Het Pantserhart(58)

                Harry lachte. ‘Uiteraard.’ Hij keek rond. De andere patiënten in de kamer zaten naar buiten, naar hun schoot of de muur te staren. Maar niemand leek geïnteresseerd in Katrine of hem.

                Harry vertelde wat er de laatste tijd was gebeurd. Over Rakel en Oleg, die vertrokken waren naar een onbekend adres in het buitenland. Over Hongkong. Over vaders ziekte. Over de zaak die hij had. Ze lachte zelfs toen hij haar zei dat ze het aan niemand moest vertellen.

                ‘En hoe zit het met jou?’ vroeg Harry.

                ‘Ze willen me hier eigenlijk weg hebben, ze vinden dat ik gezond ben en een plaats bezet hou. Maar ik heb het hier naar mijn zin. De roomservice is knudde, maar het is hier veilig. Ik heb televisie en mag gaan en staan waar ik wil. Over een maand of twee keer ik misschien terug naar huis, wie zal het zeggen.’

                ‘Wie zal het zeggen?’

                ‘Niemand. De gekte komt en gaat. Wat wil je?’

                ‘Wat hoop je dat ik van je wil?’

                Ze keek hem lang aan voordat ze antwoord gaf: ‘Afgezien van de mogelijkheid dat je met me wilt vrijen, hoop ik dat je me nodig hebt.’

                ‘En dat is precies het geval.’

                ‘Je hebt zin met me te vrijen?’

                ‘Ik heb je nodig.’

                ‘Verdomme. Oké. Waar gaat het om?’

                ‘Hebben jullie hier een pc met internet?’

                ‘We hebben in de hobbyruimte een gemeenschappelijke pc staan, maar die heeft geen internetaansluiting, ze willen geen risico lopen. Hij wordt alleen gebruikt voor een potje patience. Maar ik heb op mijn kamer mijn eigen pc.’

                ‘Gebruik de gemeenschappelijke.’ Harry deed zijn hand in zijn zak en schoof een netwerkkaart over tafel. ‘Dit is een “mobiel kantoor”, zoals ze dat in de winkel noemden. Je hoeft hem alleen…’

                ‘…in de usb-ingang te pluggen,’ zei Katrine. Ze pakte de kaart en deed hem in haar zak. ‘Wie betaalt het abonnement?’

                ‘Ik. Dat wil zeggen: Hagen.’

                ‘Jippie, dat wordt surfen vanavond. Zijn er nog nieuwe hete pornosites bij gekomen?’

                ‘Vast.’ Harry schoof een map over tafel. ‘Hier heb je de rapporten. Drie moorden, drie namen. Ik wil dat je hetzelfde doet als in de Sneeuwman-zaak. Verbanden ontdekken die wij over het hoofd hebben gezien. Ken je de zaak?’

                ‘Ja,’ zei Katrine Bratt zonder naar de map te kijken. ‘Het zijn allemaal vrouwen. Dat is het verband.’

                ‘Je leest de krant…’

                ‘Min of meer. Waarom denk jij dat ze iets anders zijn dan toevallige slachtoffers?’

                ‘Ik denk niets, ik zoek.’

                ‘Maar je weet niet waarnaar?’

                ‘Correct.’

                ‘Maar je bent ervan overtuigd dat de moordenaar van Marit Olsen dezelfde is als bij die andere twee? De wijze van vermoorden was volkomen anders, heb ik begrepen.’

                Harry glimlachte. Vooral om de poging van Katrine om te verdoezelen dat ze de details over de moorden had gespeld in de kranten. ‘Nee, Katrine, ik ben er niet van overtuigd. Maar ik hoor wel dat jij dezelfde conclusie hebt getrokken.’