Zwart Goud 03(15)

Wat hij nu wel van haar wist, was dat haar preutsheid geen spel was. Ze zag eruit als een vamp, maar ze was lang niet zo ervaren als ze deed voorkomen. Daarvoor had ze in de lift veel te ongemakkelijk naast hem gestaan en was ze bij haar auto veel te nerveus geweest. Toen hij haar hand had gestreeld, had hij die voelen trillen. Hij begreep niet waarom een sexy vrouw als zij moeite had met wat onschuldig geflirt. Ze bestond uit louter tegenstrijdigheden. Het ene moment capabel en efficiënt, het volgende moment een emotioneel wrak.

Toen hij bij de hoofdingang was, hoorde hij haar motor starten en haar auto wegrijden, maar hij weerstond de neiging om te kijken. In plaats daarvan liep hij rechtstreeks naar de portier en vroeg om een pen. Snel krabbelde hij haar kenteken in de palm van zijn hand en nam daarna de lift naar boven. De hele dag had hij zich afgevraagd of Jane Monroe haar echte naam was - en dat ging hij nu uitzoeken.

Hij was lid van een site die kentekens koppelde aan de gegevens van de eigenaar van het voertuig, en toen hij haar kenteken intoetste, zag hij dat ze inderdaad Jane Monroe heette. Hij schreef haar adres op en kwam tot de conclusie dat dat inderdaad een kwartiertje rijden was, precies zoals ze had gezegd. De site gaf haar geboortedatum ook, en tot zijn verbazing zag hij dat ze de volgende dag jarig zou zijn.

Het verbaasde hem dat deze gegevens met haar verhaal overeenkwamen. Als hij iemand undercover aan het werk zou zetten, zou hij toch minstens voor een valse identiteit hebben gezorgd.

Nu hij eenmaal zeker wist hoe ze heette, kon hij op Google verder zoeken. De naam Jane Monroe leverde duizenden hits op. Er was een kunstenares die zo heette, evenals een professor aan de universiteit van Boston. Er was een actrice en een fotografe. Maar geen privédetective.

Hij probeerde het met de trefwoorden ‘Jane Monroe Texas’. Dat leverde een advocaat in El Paso op. Maar dat kon haar toch ook niet zijn? Of wel?

Hij toetste ‘Jane Monroe advocaat’ in. De Monroe Law Group bleek een familiepraktijk in El Paso te zijn. Op de site van de praktijk stond een familieportret: twee oudere mensen die duidelijk de ouders waren, met vier kinderen: twee zoons en twee dochters. De ene dochter was knapen donker, maar leek in niets op Jane. De andere dochter zag er heel gewoontjes uit, met halflang steil haar, een bril die te groot voor haar gezicht was, en een grijs mantelpakje dat onflatteus rond haar lichaam viel. Ze was niet onaantrekkelijk, maar vergeleken bij de rest van de familie viel ze geheel in het niet. Toch kwam ze hem vaag bekend voor. Die mond en die blik… Nee, onmogelijk.

Hij keek nog eens goed. Ja, die onderlip. Dit was Jane, geen twijfel mogelijk.

Verbouwereerd leunde hij achterover. Hoe kon die onopvallende vrouw op de foto nu dezelfde zijn als de blonde schoonheid die sinds die ochtend voor hem werkte?

Hij zocht verder naar haar profiel, maar vond het niet, terwijl haar broers en zus wel een profiel op de site hadden. Betekende dit dat Jane inmiddels ergens anders werkte? Hij probeerde nog meer over haar te weten te komen, maar dat lukte niet. Blijkbaar had ze als advocaat aan weinig spraakmakende zaken gewerkt, anders was hij haar naam wel ergens-tegengekomen. Misschien was gebrek aan succes de reden dat ze de advocatuur vaarwel had gezegd.

Alsof hem dat wat zou kunnen schelen. Hij zou zich een tijdje met haar vermaken - of zich ten koste van haar vermaken - totdat ze met haar werk klaar was, en daarna zou hij haar nooit meer zien.

Wat hem dwarszat, was dat ze hem toch op de een of andere manier fascineerde. Vrouwen hadden niet vaak een dergelijk effect op hem.

Voordat hij de computer afsloot, wiste hij de geschiedenis van zijn recente zoekacties. Hij wist niet hoe goed Jane met computers overweg kon, maar hij wilde geen enkel risico nemen. Als ze in zijn computer ging snuffelen, zou ze geen enkele link naar zichzelf vinden en dus ook niet achterdochtig worden.

De volgende ochtend zou hij naar de raffinaderij moe- ten. Dit betekende dat Jane hier op kantoor het rijk alleen had. Het zat hem niet lekker dat ze toegang tot zijn persoonlijke files had, maar hoe sneller ze haar werk kon doen, hoe eerder ze hier ook weer weg zou zijn. Jane Monroe zou niets vinden wat hem in diskrediet kon brengen.





Na een lange, slapeloze nacht vond Jane het moeilijk de volgende ochtend weer aan het werk te gaan. Hoewel het niet waarschijnlijk was dat iemand de bijna-kus had gezien, had ze het gevoel dat iedereen ervan wist.



Ze snapte het ook niet. Waarom had hij haar bijna gekust en zich toen teruggetrokken? Wat voor spelletje speelde hij met haar? En waarom?

Terwijl ze in de lift stond naar boven, bedacht ze dat het ergst van alles nog wel was dat ze zijn kus zou hebben beantwoord als hij had doorgezet. Zij, die zich nooit zomaar zou laten kussen door een man die ze amper kende, was gisteren helemaal gesmolten door zijn verlangende blik en strelende vingers.