Het Pantserhart(59)

                ‘Uiteraard. We zijn immers tweelingzielen, remember?’

                Ze lachte en ineens was de oude Katrine er weer, en niet alleen dat skelet dat overgebleven was van die briljante, excentrieke rechercheur die Harry nog maar net kende voordat alles in elkaar stortte. Tot zijn verbazing voelde Harry dat er een brok in zijn keel zat. Die verrekte jetlag.

                ‘Kun je me helpen, denk je?’

                ‘Om te vinden wat de nationale recherche twee maanden niet heeft kunnen vinden? Met een aftandse computer in een hobbyruimte van een psychiatrisch ziekenhuis? Ik weet niet eens waarom je het aan mij vraagt. Er zijn op het hoofdbureau vast mensen die meer weten van data-analyse dan ik.’

                ‘Ik weet het, maar ik heb iets wat zij niet hebben. En wat ik ze ook niet kan geven. Het wachtwoord van de onderwereld.’

                Ze keek hem niet-begrijpend aan. Harry keek rond of er iemand binnen gehoorafstand was.

                ‘Toen ik in verband met de Roodborst-zaak bij de opsporingsdienst werkte, heb ik toegang gekregen tot de zoekmachines die het pot – het Politie Opsporings Team – gebruikte om terroristen op te sporen. Ze gebruiken geheime achterdeurtjes van het internet dat milnet, het Amerikaanse militaire net, gebruikte voordat men het net vrijgaf voor commercieel gebruik. Dat gebeurde in de jaren tachtig door arpanet. arpanet werd later zoals je weet internet, maar die achterdeurtjes zijn er nog steeds. De zoekmachines gebruiken Trojaanse paarden die wachtwoorden, codes en upgrades opslaan die binnenkomen. Vliegtuigboekingen, hotelreserveringen, tolpoortpassages, internetoverboekingen: deze zoekmachines zien alles.’

                ‘Ik heb gehoord over die zoekmachines, maar ik geloofde eerlijk gezegd niet dat ze bestonden,’ zei Katrine.

                ‘Dat is wel het geval. In 1984 zijn ze geïnstalleerd. De nachtmerrie van Orwell comes true. En het mooiste is: mijn password is nog steeds geldig. Ik heb het gecheckt.’

                ‘Dus wat wil je van mij? Je kunt het ook zelf doen.’

                ‘Alleen het pot mag dit systeem gebruiken en zoals gezegd alleen in crisissituaties. Net als bij Google kan degene die een onderzoek uitvoert opgespoord worden. Als ontdekt wordt dat ik of iemand anders op het bureau bezig is geweest met die zoekmachines, loop ik het risico dat ik juridisch word vervolgd. Maar als de zoekopdracht herleid wordt naar een gemeenschappelijke computer in een psychiatrisch ziekenhuis…’

                Katrine Bratt moest lachen. Die andere lach, de heksenvariant. ‘Ik begin het te begrijpen. Het gaat hier niet om mijn kwaliteiten als de geniale rechercheur Katrine Bratt, maar…’ – ze gebaarde met haar handen – ‘…om de patiënt Katrine Bratt. Die ontoerekeningsvatbaar is en dus niet vervolgd kan worden.’

                ‘Correct,’ zei Harry met een lach. ‘En het feit dat jij een van de weinigen bent van wie ik zeker weet dat je je mond houdt. En als je niet geniaal bent, dan ben je in elk geval meer dan gemiddeld slim.’

                ‘Stop die drie nicotinevingers maar in je eigen reet.’

                ‘Niemand komt te weten waar we mee bezig zijn. Maar ik beloof je dat we The Blues Brothers zijn.’

                ‘On a mission from God?’

                ‘Ik heb het wachtwoord op de achterkant van de netwerkkaart geschreven.’

                ‘Waarom denk jij dat ik die zoekmachines kan gebruiken?’

                ‘Het is bijna net als bij Google, ik begreep het ook toen ik bij het pot zat.’ Hij grijnsde even. ‘De zoekmachines zijn immers berekend op politiemensen.’