Een zee van verlangen(179)

‘Het zou prettig zijn als we een jongen krijgen die de Wyndham-dynastie kan voortzetten,’ legde Adriana uit. ‘Daarna, of het een jongen of een meisje is, zijn we dankbaar voor elk kind dat geboren wordt. Ik denk dat we allebei graag een groot gezin willen hebben. Gezien de schaarste aan Wyndham-nakomelingen moeten we een huis vol hebben.’

Colton grinnikte en zei pochend: ‘Met al die dieren die mijn zus en mijn vrouw hebben gered toen ze nog heel jong waren, weet ik zeker dat ze beiden een voortreffelijke moeder zullen zijn. Het bewijs daarvan heb ik al gezien met Genie. Ze houdt van mijn vrouw als van een moeder.’

Er werd zachtjes op de deur geklopt en op de prompte reactie van Riordan kwam mevrouw Rosedale binnen, die met het enorme boeket, dat mooi geschikt was in een fraaie vaas, naar het bed liep.

‘Hebt u weleens zo’n mooie bos bloemen gezien?’ vroeg ze. ‘Het doet me wensen een tuinierster te zijn.’

‘Ik ben blij dat u dat níet bent, mevrouw Rosedale, anders zou ik de beste huishoudster hier in de omtrek kwijt zijn,’ zei Riordan grijnzend.

‘O, verspil uw tijd niet met vleiereitjes aan mijn adres, knappe deugniet. U kunt uw aandacht beter besteden aan miss Felicity of lady Adriana.’

Riordan grinnikte naar de mooie, herstellende patiënte, wier losse, blonde krullen lagen uitgespreid op het kussen. ‘Hm, aangezien lady Adriana al getrouwd is, denk ik dat ik mijn aandacht op miss Felicity zal moeten richten, daar zij binnen niet al te lange tijd beschikbaar zal zijn.’

Colton glimlachte. ‘Zorg er alleen maar voor dat al je karaffen goed zijn verzegeld, om de inhoud zuiver te houden. Althans tot Roger in de gevangenis zit. Je weet nooit waar boeven zich kunnen verbergen.’





Alice Cobble deed een stuk minder moeilijk toen ze geconfronteerd werd met de beschuldiging van moord. Ze leek bijna nederig en berouwvol toen ze in aanwezigheid van haar voormalige werkgever zat, terwijl er bewakers in de buurt stonden om ervoor te zorgen dat hun gevangene zich niet misdroeg of probeerde te ontsnappen. Ze bekende alles, maar ontkende dat ze de vrouw had vermoord die het kind had gebaard.

‘Ik liep over de brug toen ik het rijtuig zag aankomen, achtervolgd door mannen te paard. Ik brak bijna mijn nek en sprong nog net op tijd de brug af om aan die kerels te ontkomen. Net op dat moment raakte het rijtuig los van de paarden en stortte over de rand. Ik verborg me achter een paar bomen en keek toe. Na een tijdje verdwenen ze en ik besloot te gaan kijken of ze misschien nog wat achter hadden gelaten. Daar stond ik dan, met een dood wurm in mijn tas en geen idee hoe ik een ander moest vinden om aan miss Pandora te geven zodat ik mijn geld zou krijgen. Nou, voor de verandering leek ik eens geluk te hebben, want ik keek in het rijtuig en zag de lady liggen, in barensnood, en ik dacht: nou, ik help haar met de bevalling en ruil het kind dan voor mijn eigen dode wurm. Ze stierf toen het kind eruit was. Dus nam ik die kleine prul mee en liet het eigen wurm van me achter. Maar ik had de moedervlek al op zijn bil getekend, zoals miss Pandora’s broer had gezegd. Ze hadden me verteld dat ik die vlek in de komende maanden moest vernieuwen, volgens de tekeningen die haar broer had gemaakt, om hem te laten meegroeien met het kind. Ik had geruchten gehoord dat miss Pandora aan de kant was gezet door die vent van haar toen hij een jongere meid had gevonden, en nou vertelt u me dat miss Pandora vermoord is door een ordinaire molenaar.’

Colton tuurde naar de slonzige feeks. ‘Kende je toevallig de dominee die er die avond was toen Pandora zogenaamd stierf?’

‘O, ja, we hadden het allemaal goed voor elkaar. Miss Pandora’s broer speelde de rol van dominee Goodfellow.’

‘En de huwelijksakte? Was die een vervalsing?’

‘Ja, Jocks was daar heel slim in. Ik heb het hem zelf zien doen. En terwijl hij bezig was, schepte miss Pandora op over wat hij vroeger allemaal had gedaan. Ze scheen hem een slimme vent te vinden, maar ze zeiden dat u hem bijna te pakken had toen u de mannen betrapte die Engelse wapens aan de Fransen verkochten.’

Colton leunde achterover in zijn stoel en herinnerde zich dat incident nog heel goed. Slechts een van de dieven had weten te ontsnappen, en dat was alleen mogelijk geweest omdat een of andere hoer de Engelse soldaten had verleid om naar haar sensuele dans te kijken in plaats van naar de gevangene. De mannen hadden indertijd een beschrijving van haar gegeven, en nu bedacht hij dat het misschien niemand anders was geweest dan Pandora Mayes.

‘Waarom had Pandora niet gewoon een echte dominee gevraagd om ons te trouwen?’ Colton had zich dat al afgevraagd lang voordat hij het bewijs had gehoord van de juistheid van zijn theorie. ‘Dat zou de simpelste oplossing zijn geweest, en dan zou Pandora een echt bewijs van ons huwelijk hebben gehad.’