Inside Out(4)

Geschrokken deed ik een stap achteruit.

‘Nee,’ stelde hij me snel gerust. ‘Ik hoor niet bij de Bevolkings Controle Politie. Hoe noemde jij ze nou? Opper Cops? Ik werkte als luchtbeheerder. Ik controleerde de ventilatiesystemen, zorgde ervoor dat de filters schoon waren en dat er voldoende zuurstof was.’ Gebroken Man deed zijn mond wijd open en wees op een groot gat tussen zijn onderkiezen. ‘Zie je waar mijn bitje gezeten heeft?’

‘Dat je een paar kiezen mist, zegt niets,’ zei ik. ‘Ik ken een dame in Sector D1 die alles weghaalt wat je maar wilt. Inclusief lichaamsdelen.’

Gebroken Man wreef met zijn hand over zijn gezicht. Zijn lange, dunne vingers trokken een elegante lijn langs zijn hals omlaag. ‘Luister. Ik moet wel propaganda verspreiden. Als ik de sloven vertel dat de Poort echt bestaat en dat de Opper Cops tegen hen liegen, word ik gerecycled door de Opper Cops.’

Het voelde alsof hij met een stungun in mijn borstkas had geschoten. Hij had de Poort vrij nonchalant genoemd. Maar de Poort was een mythe in de onderste niveaus. De Opper Cops hielden vol dat er geen fysieke uitgang bestond naar Buiten. Maar ondanks die beweringen deden allerlei geruchten de ronde, en iedereen speculeerde over de plek waar de Poort zich bevond.

De profeten van de Opper Cops predikten dat Buiten alleen bereikt kon worden als je leven voorbij was. En alleen als je hard had gewerkt en de wetten van Binnen had gehoorzaamd. Als een sloof zich goed had gedragen, zou zijn ziel naar Buiten gaan, terwijl zijn fysieke lichaam werd gevoerd aan de Hakmolen.

De meeste sloven geloofden al die lariekoek van de Opper Cops. Ik niet. Zielen bestonden niet, en onze lichamen bleven gevangen in Binnen.

‘Zeg dat nog eens?’ vroeg ik Gebroken Man.

‘De Poort bestaat, en ik kan het bewijzen. Voor ik naar beneden kwam, heb ik wat disks verborgen in een schacht boven mijn slaapvertrek, nummer drie-vier-twee-een in sector F3. Die heb ik nodig, en jij bent de enige die ze kan ophalen zonder gezien te worden. Op die disks staat misschien informatie over de locatie van de Poort.’

‘Misschien?’ Die man begon zich nu al in te dekken.

‘Ik heb niet de kans gehad ze te bekijken.’

‘Komt dat even goed uit,’ sneerde ik. ‘Ik heb geen toestemming om hoger te gaan dan het tweede niveau. Daar zijn afgesloten luchtfilters, om ongewenste bezoekers buiten te houden. En als de Opper Cops me betrappen, draait het voor mij uit op een onplezierige ontmoeting met de Hakmolen en eindig ik als kunstmest in Hydrocultuur.’ Ik huiverde. Er waren niet veel politiecellen in Binnen. Ongewenste elementen werden simpelweg gerecycled als de Opper Cops dat nodig vonden.

‘Dat heeft je anders nooit eerder tegengehouden,’ zei Cog.

Ik gaf hem een stomp op zijn arm. ‘Hou je kop.’

Hij glimlachte.

‘Misschien is ze bang,’ zei Gebroken Man.

‘Niet bang. Gewoon niet dom genoeg om in de val te lopen,’ zei ik.

‘Ik bedoel dat je misschien bang bent dat ik de waarheid vertel en dat je me dan moet geloven.’

‘Ik hoef helemaal niets te geloven. Vooral jouw leugens niet.’ Ik wendde me tot Cog. ‘Pas op met die vent.’

Toen ik weg begon te lopen riep Gebroken Man me na: ‘Ga je ventilatieschacht nummer zeventien schoonmaken?’

Ik bleef staan.

‘Ik stelde de schoonmaakroosters op, voor ik mijn “ongeluk” kreeg.’

Nu draaide ik me om. ‘Leuk geprobeerd, maar de schoonmaakroosters hangen hier overal aan de muren. Zie je nou wel, Cog. Hij roept maar wat. Een echte profeet zou dat soort trucjes niet nodig hebben om geloofwaardig over te komen.’

‘Ik weet zeker dat geen enkele andere profeet te maken heeft gehad met Trella Garrard Sanchia,’ zei Gebroken Man.

Het bloed stolde in mijn aderen. Sloven maakten zich geen zorgen om hun afkomst, de meesten wisten niets van hun biologische ouders. De meesten kon het ook niets schelen. Sloven baarden simpelweg nog meer sloven. Al dat bloed werd gemengd als verf. Omdat er te veel kleuren door elkaar zaten, werden er alleen nog maar baby’s geboren met bruin haar en bruine ogen, die werden opgevoed in zorgeenheden tot ze oud genoeg waren om te werken. Dat gold ook voor mij. Met mijn bruine haren en ogen was ik een sloof zoals alle andere.

Alleen de oppers maakten zich druk om hun afkomst en hun familieverbanden. En Bevolkingscontrole. Daar kenden ze de afkomst van iedereen in Binnen.

Garrard en Sanchia waren twee van de familienamen die in de bovenste niveaus werden gebruikt.

Gebroken Man observeerde me. ‘Inderdaad, Trella,’ zei hij. ‘Je vader was een Garrard en je moeder is een Sanchia. Je werd geboren met de blauwe ogen van je vader, maar die hebben ze aangepast.’ Hij zweeg even, zodat de informatie tot me door kon dringen. ‘Je hoort eigenlijk nergens bij. Boven zou je niet als zuiver worden beschouwd, maar hier beneden geld je als een echte volbloed.’