Kus(110)

Hij geloofde haar en ze wist het. Ze wist het omdat hij op dat moment besloot dat hij Wayne meer haatte dan dat hij Shauna vreesde, omdat ze op dat moment bij hem binnen kwam, hoewel zijn hand nog steeds stevig op haar nekwervels lag. Zijn geest opende zich. Herinneringen spreidden zich deze keer onder haar uit als snoepjes die uit een zakje werden geschud en ze had maar te kiezen.

Ze had slechts een paar seconden de tijd voor hij zich weer van haar terug zou trekken. Ze probeerde de reusachtige hoop uit te spreiden tot een enkele laag, zodat ze ze in één oogopslag kon overzien.

Er waren er zo veel.

Ze moest Wayne vinden. Ze moest Miguel vinden. Ze moest iets weten waardoor ze in Waynes geest kon binnendringen, waardoor ze erachter kon komen waarom hij haar wilde doden – iets wat ze zou kunnen gebruiken om Miguels leven te redden.

Als ze geluk had zou ze een herinnering kiezen die Frank niet zou missen. Een herinnering die, als hij aan het licht gebracht zou worden als een bekentenis, voor de rest van de wereld een bewijs zou vormen.

Als ze geluk had.





35


In de twee decennia sinds hij zich voor het eerst kandidaat had gesteld voor een politiek ambt, was Landon McAllister gewend geraakt aan slapeloze nachten. Maar vanaf het moment dat hij zich kandidaat had gesteld voor het presidentschap had hij maar zelden meer dan vijf uur per nacht geslapen. Het was zijn normale levensritme geworden. Ongestoorde uren om na te denken en plannen te maken terwijl iedereen nog sliep, gaven hem nieuwe energie.

Vanavond zou hij zeven uur geslapen kunnen hebben, een luxe die hij zich slechts zelden kon permitteren. Maar in plaats daarvan zat hij om middernacht naast Rudy’s bed, zich er maar half van bewust dat hij zou hebben kunnen slapen als hij dat had gewild.

Rudy sliep probleemloos.

Het was stil in huis. Afgezien van de bewaker, die Landon had leren negeren, was er verder niemand in huis. Patrice was na het avondeten naar Houston gegaan, waar ze de volgende morgen een publiek bezoek aan een kinderziekenhuis zou brengen.

Ze had in de garage met een kus afscheid van hem genomen.

‘Je lijkt vanavond een beetje afgeleid te zijn,’ merkte ze op.

‘Ja, ik denk aan een paar dingen die Shauna gezegd heeft.’

Patrice zette een koffertje in de kofferbak van haar auto en draaide zich toen weer om naar Landon die haar tas en mantel vasthield. ‘Weet je nu nog niet hoe je kunt voorkomen dat dat meisje je ’s nachts uit je slaap houdt?’

‘Jawel. Daar ben ik eigenlijk best goed in geworden.’ Hij hielp haar in haar mantel. ‘Misschien wel te goed.’

Patrice keek hem aan. ‘Nou, probeer vannacht wat slaap te krijgen.’

‘Ja, jij ook. We zullen het de eerstkomende weken nodig hebben.’

Ze glimlachte en streelde even over zijn arm. ‘Ik ben niet van plan om de komende vier jaar veel te gaan slapen.’

Hij kuste haar op haar neus. ‘Dan zal ik vanavond, zolang ik nog niet naar bed ga, plannen maken om die slapeloosheid voor je waar te maken.’

Ze trok bij zijn dubbelzinnige opmerking haar wenkbrauwen even op en gaf hem nog een laatste kus voor ze wegreed.

Maar in plaats van na te gaan denken over de verkiezingen, keerden Landons gedachten weer terug naar zijn dochter.

Zijn dochter die zo veel op haar moeder leek – mooi, hartstochtelijk en koppig – dat Landon het soms pijnlijk vond om naar haar te kijken. Shauna herinnerde hem aan een leven dat hij al lang geleden achter zich had gelaten, een verlies dat hij de rug had toegekeerd om het te kunnen overleven. De afleiding van de politiek en de onbaatzuchtigheid van zijn pientere vrouw, die al het mogelijke had gedaan om hem te helpen bij de opvoeding van Shauna, had dat tot op zekere hoogte mogelijk gemaakt. Rudy was echter het centrum van het nieuwe leven dat Landon voor zichzelf gecreëerd had.

Shauna gedroeg zich anderzijds als een soort rottend been dat geamputeerd wilde worden.

Haar voortdurende hardnekkigheid betreffende het geld voor de campagne verontrustte hem. Hadden haar dokters niet gezegd dat ze de herinneringen van een half jaar was kwijtgeraakt? Dit soort details waren begraven onder meer dringende zaken. Maar hoe was het dan mogelijk dat ze zich hun ruzie had herinnerd en waarom was ze daar zo op gefixeerd? Ze had nooit enige belangstelling voor zijn zaken of politieke aangelegenheden getoond. Ze had zich jaren geleden al voorgenomen om zich daar niet mee te bemoeien.

Hij had altijd gedacht dat Shauna’s aanvaringen met Patrice en haar duidelijk uitgesproken aversie tegen politiek haar manieren waren om aandacht te trekken.

Maar als hij eerlijk was, moest hij toegeven dat Shauna net zo min de neiging had om te liegen als haar moeder. Xamina… Landon zuchtte. Xamina, de Guatemalteekse schoonheid met de naam die zo exotisch was als dure parfum, had hem altijd eerlijk en recht voor zijn raap de waarheid verteld. En Shauna had zich, als kind in ieder geval, net zo gedragen.