De Orsini broers 04(48)

Glimlachend ging ze op haar tenen staan om hem een kus op zijn wang te geven. Vervolgens liep ze haastig op haar vader af en nam hem terzijde in een kleine alkoof.

De prins wierp haar een sluwe glimlach toe. ‘Gefeliciteerd, dochter. Wat een prestatie! De vrouw van een Orsini.’

Het had geen enkele zin in te gaan op die opmerking, dus zonder verdere plichtplegingen vroeg ze op gedempte toon: ‘Hoe gaat het met mama?’

‘Wat moet ik daarover zeggen? Het gaat prima met haar, voor zover ik weet.’

‘Woont ze nog steeds in het sanatorium, zoals je had beloofd? We hadden een overeenkomst: ik zou gastvrouw spelen voor Cesare Orsini, en jij zou –’

‘En ik zou je belonen.’ Grinnikend ging hij verder: ‘Je hebt het uitstekend gedaan. Ik wist van tevoren al dat jij het veel beter zou doen dan ik.’

Verward keek ze hem aan. ‘Was je dan altijd al van plan mij het te laten doen?’

‘Natuurlijk. Zodra Orsini me liet weten dat hij zijn zoon zou sturen…’ De prins lachte zachtjes. ‘Kijk niet zo geschokt. Je hebt het voortreffelijk gedaan. Niet alleen heb je ervoor gezorgd dat ik de lening heb gekregen, maar het bedrag is ook nog eens verdubbeld.’

‘Nicolo heeft zelf besloten om je tien miljoen euro te geven.’

‘Ja, ik heb tien miljoen euro gekregen, en een van de rijkste, machtigste mannen van New York wordt mijn schoonzoon.’ Vragend trok hij zijn wenkbrauw op. ‘Ben je zwanger van hem? Is dat de reden voor dit overhaaste huwelijk?’

‘Dat gaat je niets aan,’ zei ze scherp. ‘Onze afspraak ging over mijn moeder. Zul je je aan je woord houden?’

Dramatisch slaakte de prins een zucht. ‘Dat zal ik doen.’

Zou hij dat echt doen? Ze betwijfelde het. Hem kennende, zou hij een tijdje blijven betalen, tot hij er geen zin meer in had, en er dan mee stoppen. Vlug rekende ze in haar hoofd uit hoeveel het zou kosten om haar moeder in het sanatorium te laten wonen. Vervolgens keek ze haar vader recht in de ogen en zei: ‘Ik wil dat je per direct drie miljoen euro op mijn bankrekening stort.’

De prins verslikte zich bijna. ‘Drie miljoen? Je maakt hopelijk een grapje. Dat is veel te veel, zelfs voor alles wat je hebt gedaan: de rol die je gespeeld hebt bij het lospeuteren van die tien miljoen euro, je huwelijk met een Orsini en het kind dat –’

‘Ga door,’ onderbrak Nicolo hem kil. ‘Laat de rest ook eens horen.’

Zowel Alessia als haar vader draaiden zich geschrokken naar hem om. ‘Signore Orsini,’ stamelde de prins, ‘ik had u niet zien staan…’

‘Nee, dat is duidelijk.’

Onwillekeurig kromp Alessia ineen. Nicolo had alles gehoord! Wat nu? Opeens realiseerde ze zich echter dat ze opgelucht was dat hij het gehoord had. Eerlijk gezegd begreep ze niet waarom ze haar zorgen niet al veel eerder met hem had gedeeld, want ze wist dat ze hem alles kon vertellen, zelfs als het vernederend was. Haar vader was een kille, gevoelloze man, maar Nicolo was juist het tegenovergestelde en zou ervoor kunnen zorgen dat haar vader zich aan zijn belofte hield.

Ja, de rest van haar leven kon ze op hem rekenen en hem vertrouwen. ‘Nicolo.’ Aarzelend glimlachte ze. ‘Ik ben zo blij dat je ons hebt gehoord. Ik had je al veel eerder moeten vertellen over de afspraak met mijn vader. We –’

‘Ik heb het gehoord.’

Waarom klonk zijn stem zo koel? Waarom was de blik in zijn ogen zo wreed en gevaarlijk? Ze begreep er niets van… Totdat ze tot haar schrik besefte dat hij hun gesprek gemakkelijk verkeerd had kunnen uitleggen. ‘Nee! O nee, je snapt het niet.’ Voordat ze echter verder kon gaan, greep hij haar ruw bij haar pols vast.

‘Ik begrijp het maar al te goed, principessa.’ Zijn blik gleed betekenisvol naar haar buik voor hij haar weer aankeek. ‘Met name dat aangrijpende verhaal over de pil is me nu volstrekt duidelijk.’

Ze voelde al het bloed wegtrekken uit haar gezicht. ‘Nee, je hebt het mis! Luister alsjeblieft naar me!’

‘Kijk niet zo verslagen, schatje.’ Er verscheen een akelige grijns op zijn gezicht. ‘Je hebt de hoofdprijs gewonnen. Ik ga nog steeds met je trouwen. Je dacht toch zeker niet dat ik mijn kind aan jou en je vader ga toevertrouwen?’

‘Nicolo,’ zei ze smekend. ‘Ik weet wat je hebt gehoord, maar –’

Zonder acht op haar te slaan, wendde hij zich tot haar vader. ‘Maak dat je wegkomt,’ zei hij fel, waarop de prins met grote ogen een stap naar achteren deed. ‘Als ik je nog één keer zie, dan zal ik doen waar jouw soort al zeshonderd jaar voor vreest: dan veeg ik de vloer met je aan!’ Nog voor hij was uitgesproken, had de prins al de benen genomen.