Inside Out(78)

‘Ik weet niet of ik dat wel met een serieus gezicht kan zeggen,’ zei Riley.

‘Denk maar aan wat er gebeurt als ze ons niet helpen.’

‘Goed punt.’

Anne-Jade had zitten frunniken aan het bovenste knoopje van het Opper Cop-uniform. Ze liet haar hoofd hangen en sprak tegen haar borstkas. ‘Werkt het?’ Toen drukte ze het topje van haar vinger tegen haar oorbel en hield haar hoofd schuin.

Riley en ik keken elkaar veelbetekenend aan. Was de spanning haar te veel geworden?

‘Oké, ik zal het haar geven. Dank je.’ Anne-Jade zag de twijfel op onze gezichten. ‘Ik kan niet steeds boodschappen gaan overbrengen tussen jullie en de onderste niveaus.’ Ze haalde de kleine blauwe oorbel uit haar oor. ‘Ontvanger.’ Toen stak ze haar hand in haar zak en haalde er een merkwaardig metalen apparaatje uit dat leek op een nietpistool. Ze legde de oorbel in het pistool en hield het tegen mijn linkeroorlel. ‘Niet bewegen.’

Voor ik kon protesteren liet ze het ding afgaan. Ik hoorde een luide plop in mijn oor, gevolgd door een scherpe pijn. Anne-Jade sloeg mijn hand weg terwijl ze haar klus afmaakte en mijn oorlel depte met een medicinaal ruikend doekje. Toen ze het weghaalde zat er bloed op.

‘Nu kun je Jacy horen.’ Ze rukte aan haar bovenste knoop. Die kwam gemakkelijk los en onthulde een identieke knoop eronder. ‘Microfoon. Ingebouwd in een standaardknoop en makkelijk te bevestigen. Toe dan, probeer maar.’

Ik klikte het metalen microfoontje aan mijn bovenste knoop.

‘Ze is klaar,’ zei Anne-Jade.

‘Trella?’ vroeg Jacy.

Ik schrok en keek om me heen. Zijn stem klonk alsof hij vlak naast me stond.

‘Trella, ben je daar?’

‘Ja.’

‘Je hoeft niet te schreeuwen, ik hoor je prima. Die apparaatjes van de TechNo’s zijn geweldig. Als ze er nog wat meer maken, kunnen we alle acties van ons team coördineren.’

‘Welk team?’

Anne-Jade wendde haar blik af.

‘Het Poort-team, natuurlijk.’ Jacy’s nuchtere toon strookte niet met zijn verontrustende onthulling.

‘Hoe weet jij –’

‘Hij dreigde ons aan te geven bij de Opper Cops,’ zei Anne-Jade defensief.

Alsof Jacy ooit iets zou doen om de Opper Cops te helpen.

‘Dat was bluf. Hoeveel heb je hem vertel?’ vroeg ik.

Maar Jacy gaf antwoord. ‘Alles, en je had meteen naar mij toe moeten komen in plaats van in je eentje maar wat aan rommelen.’

Rileys verwarring nam zichtbaar toe terwijl ik met Jacy praatte, maar hij zei niets.

‘Maar wat aan rommelen? Had jij het dan beter gedaan?’

‘Natuurlijk. Ik zou mensen hebben aangewezen om jouw diensten over te nemen, je hebben geholpen met voedsel smokkelen en je informatie hebben gegeven.’

‘Maar ik kon –’

‘Niemand vertrouwen. Ik weet het.’

Ik had willen zeggen ‘je niet in de problemen brengen’, maar hij had gelijk. ‘Je helpt me nu toch?’ zei ik.

Met Jacy erbij waren we de Ploeg van Elf. Dat had toch niet helemaal dezelfde allure.

‘Dat is een schrale troost, gezien de chaos hier beneden,’ zei Jacy. Maar in zijn stem klonk zijn opwinding over de uitdaging door, en het leek of hij zich verheugde op alle gevaren die we moesten trotseren.

‘Hoe staat het ervoor?’ Ik zette mezelf schrap voor zijn antwoord.

‘Overal Opper Cops die rondsnuffelen. Het is een kwestie van tijd voor ze het complete niveau doorzoeken, en er zijn bepaalde… dingen waarvan ik liever niet heb dat ze die vinden.’

‘En de onderhandelingen met Karla?’

Een stilte. ‘Die zijn er niet. Niet meteen gaan gillen, laat me uitpraten.’

Ik gromde mijn instemming.

‘Karla heeft de sloven met van alles en nog wat geprobeerd te verleiden om jou te verraden. Omdat dat niet werkte, heeft ze verkondigd dat Cogons leven wordt gespaard als jij jezelf aangeeft. Wacht! Aangezien haar inspanningen geen resultaat hebben gehad, gelooft ze nu dat je je verbergt in de buizen, gewond en op sterven na dood. De schachten krioelen van de RATT’s. En ik wil haar illusie niet verstoren.’

‘En Cog?’

‘Die beschermt jou al sinds we kleuters waren, en het ergste wat je hem nu kunt aandoen, is jezelf aangeven, zodat zijn opoffering voor niets is geweest. Trouwens, als je de Poort eenmaal hebt geopend, wordt onze wereld totaal anders.’

‘Maar wat als –’

‘Stop! Geen ge-wat-als. Doe wat je doen moet en zorg ervoor dat de Poort opengaat. Dan doe ik wat ik moet doen, namelijk de Opper Cops het leven zuur maken. Ik moet nu weg, maar ik zet hier een mannetje neer om deze frequentie voortdurend af te luisteren.’

Zijn opmerking deed me ergens aan denken. ‘Jacy, wat is de frequentie van Karla’s microfoon?’