Het Pantserhart(54)
Kaja keek naar Bjørn, die veelzeggend knikte.
‘Jij ziet een verband?’ zei ze.
‘Yep,’ zei Harry. ‘En dat moeten we vinden zonder dat we mensen verhoren.’
‘En wat is het verband?’
‘Toen we bij de opsporingsdienst daderprofielen maakten, deden we niets anders dan naar mogelijke verbanden zoeken, zonder dat we ook maar met iemand spraken. We hadden, nog ver voordat er iemand had gehoord van Yahoo of Google, een zoekmachine die door de navo was ontwikkeld. Daarmee konden we overal binnenkomen en praktisch alles wat een link had met internet scannen. Dat moeten wij nu ook doen.’ Hij keek op de klok. ‘En daarom zit ik over anderhalf uur in een vliegtuig naar Bergen. En praat ik over drie uur met een werkloze collega die ons hopelijk verder kan helpen. Dus laten we nu afronden. Kaja en ik hebben al een heleboel ingebracht, Bjørn. Wat heb jij?’
Bjørn Holm schoot omhoog uit zijn stoel alsof hij wakker was geschud. ‘Ikke? Eh… niet veel, ben ik bang.’
Harry wreef voorzichtig over zijn kaak. ‘Je hebt iets.’
‘Niks. Noch wij van de technische recherche, noch die tactisch onderzoekers hebben ook maar een vogelpoepje gevonden, niet bij Marit Olsen en niet bij de anderen.’
‘Twee maanden,’ zei Harry. ‘Vooruit.’
‘Ik kan het nog een keer herhalen,’ zei Bjørn Holm. ‘We hebben de foto’s, de bloedproeven, de haartjes, de nagels, you name it, twee maanden geanalyseerd, doorgelicht en ons erop blindgestaard. We hebben vierentwintig theorieën doorgenomen over hoe en waarom hij vierentwintig gaten in de mond van de eerste twee slachtoffers heeft gemaakt, die allemaal wijzen naar hetzelfde gecentreerde punt. Maar zonder dat we een antwoord vonden. Marit Olsen had ook wonden in haar mond, maar die waren slordig en met geweld toegebracht met een mes. Kort samengevat: nada.’
‘Hoe zit het met die steentjes in de kelderruimte waar Borgny werd gevonden?’
‘Geanalyseerd. Veel ijzer en magnesium, een beetje aluminium en silica. Een elementaire steensoort. Poreus en zwart. Duidelijk?’
‘Zowel Borgny als Charlotte had ijzer en coltan aan de binnenkant van hun kiezen. Wat betekent dat?’
‘Dat ze door hetzelfde duivelse instrument zijn gedood, maar dat brengt ons niet verder.’
Stilte.
Harry schraapte zijn keel. ‘Vooruit, Bjørn, voor de dag ermee.’
‘Met wat?’
‘Met waar je al sinds we hier zijn over zit te peinzen.’
De technisch rechercheur keek Harry aan en krabde in zijn bakkebaarden. Hij kuchte een keer. En nog een keer. Keek Kaja aan alsof hij haar om hulp vroeg. Hij deed zijn mond open en weer dicht.
‘Goed,’ zei Harry. ‘Dan gaan we nu over naar…’
‘Het gaat om het touw.’
De andere twee keken Bjørn aan.
‘Ik heb er schelpjes op gevonden.’
‘O ja?’ zei Harry.
‘Maar geen zout.’