Wraak en liefde(44)

‘Hij was niet de juiste man voor jou.’

‘En jij wel?’ Ongelovig keek ze hem aan. ‘Alsjeblieft zeg, ik ben mijn geheugen kwijt, niet mijn verstánd.’

‘Ik wilde niet dat je je leven vergooide aan die man. Je vader was er ook al niet van overtuigd dat hij het beste met je voorhad.’

‘Alsof jij zoveel beter bent,’ zei ze bitter. ‘Je hebt me nu al bedrogen, al twee keer zelfs.’

‘Je vader vertrouwde Michael Carter niet.’

‘Mijn vader had nogal wat vooroordelen over Michaels privéleven. Hij heeft er geen moment rekening mee gehouden hoe belangrijk Michael voor me was, dat hij de enige was die me bijstond toen iedereen me gewond en al aan mijn lot overliet.’

‘Misschien voelde hij zich schuldig.’

Gemma fronste. ‘Wat bedoel je daarmee?’

‘Jij hebt zo makkelijk de schuld voor dat ongeluk op je genomen, maar heb je er weleens aan gedacht dat het misschien helemaal jou schuld niet is geweest?’

Ze staarde hem langdurig aan. ‘W-Wat bedoel je? Ze hebben een DNA-test gedaan. Het was mijn auto, ik reed; het hele stuur zat onder mijn vingerafdrukken.’

‘Je herinnert je helemaal niets van die nacht. Hoe kun je dan zo zeker weten dat het verhaal klopt?’

‘Dat weet ik gewoon. Alles past zo goed in elkaar. Gewoon het noodlot, of hoe je het ook noemen wilt. Ik had erop kunnen wachten. Het was mijn verdiende loon.’

‘Ik vind niet dat je jezelf eindeloos moet blijven straffen voor iets wat je je niet meer herinnert. We bestaan uit herinneringen. Als je ons geheugen wist, zijn we niet langer de mensen die we waren.’

Bedachtzaam keek ze hem aan. Kon hij gelijk hebben? Kon je het verleden werkelijk op die manier veranderen?

‘Je bedoelt dus… dat de Gemma Landerstalle van tien jaar geleden niet meer bestaat?’

‘Wie zal het zeggen?’ zei hij. ‘Wat denk jij? Jij bent de enige die die vraag kan beantwoorden.’

Ze staarde naar haar bord. ‘Je zei dat je vervelend nieuws had. Wat bedoelde je daarmee?’

‘Het is slecht nieuws.’

Gespannen keek ze hem aan. ‘O? Heb je meerdere affaires, soms?’

Hij rolde met zijn ogen. ‘Nee, ik vrees dat het nog veel erger is.’

‘W-Wat is het slechte nieuws?’

‘Je stiefmoeder vecht het testament van je vader aan.’

Gemma moest even wat wegslikken. ‘Maar ik krijg nog steeds over een paar dagen mijn geld, toch? Of niet?’

Andreas was verbaasd over zoveel naïviteit. Ze wist toch zeker wel genoeg over het juridische systeem om te weten dat het nooit zo eenvoudig was?

‘Dat is erg onwaarschijnlijk,’ zei hij. ‘Ik heb vanmorgen juridisch advies ingewonnen. Het kan maanden of zelfs jaren duren voordat je volledig toegang tot de nalatenschap van je vader krijgt.’

Gemma’s vork viel met een kletterend geluid op haar bord. ‘Maanden? Maar ik moet het nú hebben! Ik heb het deze week nodig, voordat we naar Italië gaan!’

‘Ik kan zolang wel je schulden afbetalen,’ bood hij aan. ‘Zeg maar hoeveel het is, dan laat ik dat bedrag op je rekening storten.’

Hoe kon ze hem vertellen dat ze honderdduizend dollar nodig had, misschien zelfs meer? Hij was dan wel miljardair, maar het bleef een enorm bedrag. Even overwoog ze om hem de waarheid te vertellen, maar ze vroeg zich af of hij haar wel zou geloven. Daarnaast moest ze Rachel en Isabella zo lang mogelijk uit de wind houden als ze hen niet in gevaar wilde brengen.

‘Dat is erg gul,’ mompelde ze.

‘Ik ben een rijk man, Gemma. Jij kunt nooit genoeg rekeningen verzameld hebben om me te ruïneren.’

Ze schonk hem een zwak lachje. ‘Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn.’

‘Hoeveel heb je nodig?’

Ze haalde diep adem. ‘Honderdduizend dollar… om te beginnen.’

Hoewel zijn wenkbrauwen even omhooggingen, klonk zijn stem rustig en gelijkmatig: ‘Ik zorg ervoor dat je het morgen hebt.’

Ze perste haar lippen op elkaar om de golf van opluchting die ze door zich heen voelde trekken onder controle te houden.

‘Je vertelt me toch wel de waarheid, hè, Gemma? We hebben het over alledaagse schulden, en niet over ongecontroleerd gokken of een drugsprobleem, toch?’

‘Ik vertel je de waarheid. Ik heb wat schulden, meer dan ik wil hebben, maar die zijn aan niets anders te danken dan aan een lichte koopverslaving.’

‘Er is anders weinig bewijs van je verslaving,’ merkte hij droogjes op terwijl hij zijn ogen over haar simpele vrijetijdskleding liet gaan.

‘Ik heb het tegenwoordig weer onder controle.’

‘Mijn zusjes zullen je hele afkickprogramma in de war sturen met hun geshop,’ zei hij lachend.