Dodenschip(20)

Juan controleerde de snelheid en koers, en de diepte onder de kiel van de Oregon. De zee was hier 130 meter diep: voldoende voor een loerende Iraanse onderzeeboot. Maar omdat de Amerikanen zo dichtbij waren maakte hij zich meer zorgen over een mogelijke aanval met helikopters of vliegtuigen, als de Oregon al verdacht werd van betrokkenheid bij de diefstal van de torpedo’s.

Een snelle blik op de camerabeelden van buiten maakte duidelijk dat de Oregon weer het vertrouwde uiterlijk had, met een enkele schoorsteen en zonder containers aan dek. De scheepsnaam was ook weer normaal, al zag hij dat in het want nog een Panamese vlag wapperde. Dat was een verstandige voorzorg, want de Iraniërs hoefden geen toestemming te vragen om de Oregon te enteren als de Iraanse vlag gehesen was. De camera die hoog aan een van de scheepskranen was bevestigd toonde een tanker die ze kortgeleden gepasseerd hadden op een mijl afstand en een containerschip op een halve mijl afstand in noordelijke richting.

‘Hali, hoor jij iets op de sonar?’

‘Afgezien van de geluiden van acht schepen in de buurt hoor ik alleen ongevaarlijke koopvaarders.’ Hali zweeg even, alsof hij nog iets wilde toevoegen.

Juan zag de frons op zijn voorhoofd en zei: ‘Zeg op, ook al lijkt het onbelangrijk.’

‘Ongeveer een minuut nadat het radioverkeer bij Bandar Abbas verstomde waren er heel kort veel signalen bij de basis Chah Bahar.’

‘Heb je daarna nog meer gehoord uit die richting?’

Hali schudde zijn hoofd. ‘Nee, alleen op dat moment.’

Juan wist niet wat hij van deze informatie moest denken en hij liet het even bezinken. ‘En hoor je iets van vliegtuigen of helikopters?’

‘Een ASW van dat vliegdekschip ten zuiden van ons kwam een uur geleden overvliegen, maar bij onze vrienden in het noorden blijft het stil.’

Cabrillo ontspande zich bij de gedachte dat ze waarschijnlijk ongehinderd weg zouden komen.

Juist op dat moment riep Hali opeens: ‘Sonarcontact! Richting is 95 graden, afstand zevenduizend meter. Torpedo in het water. Verdomme, hij lag daar op de loer voor ons.’

Er was een afstand van meer dan vijf zeemijl tussen de Oregon en de naderende torpedo, dus Juan wist dat er tijd genoeg was om de Oregon in veiligheid te brengen. Zijn stem bleef kalm. ‘Blijf die torpedo volgen, Hali. We moeten eerst zeker weten waar dat projectiel heen gaat, voordat we reageren.’

‘Sonarcontact!’ schreeuwde Hali weer. ‘Tweede torpedo in het water, dezelfde koers, dezelfde afstand. Ik zie een doelberekening op de computer: die eerste torpedo koerst naar een containerschip dat ik eerder heb geïdentificeerd als de Saga. Die schuit vertrok twintig minuten voor ons uit Bandar Abbas.’

De tactische situatie werd snel slechter.

‘We krijgen een waarschuwing van dat vliegdekschip,’ riep Hali. ‘Ze hebben de lancering ook opgemerkt en ze sturen vliegtuigen de lucht in.’

‘Dit wordt een heel spektakel,’ bromde Max schamper.

‘Vertel mij wat,’ gromde Juan.

‘Nee maar!’ schreeuwde Hali. ‘Nog een contact. Ze hebben een derde torpedo gelanceerd. Het lijkt wel of ze drie doelwitten tegelijk aanvallen: onze boot, de Saga, en de Aggie Johnston, die tanker achter ons van Petromax.’

Als er slechts één torpedo dreigde dan had Cabrillo die aanval wel kunnen pareren. En mogelijk ook een aanval door twee torpedo’s, als hij de Oregon tussen het projectiel en het doelwit kon manoeuvreren. Maar met drie explosieve projectielen in het water had hij weinig keus: de Saga of de Aggie Johnston zou een voltreffer krijgen. Maar omdat deze mammoettanker geladen was met tweehonderdduizend ton ruwe olie mocht dit schip zeker niet geraakt worden.

‘Ze hebben zojuist weer een torpedo gelanceerd,’ zei Hali en ongeloof klonk door in zijn stem. ‘Dus we hebben nu vier vissen in het water. De afstand tussen de Saga en de eerste torpedo is minder dan zesduizend meter. De laatste torpedo is trouwens veel langzamer dan die andere drie.’

‘Dat ding loert naar wat de andere torpedo’s missen,’ zei Max. ‘Om het karwei daarna af te maken.’

Als een van de eerste drie torpedo’s zijn doel miste of niet explodeerde, dan zou de vierde in de juiste positie zijn om het doelwit alsnog te vernietigen. Cabrillo kende deze tactiek. En hij kon zich er niet tegen verdedigen. Hij bedacht alleen dat ze geluk zouden hebben als ze levend wegkwamen uit de Golf van Oman.





4


MS GOLDEN DAWN

INDISCHE OCEAAN


De hand van de overvaller was als een bankschroef om de mond en neus van Jannike Dahl. Ze kon geen adem halen, en elke poging hem af te weren leek het alleen erger te maken. Worstelend tegen de greep lukte het haar even lucht te happen, amper genoeg om de duisternis die haar overmande te weren. Ze probeerde zich los te wringen, maar de hand bleef ongenadig klemmen.