Zoete overgave(65)

Ze glimlachte. ‘Ik ben er klaar voor.’

Hij viste zijn sleutels uit zijn broekzak, liep naar haar toe en stak zijn hand uit. Ze pakte die met haar veel kleinere hand vast en hij krulde zijn vingers om die van haar. Ze liepen samen naar zijn truck die voor het huis stond, en hij tilde haar net als die nacht bij The House naar binnen.

Gedurende de rit naar Galveston werd er niet gesproken, maar Gray pakte haar hand vast en wreef met zijn duim over haar knokkels.

Het intieme gebaar voelde heel vertrouwd aan en stelde haar gerust. Alsof het gewoon een normaal afspraakje was. Zodra die gedachte bij haar opkwam, moest ze bijna lachen. Dit was absoluut niet zomaar een afspraakje. Dit was alles waar ze naar had gezocht, op had gewacht, naar had verlangd. Niets aan de hand… Ahum.

‘Is een visrestaurant oké?’ vroeg hij.

Ze knikte.

Hij ging langzamer rijden, sloeg af en parkeerde de truck. Hij kneep even in haar hand en keek haar aan. Ze glimlachte verlegen toen ze zijn goedkeurende blik zag. Hij leunde naar haar toe en kuste haar – een warme, zachte, totaal niet agressieve kus. Toen ging hij weer recht zitten en stapte uit het voertuig.

Eenmaal in het restaurant had Gray een kort onderonsje de gastvrouw, die glimlachte en knikte. Ze keek even naar Faith en glimlachte nog eens. Ze pakte twee menukaarten en nodigde hen uit haar te volgen.

‘Wat heb je tegen haar gezegd?’ fluisterde Faith.

‘Alleen dat we wat privacy wilden.’

En de gastvrouw bracht hen inderdaad naar een zitje achter in het restaurant. Er stonden minstens zes tafels tussen hen en andere gasten.

Ze gingen zitten en er verscheen een ober om te vragen wat ze wilden drinken. Daarna waren ze eindelijk alleen.

Gray reikte naar haar hand. ‘We hebben… Nou, ík heb te lang geprobeerd je te vermijden. Het is raar gelopen tussen ons en het is allemaal ontzettend snel gegaan. Ik wil het vanavond rustig aan doen zodat we elkaar beter kunnen leren kennen.’

Ze smolt bijna toen ze dat hoorde. ‘Dat zou ik fijn vinden,’ zei ze zacht. ‘Ik weet niet veel over je, behalve dan wat Pop me heeft verteld. Je bent politieagent, je woont in Dallas, en je bent eerder dit jaar je partner verloren. Daarna heb je verlof genomen om alles op een rijtje te zetten. Maar ik zou graag meer over je te weten komen.’

Hij keek een beetje knorrig, alsof hij had verwacht dat ze eerst meer over zichzelf zou vertellen.

‘Wanneer had je voor het laatst een relatie?’ vroeg ze.

Zijn mondhoeken trokken iets omlaag. ‘Een relatie? Ik weet niet zeker of ik mijn ontmoetingen met vrouwen als relaties zou bestempelen.’

Ze trok haar wenkbrauwen vragend op. ‘Hoe zou jij ze dan omschrijven?’

‘Seks,’ zei hij bot.

‘En is dat ook wat ik voor jou beteken? Gewoon seks?’

Hij staarde haar lange tijd aan. ‘Nee, en daar was ik dus ook doodsbenauwd voor. Dat is de reden dat ik je op afstand probeerde te houden en bij je uit de buurt probeerde te blijven.’

‘Waarom raken kerels toch in paniek bij het idee dat het om meer dan seks alleen zou kunnen gaan?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Het is gewoon een cliché geworden. Heeft je moeder je nooit geknuffeld of zo?’

Hij sperde verrast zijn ogen open en barstte in lachen uit. ‘Nee, ik kan mijn moeder niet de schuld geven van mijn bindingsangst. Daar kende ik haar niet goed genoeg voor.’

Ze wachtte tot hij verderging. Ze wist niet zeker welk deel van die uitspraak ze het eerst wilde aanpakken.

Hij liet haar handen los en leunde naar achteren. Hij bracht zijn glas naar zijn lippen en nam een lange teug alvorens het glas weer neer te zetten. ‘Mijn problemen met relaties komen voort uit mijn frustratie dat ik niet vond waar ik naar zocht.’

‘Dat hebben we dan kennelijk met elkaar gemeen,’ zei ze.

Hij knikte. ‘Ik zag dingen in jou die me aanspraken. Ik zag een vrouw die waarschijnlijk perfect bij me zou passen, maar ik moest de hele tijd aan de oude uitdrukking te mooi om waar te zijn denken.’

‘Ik hoop dat ik je niet teleur zal stellen,’ zei ze droogjes. ‘Ik kan alleen mezelf zijn, en net als jij, wil ik geen rol spelen.’

‘Ik zou nooit iets aan je willen veranderen, Faith. Je bent goed zoals je bent. Zelfs als het tussen ons niets zou worden.’

‘Maar je weet niets van me,’ protesteerde ze.

Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik weet dat je mooi bent, loyaal, intelligent en vrouwelijk. Je weet precies wat je wilt en je neemt met minder geen genoegen. Je bent niet bang om je aan een man over te geven.’ Hij leunde naar voren en keek haar met een ernstige blik aan. ‘Er zijn twee typen vrouwen met wie ik nooit iets zou willen beginnen.’

Ze hield haar hoofd nieuwsgierig schuin. De gedachtenkronkels van een man… Nou, daar was ze wel benieuwd naar.