Het Pantserhart(55)
Ze keken hem nog steeds aan.
‘Dat is zeer ongebruikelijk,’ ging Bjørn verder. ‘Schelpjes. In zoet water.’
‘En dus?’
‘En dus heb ik wat gepraat met een zoetwaterbioloog. De mosselsoort van die schelpjes heet Jylland-mossel en is de kleinste mosselsoort, die slechts in twee meren in Noorwegen voorkomt.’
‘En de genomineerden zijn?’
‘Øyeren en Lyseren.’
‘Østfold,’ zei Kaja. ‘Grote, naast elkaar liggende meren.’
‘In een dichtbevolkte provincie,’ zei Harry.
‘Sorry,’ zei Holm.
‘Hm. Zijn er kenmerken van het touw te vinden waaruit blijkt waar het gekocht is?’
‘Nee, dat is nu juist het vreemde,’ zei Holm. ‘Er zitten geen merktekens aan. En het lijkt op geen enkel touw dat ik ooit heb gezien. De vezels zijn organisch, geen nylon of een andere kunststof.’
‘Hennep,’ zei Harry.
‘Watte?’ zei Holm.
‘Hennep. Touw en hasj worden van dezelfde stof gemaakt. Als je zin heb in een jointje, hoef je maar naar de haven te gaan en een van de trossen van een Deense boot aan te steken.’
‘Het is geen hennep,’ zei Bjørn boven het gelach van Kaja ut. ‘De vezels zijn van iep en linde. Vooral iep.’
‘Zelfgemaakt Noors touw,’ zei Kaja. ‘Zo maakten ze vroeger op de boerderijen touw.’
‘Op boerderijen?’ zei Harry.
Kaja knikte. ‘Ieder gehucht had op zijn minst één touwslager. Je legt gewoon een maand houten stokken te week in water, je stript de schors eraf en gebruikt de binnenschors. En die twijn je tot touw.’
Harry en Bjørn draaiden hun bureaustoel om naar Kaja.
‘Wat is er?’ vroeg ze onzeker.
‘Nou,’ zei Harry. ‘Is dit algemene kennis die we allemaal zouden moeten hebben?’
‘O, zo,’ zei Kaja. ‘Mijn grootvader maakte touw.’
‘Aha. En voor het maken van touw worden iep en linde gebruikt?’
‘In principe kun je de vezels van elk houtsoort gebruiken.’
‘En de onderlinge verhouding?’
Kaja haalde haar schouders op. ‘Ik ben geen specialist, maar ik geloof dat het ongebruikelijk is om meerdere houtsoorten te gebruiken in hetzelfde touw. Ik herinner me dat Even, mijn grote broer, zei dat grootvader alleen linde gebruikte omdat die weinig water opneemt. Dan hoefde hij zijn touwen niet te teren.’
‘Hm. Wat denk jij, Bjørn?’
‘Als het gebruik van verschillende houtsoorten ongewoon is, dan is het natuurlijk makkelijker om de plaats van fabricage op te sporen.’
Harry stond op en begon heen en weer te lopen. Iedere keer als de rubberen zolen de linoleumvloer loslieten, klonk er een diepe zucht. ‘Dus we kunnen aannemen dat de productie beperkt is en de verkoop lokaal. Vind je dat logisch klinken, Kaja?’