De Vuurdoop(83)

Ze aten pizza in Hasses lievelingstentje, Pizzeria Colosseum in Botkyrka. Hasse nam een Colosseum speciaal met varkensfilet en bearnaisesaus, Anders nam een Hawaii. Ze dronken er Falcon bij; volgens Hasse Berglund het enige bier dat te drinken was, de rest smaakte allemaal naar pis... Vossenpis, hoe dat ook mocht smaken.

In een hoek van de pizzeria zaten een paar dronkenlappen die nog net geen daklozen waren rode wijn te drinken uit een karaf. Ze konden niet bij een onderwerp blijven, ze schreeuwden tegen elkaar over onderwijs, gezondheidszorg, directeuren en die eikel van een... hoe heette die politicus ook weer... Carl Bildt.

Hasse stond op, liep naar hen toe en vroeg hun om een beetje te dimmen. De hese, afgeleefde vrouw met het roodgeverfde haar schreeuwde dat ze al lang geen orders meer aannam van mannen... dat was tegen haar principes... dat moest hij verdomd goed in zijn oren knopen. Een vriend van haar begon onsamenhangend te snauwen tegen Hasse, die terugliep naar zijn pizza en ging zitten.

‘Waarom ga je überhaupt naar die mensen toe?’

‘Ik weet het niet,’ zuchtte Berglund en hij nam een hap van een grote punt waar de kaas van afdroop.

‘Vertel nu over mama,’ ging hij met zijn mond vol verder.

Anders sneed zijn pizza.

‘Zoveel valt er niet te vertellen, we kennen elkaar al lang. Ze heeft me een paar keer van de totale vernedering gered. Ik ben er bij de veiligheidsdienst uit getrapt.’

Anders nam een hap.

‘Waarom ben je eruit getrapt?’

‘Ze hebben me met mijn vingers in de koektrommel betrapt,’ zei hij met zijn mond vol.

‘Wat voor koektrommel?’ vroeg Hasse.

Anders at zijn mond leeg.

‘Een bende Eritreeërs die we observeerden in Norsborg. Ik zou er op een avond afluisterapparatuur installeren en toen vond ik een papieren zak met contanten onder het aanrecht. Ik deed een greep en vulde mijn zakken... Een collega van me heeft me erbij gelapt, die idioot.’

‘En toen heeft zij je geholpen?’

‘Ja, in zekere zin... Ik kreeg mijn ontslag in plaats van dat ik de bak in draaide.’

‘Waarom?’

‘Waarom wat?’

‘Waarom heeft ze jou geholpen?’

‘Ik moest als tegenprestatie iets voor haar doen, een paar klusjes, en loyaal blijven.’

‘Ben je dat?’ vroeg Hasse al kauwend.

Anders knikte.

‘Ja, dat ben ik.’

‘Wat lief.’

Hasse dronk zijn bierglas leeg. Het ploegje dronkenlappen begon tegen elkaar te schreeuwen, Hasse keek die kant op en Anders gebaarde dat hij er niet op moest letten.

‘En wat gebeurde er?’ vroeg hij.

‘Ik ging als de grootste zondebok weg bij de veiligheidsdienst. Ik heb in de daaropvolgende jaren allerlei klusjes voor haar gedaan en daarna ging het weer mis.’

Anders kauwde.

‘We waren met een paar jongens die snel geld wilden verdienen. We hadden een paar paarden doping gegeven tijdens de paardenkoersen op Täby. Het ging mis, twee gingen er dood, we stonden daar toen de controleurs binnenkwamen, ik met de spuit in mijn hand.’

Hij lachte bij de herinnering.

‘Daar redde Gunilla me ook uit, het was lullig, maar het leek wel of ze altijd alles recht kwam zetten als ik er een zootje van had gemaakt... Dus ik ben haar wel wat verplicht.’

Hasse dronk zijn grote glas bier leeg; er zat schuim op zijn bovenlip toen hij het glas neerzette.

‘Je zat ergens over te kletsen in de auto... dat wij een team moesten vormen.’

Anders nam een hap en haalde zijn schouders op.

‘Nee, dat was niets.’

‘Jawel, zeg op,’ zei Berglund.

Anders schudde zijn hoofd.

‘Het was niks belangrijks.’

‘Vertel het dan.’

Anders dacht na en kauwde zijn mond leeg. Dronk zijn bier op en wierp een blik over zijn schouder.

‘Gunilla en Erik voerden samen een onderzoek uit. Ik freelancete. We wilden Zdenko te grazen nemen, de Drafkoning, je weet wel. Een gangsterbaas, hij opereerde vanuit Malmö. Hij had een vriendin, een Zweedse, met een compleet lege bovenkamer. Een blondje uit Alingsås... achtentwintig jaar oud. Patricia nog wat...’

Anders maakte zich los uit een gedachtekronkel waar hij even in verstrikt was geraakt.

‘Gunilla had haar er al vroeg bij gehaald, ze wist iets van haar, ik weet niet wat. We gaven haar een microfoontje mee, maar dat leverde niets op. Opeens verdween ze. Zdenko konden we niets maken, die is later doodgeschoten op Jägersro in Malmö.’

‘Waar was zij naartoe verdwenen?’

‘Ik weet het niet, weg... verdwenen.’

‘Hoezo?’

Anders sneed in zijn pizza.

‘Weg, zeg ik. Ze was verdwenen, ze werd als vermist opgegeven, foetsie, weg.’

‘Is ze dood?’

Anders stopte nog meer pizza in zijn mond en keek Hasse kauwend en schouderophalend aan.