Houston.’
‘Leeft hij?’
‘Je stelt domme vragen, Shauna. Heeft die journalist je niet geleerd hoe je goede vragen moet stellen?’
‘Wat ga je met hem doen?’
‘We hebben momenteel een tekort aan proefkonijnen, dus we denken erover om hem als zodanig te gebruiken. We willen nagaan of we wat we met jou uitgehaald hebben, kunnen herhalen. Op welk niveau dan ook. De rest hangt van jou af.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Moet ik het echt helemaal voor je uittekenen? Je volgende vraag moet zijn: Wat wil je dat ik doe? Als je wilt dat Miguel in leven blijft, zul je toch wat sneller van begrip moeten worden.’
‘Wat moet ik dan doen, jij zieke…?’
‘Je moet naar ons toe komen in Houston. Zonder politie,’ zei Wayne, alsof hij haar uitnodigde voor een vakantietochtje. ‘Dat zou heel leuk zijn.’
Shauna liet zich van het dek afglijden en kreeg een splinter in haar dij. Daar zou ze later wel aandacht aan besteden. Ze moest hier weg. Ze kwam op haar knieën overeind, ging toen staan en begon te rennen.
‘Da’s een goed idee. Je doet nu in ieder geval je best om hier zo snel mogelijk naartoe te komen.’
Ze moest wat voorzichtiger zijn en probeerde niet te hijgen. ‘Ik ben gewond, Wayne. Smeerlap. Ik kan niet eens lopen.’
Wayne klakte met zijn tong.
‘Dan stuur ik wel iemand om je te helpen.’
‘Jij hebt wel een heel krankzinnige opvatting over wat helpen betekent.’
Shauna bereikte het hek van de jachthaven en klemde het telefoontje met haar schouder tegen haar oor om het open te maken.
‘Luister eens, ik ben niet van plan om kostbare tijd te verknoeien aan het plannetje van onze dierbare vriend,’ zei Wayne. ‘Je zorgt ervoor dat je over vier uur in Houston bent, helemaal alleen. Zo niet dan overleeft Lopez de nacht niet.’
Shauna kreeg het gevoel dat er een steen in haar maag viel. ‘Dat is onmogelijk,’ zei ze. ‘Ik ben gewond. Ik heb geen auto. En afgezien daarvan heb ik al drie uur nodig om daar te komen.’
‘Dan organiseer ik wel een ritje voor je in een ambulance.’
‘Ik bel nog liever de autocolonne van mijn vader dan dat ik in een ambulance kruip die jij naar me toe stuurt.’
‘Wat ben je toch een slimme meid! Ik wist het al. Als er iemand is die zich uit een netelige situatie kan redden, dan ben jij het wel.’
‘Vijf uur.’
‘Ik ben natuurlijk best een aardige vent, maar je verkeert niet in een positie om te onderhandelen, Shauna. Vier uur is alles wat ik je te bieden heb.’
‘Je moet me garanderen dat je hem niet zult vermoorden als ik er eenmaal ben.’
‘De enige garantie die ik je kan geven, is dat we hem om zeep helpen als je het niet doet.’
Shauna strompelde de parkeerplaats op.
‘We houden contact,’ zei hij en Shauna begon te schreeuwen.
‘Waar? Waar moet ik heen, jij schoft?’
Maar Wayne had de verbinding verbroken.
Ze zocht op het telefoontje naar zijn nummer om hem terug te bellen. Ze toetste zijn nummer in en kreeg de voicemail. Ze kreunde.
Toen ze naar de digitale klok op de telefoon keek, was het vier minuten voor elf.
Shauna ging achter het stuur van Miguels Jeep zitten, deed de portieren op slot en startte de motor. Het telefoontje van Wayne had haar plan om naar Beeson te gaan in de war gestuurd. Wayne zou Miguel vermoorden als ze naar de politie zou gaan. Ook als hij er niet achter zou komen dat ze hem had aangegeven, als ze niet binnen vier uur in Houston zou komen opdagen…
Ze zou zelf achter Miguel aan gaan. Wayne zou waarschijnlijk tot het laatste moment wachten tot hij haar zou vertellen waar ze precies naartoe moest komen. Ze moest hem te slim af zijn. Ze moest erachter zien te komen hoe hij te werk ging en hem steeds een stap voor blijven.
Ze had hulp nodig, de hulp van iemand die Wayne beter kende dan zij. Iemand die wist hoe hij te werk ging. Misschien zelfs iemand die wist waar hij te vinden was als hij niet voor MMV aan het werk was.