Dodenschip(18)

Het hele team stond onder het luik te wachten tot de Nomad op de steunen was geplaatst en het dekluik geopend werd. Juan liet zijn mensen eerst uit de kleine onderzeeboot klauteren, hoewel zijn natte kleren nog drupten op de antislipvloer. Een technicus reikte hem ongevraagd een koptelefoon aan. ‘Eric, hoor je mij?’

‘Jazeker, Voorzitter,’ antwoordde Eric Stone vanaf zijn plek in het commandocentrum.

‘Zodra de deuren gesloten zijn, moet je de snelheid opvoeren naar achttien knopen. Hoelang nog voordat we uit de Straat zijn?’

‘Ongeveer tweeënhalf uur. En dan is het nog vijftien uur varen naar de coördinaten van ons rendez-vous.’

Cabrillo wilde de torpedo’s en alle technische informatie die Eddie had afgetapt van de computer zo snel mogelijk overdragen, maar de ontmoeting met de USS Tallahassee, een snelle aanvalsonderzeeër van de Los Angeles Klasse, moest zorgvuldig geregeld worden, om te vermijden dat een spionagesatelliet of een toevallig passerend schip de overdracht zou opmerken.

‘Oké, bedankt. Zeg tegen Hali dat hij scherp moet opletten of er veel radioverkeer opduikt bij Bandar Abbas. Wanneer hij iets hoort, dan moet hij me wakker maken in mijn hut.’

‘Dat zal ik doen, chef.’

Max hield toezicht bij het verwijderen van de torpedo’s onder de Nomad en hij bediende zelf de takel waarmee de projectielen op twee gemotoriseerde karren werden geplaatst. Eddie had de USB-stick vol informatie al in een waterdichte hoes verpakt.

Juan sloeg met zijn vlakke hand op een van de torpedo’s. ‘Vijf miljoen per stuk, en nog een miljoen voor de informatie die we buitgemaakt hebben. Dat is niet slecht voor een dag werk.’

‘Je moet Overholt bellen, zodat hij weet dat we de torpedo’s hebben en geen hartaanval krijgt als hij onze rekening ziet.’

‘Eerst wil ik onder de douche,’ zei Juan. ‘Daarna zal ik hem bellen. Ga jij al slapen?’

Max keek op zijn horloge. ‘Het is bijna halfvijf. Ik blijf wakker, om te helpen het schip in orde te maken. Misschien ontbijt ik wel bij zonsopgang.’

‘Doe wat je wilt. Goedenacht.’

De term POSH is ontstaan toen India nog deel uitmaakte van het Britse imperium. Passagiers die een passage boekten op een schip naar Bombay of Delhi wilden een hut aan bakboord op de heenreis naar India en een hut aan stuurboord voor de reis naar Engeland, zodat ze altijd aan de schaduwkant van het schip zaten. De reisagenten kortten dit af: Port Out, Starboard Home werd POSH, en een nieuw woord werd opgenomen in de Engelse taal.

Cabrillo’s hut was aan bakboord van de Oregon, maar door de koers van het schip straalde het zonlicht door de patrijspoort en het werd smoorheet in de hut, ondanks de airconditioning. Hij werd wakker, badend in het zweet, en wist eerst niet wat hem gewekt had, tot hij de telefoon weer hoorde rinkelen.

Hij keek naar de grote wandklok tegenover zijn bed en trok zijn armen vrij uit de lakens. Het was nog voor acht uur, en toch brandde de zon al martelend fel.

Hij nam de telefoon op. ‘Cabrillo.’

‘Voorzitter, hier Hali. De beer is los.’

Juan maakte snel een paar berekeningen, toen hij dit hoorde. De Oregon zou inmiddels uit de Straat van Ormoes zijn, maar nog niet ver in de Golf van Oman. Ze voeren nog steeds binnen de militaire invloedssfeer van Iran.

‘Wat is er aan de hand?’ vroeg hij en zwaaide zijn benen uit bed. Met zijn vrije hand streek hij over zijn kortgeknipte haar.

‘Er was vijf minuten geleden opeens veel radioverkeer uit Bandar Abbas, en nu is het doodstil.’

Juan had dit al verwacht. Het zou enige tijd duren voordat de commandant van de marinebasis begreep wat er gebeurd was en uiteindelijk moed had verzameld om de diefstal te rapporteren aan zijn superieuren in Teheran. Die zouden onmiddellijk opdracht geven aan de marinebasis om geen radiozenders en onbeveiligde telefoonlijnen te gebruiken.

Tijdens de Eerste Golfoorlog waren de Verenigde Staten superieur op het gebied van afluisterapparatuur. Met satellieten en grondstations kon vrijwel elk telefoongesprek, elk radioverkeer of faxbericht straffeloos onderschept worden. Zo wist de Amerikaanse defensie precies welke commandoposten van Saddam Hoessein vernietigd moesten worden. In reactie op deze overweldigende technische voorsprong hadden landen die de Verenigde Naties als een bedreiging zagen, Iran, Syrië, Libië en Noord-Korea, honderden miljoenen besteed aan het aanleggen van een netwerk van vaste telefoonverbindingen over land, die alleen met een directe tap afgeluisterd konden worden.

Na de eerste nerveuze berichten die op de Oregon waren opgevangen schakelden de Iraniërs over op de veilige verbindingen, zodat Cabrillo geen toegang had tot een waardevolle bron van informatie.

‘Wat heb je opgevangen?’ vroeg Juan.