Een zee van verlangen(180)

Alice Cobble lachte kakelend. ‘U denkt toch niet dat u de enige was met wie ze deed alsof ze trouwde? Ze beduvelde heel wat voorname lords, en dreigde ze in de goot te laten belanden met wat ze over hen wist als ze haar niet gaven wat ze vroeg. Ik heb gehoord dat ze acht of tien jaar geleden een heel mooie meid was, en die lords aten uit haar hand. Toen trouwde ze met een wijze kerel, een heel jaloerse magistraat. Hij ging haar verleden onderzoeken en ontdekte dat hij niet de enige was met wie ze getrouwd was. Ze was wel zó vaak getrouwd als hij tenen had. Nou, hij dreigde haar in stukken te hakken en aan de vissen te voeren, dus ging ze er als een haas vandoor om haar leven te redden. Daarna was Pandora te bang om echte predikanten te vragen, die zich weleens zouden kunnen bedenken en documenten indienen op een plaats waar die magistraat ze zou kunnen bekijken.’

‘Hoe weet je dat allemaal?’

Grinnikend legde Alice een vuile vinger tegen haar slaap. ‘Omdat ik slim ben en oren heb om te horen, en dat is wat ik het beste doe, luisteren naar andere mensen. Zo wist ik ook dat uw ma en u een andere min zochten om mij te vervangen. Ik luisterde naar miss Pandora en haar minnaars. Maar ik kan me u niet herinneren, misschien omdat u te vaak weg was om in de oorlog te vechten. Pandora en Jocks praatten heel wat af als ze dachten dat er niemand in de buurt was. Ze waren heel knus, zou je kunnen zeggen.’

Colton trok vragend zijn wenkbrauwen op

Alice liet weer een kakelende lach horen toen ze zijn geschokte gezicht zag. ‘Als een verliefd paartje.’

Colton schudde zijn hoofd, zich afvragend hoe hij zich ooit met zo’n vrouw had kunnen inlaten. Te lang had hij gedacht dat het veilig was, omdat Pandora beweerde dat ze geen kinderen kon krijgen. Maar net als al die andere stommelingen die ze aan het lijntje had gehouden, had hij er geen idee van gehad dat ze een uitstekende actrice was. Het was waarschijnlijk een wonder dat hij niet een of andere ziekte had opgelopen die de rest van zijn leven verwoest zou hebben. ‘En Jocks? Wat is er met hem gebeurd?’

‘Het laatste nieuws is dat hij werd gedood in een gevecht kort nadat Pandora naar Bradford ging.’

Colton excuseerde zich even om de beschuldigingen tegen de vrouw te bespreken met een van de dienstdoende politieagenten. ‘In dit geval ben ik ervan overtuigd dat die feeks de waarheid spreekt. Omdat de man van mijn nichtje en de koetsier beiden gedood werden toen het rijtuig omsloeg, heb ik geen reden om te geloven dat mijn nichtje het ongeluk zonder fatale verwondingen zou hebben overleefd. Als Alice niet was gekomen en het kind op de wereld had geholpen, zou haar dochtertje ook zijn gestorven. Dus als u geen andere beschuldigingen tegen die vrouw hebt dan die van mij, kan ze volgens mij worden vrijgelaten. Mocht u haar verder willen ondervragen, dan weet ik zeker dat u haar zult kunnen vinden in het theater, waar ze als schoonmaakster werkte.’

Colton ging terug naar de kamer waar ze Alice hadden achtergelaten en liet een buideltje voor haar op de tafel vallen. ‘Dit is een beloning omdat je Genie hebt gered, maar als ik je ooit ergens in de buurt van Randwulf Manor, Bradford on Avon of mijn huis in Londen zie, dan laat ik je onmiddellijk arresteren. Goed begrepen?’

‘Jawel, milord,’ verzekerde Alice hem. ‘Ik dank u voor het geld, en u kunt er zeker van zijn dat ik me op een afstand zal houden.’

‘Goed. Dan begrijpen we elkaar.’





Wakker gschrokken uit een middagdutje, zat Adriana met een hand op haar bonzende hart, terwijl ze gespannen naar de bekende hoeken en gaten van de ruime slaapkamer staarde die ze met haar man deelde. Alles leek hetzelfde. Maar iets had haar wakker gemaakt. Of het nu een nachtmerrie was of een geluid in de verte, dat wist ze niet, maar de indruk die bij haar was achtergebleven was het treurige gekerm van een dier dat net zijn levenslange maatje had verloren.

‘Leo? Aris? Zijn jullie daar?’

Geen blaf of soortgelijke geruststellende reactie van de dieren werd gehoord. Het was doodstil in huis. Colton was de vorige dag al heel vroeg naar Londen vertrokken om met Alice te praten. Adriana had in haar toestand weinig voor die lange rit in een hotsend rijtuig gevoeld en was niet meegegaan, ook al was haar man fel gekant geweest tegen het idee haar alleen achter te laten. Zolang Roger nog vrij rondliep, had Colton gezegd, was het niet veilig voor haar om alleen te zijn. Zelfs toen ze hem glimlachend eraan had herinnerd dat er heel veel bedienden in huis waren, bleef het welzijn van zijn vrouw zijn voornaamste zorg. Ze was moe, had ze bekend toen hij bleef volhouden, en zou misschien de hele dag slapen. De kwestie met Alice moest geregeld worden, en dat kon hij efficiënter doen als zij niet achter hem aan sjokte. Hij had met tegenzin toegegeven, maar had bij Harrison de opdracht achtergelaten dat iedereen in huis over hun jonge meesteres moest waken en haar zo nodig met hun leven moest beschermen. Maud had hem bezworen dat ze in de buurt zou blijven.