Een zee van verlangen(170)

Ze stak de sleutel in het slot, draaide hem één keer om, hoorde een klik toen het slot opensprong en wilde juist de knop pakken toen de deur openzwaaide. Vrijwel onmiddellijk kwam er een vrouw naar buiten gestruikeld. Ze was spiernaakt en had verwarde lange haren die bijna tot haar middel reikten. Haar gezicht en lichaam zaten onder de blauwe plekken. Aan de binnenkant van haar dijen zat opgedroogd bloed, en Felicity rilde van angst bij het zien ervan. Ze twijfelde er niet aan of Roger was daarvoor verantwoordelijk.

‘Help me,’ smeekte de verward kijkende vrouw wanhopig. ‘Alstublieft, help me te ontsnappen aan die walgelijke krankzinnige. Hij zal me waarschijnlijk vermoorden als ik blijf.’

‘Wie bent u?’ vroeg Felicity, volkomen verbijsterd door hetgeen ze zag. ‘Waarom bent u hier?’

‘Ik ben Pandora Mayes, een actrice uit Londen,’ legde de vrouw uit, op de rand van tranen. ‘Ik kwam gisteren naar de molen om een sjaal te kopen. Of was het verleden jaar? Het lijkt wel of er sindsdien een eeuwigheid is verstreken.’ Ze huiverde van afkeer. ‘De molenaar zei dat hij me de sjaal zou geven als ik een beetje vriendelijk voor hem was, maar ik had geen flauw idee wat hij in ruil daarvoor van me zou eisen of dat hij me hier gevangen zou houden om dag en nacht te kunnen dienen om zijn krankzinnige geneugten op uit te leven. Hij dwong me wat laudanum te drinken voor hij me gisteravond alleen liet, maar ik geloof dat ik tóch niet had kunnen ontsnappen, niet na wat hij met me gedaan had. Ik ben nog nooit in mijn leven zó verkracht en misbruikt, en ik dacht dat ik dood zou gaan voor hij met me klaar was. Ik ben zo bang geweest, en ik schaam me te veel om te kunnen vertellen wat hij deed.’ Ze rilde zó krampachtig dat het leek of ze een stuip kreeg. ‘Ik moet hier weg voordat hij terugkomt, anders vermoordt hij me. Ik weet het zeker! Toen hij wegging, verzekerde hij me dat hij vanavond terug zou komen om af te maken waar hij mee begonnen was. Hij zei dat bij een boodschap moest doen en dan terugkwam. Omdat ik wist dat hij een tijdje weg zou blijven, waagde ik het erop om op de deur te bonzen, in de hoop dat iemand me zou horen. Ik móet hier weg. Het is niet te zeggen wat hij nog allemaal zal doen als ik geen manier kan vinden om te ontsnappen.’

De lichamelijke toestand van de actrice en haar angst bij het idee dat ze weer in Rogers handen zou vallen, confronteerde Felicity met het besef dat haar man haar in vergelijking daarmee tamelijk goed had behandeld. Omdat ze wist hoe moeilijk het voor haarzelf was geweest om zijn misbruik te verdragen, werd ze bevangen door medelijden, en ze zocht naar een manier om de vrouw te helpen ontsnappen, waarbij ze dacht aan haar grootvader.

Ze legde een hand op de arm van de vrouw. ‘U kunt hier niet vandaan zonder kleren. Hebt u die?’

‘De molenaar weigerde ze terug te geven. Hij zei dat ik me moest wassen en parfum moest opdoen voor hij terugkwam, maar ik heb geen van beide gedaan.’

‘Ik zal gauw teruggaan naar huis om wat kleren te halen. En u kunt zich intussen beter wassen. U… eh… ruikt… misbruikt.’

‘Ik bén misbruikt, vele malen zelfs… door die smerige rat!’

‘Maakt u zich zoveel mogelijk gereed terwijl ik weg ben,’ drong ze aan. ‘Ik kom direct terug met iets wat u kunt aantrekken. Mijn grootvader heeft vrienden die u veilig naar Londen zullen brengen, maar u moet vanaf hier zelf de helling op lopen. Hebt u schoenen?’

‘Het enige wat die ellendige geilbek voor me heeft achtergelaten,’ zei Pandora sarcastisch.

Felicity rende terug naar huis, maar toen ze terugkwam met de kleren, zag ze in haar haast de kar niet die aan de andere kant van de molen geparkeerd stond. Ze rukte de deur van het kantoor open en holde naar binnen. Op hetzelfde moment besefte ze dat Roger midden in de kamer stond met over elkaar geslagen armen en een dreigende blik. Ze gaf een angstige gil, draaide zich met een ruk om en deed een wanhopige poging om te vluchten. Onmiddellijk kwam hij achter haar staan en greep met een hand haar haar vast.

‘Zo, duifje van me, je was nieuwsgierig, hè?’ gromde hij in haar oor. ‘We zullen met z’n allen een glas port drinken terwijl ik bedenk wat ik met jullie moet doen. Natuurlijk zou ik jullie allebei mee kunnen nemen naar Londen en aan de bordelen daar verkopen…’ Hij grinnikte vals toen Felicity met een beschermend gebaar haar handen voor haar buik sloeg. ‘Je bent zó bevallig en aantrekkelijk, liefje, dat je ons wurm waarschijnlijk zou verliezen voordat de eerste week voorbij was. De mannen zullen beslist verrukt zijn met zo’n verleidelijk hapje, zelfs al verwacht je een kind.’

Hij sleurde haar de kamer door en grijnsde geamuseerd toen ze ongracieus in een stoel naast Pandora terechtkwam, die letterlijk piepte van angst.