Wraak en liefde(48)

‘Het is niet alleen maar een kwestie van eraan toe zijn, Gemma. Doorgaans leidt onbeschermde seks binnen een paar maanden tot zwangerschap, als er tenminste regelmatig gevreeën wordt.’

‘Ik heb nu geen zin, als je dat bedoelt.’

‘Als je me aanziet voor het soort man dat zijn vrouw dwingt tot seks terwijl ze zich niet goed voelt, dan heb ik nog veel werk te verrichten om jouw beeld van mij te veranderen.’

‘Ik wil graag alleen zijn,’ zei ze, waarna ze zich omdraaide.

Er viel een griezelige stilte.

‘Wat heb je gedaan met het geld dat ik je gegeven heb?’

Ze greep de lakens vast. ‘Dat heb ik uitgegeven.’

‘Waaraan?’

‘Rekeningen.’

‘Ik heb de afschriften van je creditcardrekening beneden in mijn koffer. Je hebt je creditcard al zo’n twee jaar niet gebruikt.’

Betrapt. Naarstig zocht ze naar een verklaring voor de uitgave van zoveel geld, maar haar door migraine geteisterde hoofd weigerde mee te werken. Ze probeerde zichzelf gerust te stellen met de wetenschap dat haar aanschaf van de tickets pas op de afschriften van volgende maand zouden staan, maar hoe kon ze zeker weten dat hij er niet nu al van wist? Hij leek griezelig goed op de hoogte te zijn van haar zaken.

‘Ik vraag het nog maar een keer, Gemma. Heb je gok- of drugsproblemen?’

‘Nee.’

‘Word je gechanteerd?’

O! Ze kon zichzelf wel slaan. Waarom was ze daar zelf niet opgekomen?

‘Gemma?’

‘Nee… Ik… Ik heb het aan iemand uitgeleend.’

‘Aan wie?’

‘Dat kan ik niet zeggen.’

‘Waarom niet?’

‘Omdat…’

‘Omdat wat?’

‘Omdat die persoon niet wil dat ik het aan iemand vertel.’ Ze draaide zich op haar rug en keek hem aan. ‘Meer dan dat kan ik niet zeggen. Ik ben bang dat je me gewoon zult moeten vertrouwen.’

‘Gaat die persoon je terugbetalen?’

Ze sloeg haar ogen omlaag. ‘Nee,’ fluisterde ze.

‘O,’ zei hij afgemeten. ‘Je hebt gewoon mijn honderdduizend dollar weggegeven aan iemand wiens identiteit ik niet mag weten, en dat terwijl je nog niet eens zeker weet of je de erfenis van je vader krijgt om me terug te betalen. En daar moet ik genoegen mee nemen, met die uitleg?’

‘Ik betaal je alles terug,’ zei ze. ‘Ik beloof je dat ik je alles terug zal betalen, al doe ik er de rest van mijn leven over.’

‘Je zou het binnen negen maanden gedaan kunnen hebben,’ zei hij, terwijl hij witheet van woede opstond.

‘Ik ben geen broedmachine,’ gooide ze hem kwaad voor de voeten.

Hij draaide zich naar haar toe en keek haar strak aan. ‘En ik geen geldmachine.’

De deur viel achter hem dicht met een geluid dat in Gemma’s oren aankwam als een klap op haar nog steeds pijnlijke hoofd.

Ze zakte weg in de kussens, vechtend tegen de wanhoop die zich van haar meester dreigde te maken, maar zonder resultaat. De onverstoorbaarheid die al zo lang haar handelsmerk was, lag ver buiten bereik, en de tranen stroomden over haar wangen.





Hoofdstuk 15





Hoewel Gemma ervan overtuigd was dat niemand in de familie het merkte, was zij zich telkens als ze met Andreas alleen was wel degelijk bewust van zijn afstandelijkheid en ingehouden woede. Als de familie bij elkaar zat, speelde hij zijn rol, gaf haar liefdevolle aandacht, maar ’s nachts lag hij helemaal aan de andere kant van het bed, en hij had haar al dagen niet aangeraakt zoals hij gewend was te doen.

Ze lag urenlang wakker, wilde niets liever dan de ruimte tussen hen in verkleinen, maar ze voelde zich te zeer gekrenkt in haar trots. Als hij zou zeggen dat hij van haar hield, zou ze zich aan zijn voeten werpen en hem wellicht genoeg vertrouwen om de waarheid over Isabella te vertellen. Maar zonder die liefdesverklaring kon ze niet het risico nemen dat hij zijn wraak op de meest verwoestende manier zou besluiten te nemen.

Ze probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat hij nooit zoiets verachtelijks zou doen, maar hoe kon ze dat zeker weten? Hij had genoeg redenen om haar pijn te willen doen. Hij was al zo ver gegaan om Michael met geld over te halen niet met haar te trouwen. Wie wist waar hij nog meer toe in staat was om zijn doelen te bereiken?



Twee dagen voor hun vertrek kondigde Lucia aan dat haar baby onderweg was, en enkele uren nadat ze in het ziekenhuis was opgenomen, greep Gianna haar buik vast met dezelfde mededeling.

De hele villa was in rep en roer, en Gemma werd meegesleept in alle blijdschap, ook al ging er een immense pijn door haar heen bij de gedachte dat zij nooit het geluk van Lucia en Gianna zou beleven.

Om vier uur ’s middag werd het zoontje van Lucia geboren, en drie uur later kwam het dochtertje van Gianna ter wereld. De baby’s waren allebei prachtig en een bron van vreugde voor de moeder van Andreas, die zo had verlangd naar kleinkinderen om de leegte na het verlies van haar echtgenoot te vullen.