Koninklijke verleider
Hoofdstuk 1
Harres Aal Shalaan wikkelde de doek strakker om zijn hoofd. Een smalle spleet om door te kijken was het enige onbedekte stukje van zijn gezicht. Meer had hij niet nodig om zijn doel te observeren.
Hij drukte zich weer plat tegen het zand vlak onder de top van het duin.
De wind geselde hem met scherpe zandkorrels. In de middernachtelijke duisternis klonk zijn door de doek gesmoorde ademhaling hem bijna even luid in de oren als de wind die over de uitgestrekte woestijn huilde.
Zijn woestijnvoertuig had hij drie kilometer terug achtergelaten. Geluid droeg ver in de woestijn. Het liefst zou hij het ding hebben meegesleept naar deze uitkijkpost, maar dan zou hij er minstens twintig minuten langer over hebben gedaan om hier te komen. Twintig minuten die hij zich niet kon permitteren.
Dat er al vijf minuten niets was gebeurd zei niets. De situatie kon van het ene moment op het andere veranderen. Dan zou het te laat zijn om nog in te grijpen.
Voorlopig bleef alles zoals het was. De twee wachtposten bij de enige ingang zaten in elkaar gedoken bij een vat waarin een vuurtje probeerde de genadeloze woestijnwind te weerstaan. Nog zes andere mannen bewaakten twee aan twee de verweerde bakstenen hut. Het licht van een gaslamp flakkerde achter de oude houten luiken.
Dat moest hij de Aal Ossaibi’s nageven. De clan, een rivaal van de Aal Shalaan, had een waterdicht plan in elkaar gezet, en ook nog bliksemsnel. Deze hut lag zo’n zevenhonderd kilometer van de bewoonde wereld vandaan. De perfecte plek om een gijzelaar vast te houden.
De gijzelaar die Harres kwam bevrijden.
Hij had deze plek alleen gevonden omdat hij de identiteit had kunnen nagaan van een van de mensen die de kerels in de hut hadden ingehuurd. Omdat hij het complot vroeg genoeg had ontdekt, had hij alle spelers onderweg kunnen volgen. Hij had ze via het signaal van hun mobieltjes gevolgd tot er driehonderd kilometer terug geen bereik 5
meer was geweest. Vanaf dat moment had hij alle beschikbare technologische middelen ingezet, en hij had deze plek alleen gevonden door geavanceerde triangulatie met behulp van satellieten.
Iemand zonder zijn specifieke kennis en onbegrensde macht en mogelijkheden zou het niet hebben gered. Maar zelfs met al zijn apparatuur zou hij de hut nooit gevonden hebben als hij niet de juiste conclusies had getrokken.
De tijd begon te dringen. Volgens zijn inlichtingen had hij nog geen twintig minuten om de gijzelaar te bevrijden. Dan zouden degenen die de kidnapping hadden gepland met nog een legertje bewakers arriveren om de gijzelaar te ondervragen.
Onder andere omstandigheden zou hij dit niet gezien hebben als een tikkende tijdbom, zoals nu. Dan was hij hier gekomen met zijn eigen aanvalstroepen. Alleen al de aanblik van zijn elitetroepen zou iedereen met een vleugje overlevingsinstinct hebben overgehaald de wapens neer te gooien en zich over te geven.
Als minister van Binnenlandse Zaken en hoofd van de Inlichtingen- en Veiligheidsdienst wist hij echter niet meer wie hij kon vertrouwen. Zijn team bestond vannacht uit drie mannen uit zijn beste teams die hij zijn leven durfde toevertrouwen. Ze werkten niet alleen voor hem, ze waren familie, prinssoldaten die, net als hij, hun leven zouden geven voor hun koninkrijk. Hoewel hij in andere omstandigheden veel van zijn mannen net zo vertrouwde, kon hij zich de luxe van dat vertrouwen nu niet veroorloven. Er stond te veel op het spel, dubbele loyaliteiten zouden tot chaos in de hele regio kunnen leiden. Hij moest verder iedereen als verdachte zien.
Wat moest hij anders nu er zelfs al iemand in het koninklijk paleis was binnen gedrongen? Het was goed mogelijk dat de vijanden van het koningshuis in zijn ministerie en de strijdkrachten die verantwoordelijk waren voor de veiligheid in Zohayd, waren geïnfiltreerd.
Hij sloot zijn ogen. Hij kon het nóg nauwelijks geloven.
Al maanden was er onder hun neus een samenzwering gaande geweest om zijn vader als koning en de Aal Shalaans als heersers van Zohayd af te zetten. De onschatbaar waardevolle Trots van Zohayd-juwelen, waaraan het koninklijk huis volgens alle stammen zijn recht om te 6
regeren ontleende, waren gestolen en vervangen door namaak. Dat was gebeurd vlak voor Exhibition Day, wanneer ze in het openbaar zouden worden rondgedragen om ze aan iedereen te laten zien. Ongetwijfeld was de dief van plan te onthullen dat de juwelen namaak waren om zo chaos te ontketenen en de Aal Shalaans van de troon te stoten.
De afgelopen weken had Harres zijn netten uitgegooid in de regio, op basis van informatie die zijn broer Shaheen en zijn kersverse vrouw Johara hadden verkregen. Die ochtend in alle vroegte had Harres een aanwijzing gekregen die hem rechtstreeks naar het brein van de samenzwering zou kunnen leiden.
Een man die beweerde een Amerikaanse journalist te zijn, leek alle vitale details van de samenzwering te kennen.
Binnen twintig minuten was Harres in de gehuurde flat van de man gearriveerd. Hun vijanden waren hen al voor geweest. De man was weg. Ontvoerd.