Biljonairs & Baby's 02(46)

Jenna lachte. ‘Grote goedheid, Max, wees alsjeblieft aardig.’ Maar toen Jenna achter haar zuster het huis in liep, kon ze alleen maar denken dat iemand die met alleen een zakmes op zak achter de vijandelijke linie werd gedropt, zich ongeveer net zo moest voelen als zij zich op dit moment voelde.



Nick wist dat hij al had moeten vertrekken.

Dan zou hij niet zijn geconfronteerd met Jenna’s zuster. Hoewel ze eindelijk voldoende ontdooid was om er niet meer uit te zien alsof ze hem wilde vermoorden met de lepel die ze gebruikte om in haar koffie te roeren.

Waar het om ging, was dat hij, aangezien hem een privéjet ter beschikking stond, op tijd in Fort Lauderdale kon zijn om te genieten van de tweede helft van de cruise, naar Italië. Dan zou hij niet aardig hoeven te doen tegen de zuster van Jenna, die niet onder stoelen of banken stak dat ze hem haatte. En hij zou evenmin gekweld worden door het verlangen dat hij voelde op ieder moment waarop hij wakker was en in de buurt van Jenna verbleef.

De laatste paar nachten, die hij op haar bank had doorgebracht, waren de langste van zijn leven geweest. Hij lag tot diep in de nacht wakker en stelde zich voor hoe hij door de korte gang naar haar slaapkamer zou lopen, bij haar in bed zou kruipen en zich diep in haar zou begraven. En iedere ochtend werd hij zo opgewonden wakker dat hij bang was dat hij zou exploderen van verlangen en frustratie. En haar ’s morgens meteen zien, de geur van haar shampoo opsnuiven en toekijken, terwijl ze haar eerste slok koffie nam, was weer een ander soort kwelling.

Ze was hier.

Maar ze was niet van hem.

Nu was Jenna onderweg om een van haar geschenkmanden af te leveren en was hij alleen met zijn zoons.

Nick liep de kinderkamer in en ontdekte dat ze allebei klaarwakker waren en naar de mobiles boven hun ledikantjes keken. Die boven het bed van Jake was gemaakt van felgekleurde dieren, die nu dansten in de zachte bries, die binnenkwam door het gedeeltelijk open raam. En boven het bed van Cooper hing een mobiel gemaakt van felgekleurde sterren en glimlachende halve manen.

Hij keek van de ene jongen naar de andere en zag de gelijkenis en de verschillen tussen hen. Allebei hadden ze zacht, donker haar en precies zoals Nick hadden ze een kuiltje in hun linkerwang. Allebei hadden ze lichtblauwe ogen, hoewel die van Cooper iets donkerder waren dan die van zijn broer.

En allebei hadden ze zijn hart stevig in hun kleine knuistjes geklemd.

‘Hoe moet ik bij jullie weggaan?’ vroeg hij zacht. ‘Hoe kan ik teruggaan naar mijn leven zonder te weten wat jullie doen? Zonder te weten of jullie een tand hebben gekregen of zijn gaan kruipen? Hoe kan ik leven zonder te weten dat jullie jullie eerste stapjes hebben gezet? Of wanneer jullie voor het eerst zijn gevallen?’

Er viel gedimd licht naar binnen door de jaloezieën voor de ramen. Het licht wierp gouden strepen op de glanzende parketvloer. Ergens verderop werd een grasmaaimachine ingeschakeld en Jake schokte alsof er op hem geschoten was.

Onmiddellijk liep Nick naar het ledikantje, boog zich er overheen en legde een hand op de borst van zijn zoon. Hij voelde een klein hartje razendsnel kloppen onder zijn hand en de liefde die hij voelde, was zo intens en zuiver dat hij naar adem snakte.

Dit had hij niet verwacht. Hij had niet gedacht dat hij hopeloos verliefd zou worden op kinderen van wie hij twee weken geleden nog niet had geweten dat ze bestonden. Hij had nooit gedacht dat hij ervan zou genieten om voor dag en dauw op te staan, alleen maar om in hun grote ogen te kijken, die straalden omdat ze een nieuwe ochtend konden verkennen. Hij had nooit gedacht dat het zo… goed kon aanvoelen om hier te zijn, bij de jongens en hun moeder.

Nu hij echter de waarheid kende, was de vraag wat hij eraan ging doen.

Hij liep de kamer door, boog zich over het ledikantje van Cooper, tilde hem op en hield hem tegen zijn borst. Coopers warme lichaampje en de nadenkende uitdrukking op zijn gezicht deden Nick glimlachen. Hij streek met een vingertop over de wang van Cooper en het kind draaide zijn gezicht naar de inmiddels bekende aanraking toe. Nick voelde een pijnlijke steek in zijn borst, terwijl hij in die ernstige blauwe ogen keek, die zo sprekend op die van hem leken.

‘Ik beloof je dat ik er altijd voor je zal zijn, als je me nodig hebt.’ Hoewel zijn stem fluisterzacht was, leek Cooper hem te begrijpen want hij schonk zijn vader een van zijn zeldzame glimlachjes. Nick slikte moeizaam, liep naar het ledikantje van Jacob en fluisterde: ‘Ik hou van jullie. Van allebei. En ik zal een oplossing vinden, zodat we elkaar vaak kunnen zien.

Toen Jake met zijn beentjes trappelde en met zijn armen zwaaide, leek het bijna alsof hij juichte. Althans, dat hield Nick zichzelf voor.



Die avond trok Jenna haar nachtpon aan en ging gewoontegetrouw nog een laatste keer bij de tweeling kijken voordat ze zelf naar bed ging. Alleen trof ze deze keer Nick aan in de kamer, die alleen maar werd verlicht door een nachtlampje.