Een zee van verlangen(166)

Pandora ging erop zitten en zag zichzelf vele malen in haar publiek van spiegels. Ze kirde van bewondering toen ze het negligé optilde en door de dunne sluier de kamer bekeek. ‘U moet een rijk man zijn om u zo’n luxe te kunnen permitteren.’

‘Rijk genoeg om me dit te kunnen veroorloven, plus nog een paar andere dingen,’ schepte Roger op, terwijl hij de deur achter zich dichtdeed.

‘Zoals?’

Hij liep naar voren en trok zijn jas uit. ‘Een maîtresse, die bereid is aan al mijn wensen en luimen te voldoen, en zelf ook over een levendige fantasie beschikt.’ Hij knoopte zijn hemd open. ‘Ik ben geen gewone man, en zou heel royaal kunnen zijn voor een vrouw die een paar kleine ongemakken over het hoofd zou willen zien om mij een plezier te doen. Houdt u zelf ook niet van een beetje variatie?’

‘Hoe royaal?’ vroeg Pandora, die haar lippen vol verwachting aflikte. De man had een zekere jongensachtige aantrekkingskracht. Het was al een tijd geleden dat ze haar gunsten aan zo’n jeugdige man had geschonken, maar ze had de behoefte zich weer jong te voelen.

Roger haalde een paar gouden oorbellen uit het buffet, liet ze voor haar ogen bungelen en mompelde zacht: ‘Dit is maar een voorproefje. Er is veel meer, als je me kunt plezieren.’

‘Deze zijn goed genoeg als voorproefje,’ verzekerde Pandora hem met een warme glimlach, terwijl zij ze uit zijn hand nam. Ze deed haar eigen oorbellen af en bevestigde de zware hangers in haar oren. ‘In ruil daarvoor ben ik bereid een voorproefje te geven van wat ik kan doen om een man te behagen.’

‘Dat komt straks wel, schoonheid, maar eerst heb ik andere dingen op het oog.’





‘Wat moeten we doen?’ vroeg Adriana later op de avond toen Colton naast haar in bed lag.

Hij zuchtte diep. ‘Al zie ik er nóg zo tegenop om Alice te gaan zoeken, het is waarschijnlijk de enige mogelijkheid om te bewijzen dat we wettig getrouwd zijn.’

‘Denk je dat we dat zijn?’

‘Dat is zo goed als zeker, liefste,’ mompelde Colton. ‘Pandora werd heel zenuwachtig, in het begin al, toen ik naar dominee Goodfellow informeerde, en dat bracht me op de gedachte dat hij misschien helemaal geen geestelijke was. Misschien was hij haar broer, of een of andere acteur die ze beloofd had te betalen. Ik weet niet precies wát, maar er ontgaat me iets. Vanaf het moment dat je Genies billetjes liet zien en er niet meer dan een vage vlek over was, knaagt er iets aan me, een detail dat me door het hoofd is gegaan. Maar al doe ik nog zo mijn best, het wil me niet te binnen schieten.’

‘Eigenlijk is het niet fatsoenlijk om met elkaar naar bed te gaan als we niet zeker weten of we wel getrouwd zijn,’ merkte Adriana een ogenblik later op, toen hij haar hartstochtelijk had gekust.

Colton keek naar haar bezorgde gezicht en grijnsde plagend. Zachtjes kneep hij in een tepel, wat een huivering van genot door haar heen liet gaan. ‘Heb je nooit het gevoel gehad dat je voor één keer in je leven eens onfatsoenlijk wilde zijn, lieveling?’

Zijn tong verving zijn vinger en bewoog zich verleidelijk langzaam over de tepel, en bij het zachte aandringen van zijn hand tussen haar benen opende ze zich voor hem. Ze fluisterde in zijn oor: ‘Als dit onfatsoenlijk is, liefste, dan ben ik ongetwijfeld een slecht mens, want ik ben je meest gepassioneerde slavin geworden.’





Bentley had Philana twee dagen geleden naar het huis van de Wyndhams in Londen gebracht, en de volgende ochtend begeleidde een aantal bedienden haar naar het verblijf van de Kingsley’s in Mayfair, niet ver ervandaan. Ze verheugde zich niet erg erop de bezittingen van haar overleden nichtje te sorteren, maar ze wilde die beproeving liefst zo gauw mogelijk achter de rug te hebben. Als er iets was dat kon worden weggegeven, verkocht of weggegooid voordat het werd opgeslagen op de zolder of de kamers boven in het huis aan Park Lane, kon dat een hoop werk schelen.

Toen Philana de bedienden aanwijzingen gaf voor het inpakken van de familieportretten, zag ze iets dat haar deed stoppen met haar werk, en in allerijl ging ze terug naar het huis van de Wyndhams. De volgende ochtend hielp Bentley haar in de landauer, en kort voor het eten die avond arriveerde ze in Randwulf Manor. Haastig liep ze naar binnen en ging op zoek naar Colton, toen Harrison haar vertelde dat haar zoon in de bibliotheek zat te werken aan documenten die hij het parlement wilde voorleggen.

Colton had door zijn recente verwonding en zijn herstel tijdens hun huwelijksreis de vorige zittingen van het parlement gemist, en Philana wist dat hij onder druk stond om de verloren tijd in te halen. Met het oog daarop had hij ook voorbereidingen getroffen om met het gezin naar het huis in Londen te gaan, waar ze zouden blijven tot augustus, als het parlement opnieuw met reces ging.