Biljonairs & Baby's 02(45)

‘Nee, Heilige Maxie, beschermster van alle zedelijke principes,’ snauwde Jenna. ‘Ik ga niet met hem naar bed. Hij slaapt de laatste nachten op de bank en…’

‘De laatste nachten?’

Jenna kromp ineen, keek toen op en zwaaide naar haar buurvrouw, die abrupt ophield met het snoeien van haar rozen en Maxie verrast aankeek. ‘Goedemorgen Mrs. Logan.’

De oudere vrouw knikte en ging verder met tuinieren. Jenna keek de smalle straat in waarlangs vrijstaande huizen uit de veertiger jaren stonden. Aan weerskanten van de straat stonden rijen bomen, die voor schaduw zorgden op de keurig onderhouden gazons. Verderop in de straat was het geluid te horen van een basketbal die op de grond stuiterde, een hond die als een bezetene blafte en het onderdrukte geratel van de wielen van een skateboard op het asfalt. Het was een gewone zomerse dag. En Jenna vroeg zich af hoeveel van haar buren genoten van de tirade van Maxie. Jenna keek haar zuster dreigend aan, trok haar wenkbrauwen op en wachtte af.

Maxie begreep het en sprak zachter verder. ‘Het spijt me, het spijt me. Maar het is ongelooflijk dat Nick Falco hier al twee nachten heeft geslapen en dat je mij niets hebt verteld.’

Jenna grijnsde naar haar. ‘Dat vind ik ook. Natuurlijk heb ik het alleen maar geheim gehouden, omdat ik dacht dat jij het misschien niet zou begrijpen. Het is echter duidelijk dat ik het bij het verkeerde eind had.’

‘Grappig.’

Jenna blies haar ingehouden adem uit en haakte haar arm in die van haar zuster. Ongeacht wat er verder gaande was in haar leven, waren Maxie en zij een team. Sinds hun ouders vijf jaar geleden waren omgekomen bij een auto-ongeluk, hadden ze alleen maar elkaar gehad. En ze was niet van plan haar enige zuster te verliezen door een ruzie over een man die helemaal niets voor haar voelde.

‘Max…’ Ondanks de wervelwind van emoties die door haar heen schoot, probeerde ze haar stem vast en kalm te laten klinken. ‘Hij is hier alleen maar om de jongens te leren kennen. Het zijn toch zijn zoons? We zijn niet op die manier samen, en je moet me geloven als ik zeg dat ik voorzichtig ben.’

Maxie zag er niet erg overtuigd uit, maar ze was dan ook niet bepaald iemand die vertrouwen had in mannen. Niet dat Jenna haar dat kwalijk kon nemen… niet nadat ze zonder plichtplegingen aan de kant was gezet door dat mispunt van een Darius Stone.

‘Dit is een slecht idee,’ zei Maxie, alsof ze niet al heel duidelijk was geweest.

‘Hij blijft niet lang.’

‘Dat soort mannen heeft niet veel tijd nodig.’

‘Maxie…’

‘Weet je zeker dat hij niet blijft?’

‘Waarom zou hij dat doen?’

‘Ik kan zonder erover na te denken minstens drie goede redenen noemen,’ antwoordde ze. ‘Jacob, Cooper en o, ja, jij. Dus vraag ik het nog een keer: Weet je zeker dat hij niet lang blijft?’

Hmm. Nee, dat wist ze niet zeker. In feite had ze verwacht dat Nick langzamerhand wel genoeg zou hebben van de baby’s en dolblij zou zijn dat hij weer kon terugkeren naar zijn eigen leven. Maar tot nu toe wees niets erop dat hij van plan was weer te vertrekken.

Bleef hij alleen maar vanwege de jongens?

Of voelde hij ook iets voor haar?

O grote goedheid, ze mocht zichzelf niet toestaan op die manier te gaan denken. Daarmee zou ze zichzelf alleen maar meer schade berokkenen als hij binnenkort echt vertrok.

‘Jenna –’ riep Nick vanaf de veranda aan de voorkant van het huis. Hij bleef abrupt staan toen hij zag dat ze met Maxie stond te praten en voegde eraan toe: ‘O, neem me niet kwalijk.’

Dit kon ze onmogelijk negeren, realiseerde Jenna zich. Het speet haar al dat ze haar zuster en haar ex-geliefde zo dicht bij elkaar had laten komen. Desondanks dwong ze zichzelf te glimlachen. ‘Het is in orde, Nick. Dit is mijn zuster, Maxie.’

Toen ze allebei geen woord zeiden, stootte Jenna haar zuster aan met haar elleboog.

‘Goed, goed,’ mompelde Maxie. Met stemverheffing zei ze aarzelend: ‘Aangenaam kennis te maken.’

‘Ja, aangenaam.’

‘Nee maar, is dit niet gezellig?’ mompelde Jenna, die zich afvroeg of ze bevriezingsverschijnselen zou krijgen. Er hing een ijzige sfeer tussen het tweetal, ‘Kom binnen, Max,’ drong ze aan. Ze wilde haar zuster laten zien dat ze zich nergens zorgen over hoefde te maken; dat Nick geen belangstelling voor haar had en dat ze niet zou wegkwijnen als hij vertrok. Jenna was ervan overtuigd dat ze goed genoeg kon acteren om dat duidelijk te maken. ‘Kom even binnen om naar de jongens te kijken. Drink een kop koffie.’

Maxie bleef naar Nick kijken, schudde haar hoofd en zei: ‘Ik weet het niet…’

‘Ik heb net donuts gehaald,’ zei Nick.

‘Probeert hij me om te kopen?’ fluisterde Maxie.