Wraak en liefde(42)

Susanne pakte Gemma’s hand weer vast en kneep er nog eens in. ‘Je bent echt veranderd, hè?’

Gemma zag de moederlijke blik in Susannes ogen en kreeg een warm gevoel in haar kille, eenzame hart. ‘Het heeft even geduurd, maar ja, ik ben inderdaad veranderd.’

‘Dan kun je alleen maar jezelf zijn en hopen dat Andreas verliefd wordt op de nieuwe en sterk verbeterde Gemma Landerstalle.’

‘Ik heb nog veel te doen. Het kan nog jaren duren voordat ik perfect ben.’

‘Je bent al perfect zoals je nu bent,’ zei Susanne. ‘Je hebt een goed hart, Gemma. Dat had ik niet verwacht, maar het is dus wel zo.’

En dat goede hart zou nog weleens onherstelbaar gebroken kunnen worden, zei Gemma tegen zichzelf, terwijl ze de koffie aanpakte die de huishoudster voor haar ingeschonken had.

‘Op nieuwe kansen,’ zei Susanne, waarbij ze met haar mok die van Gemma aantikte.

‘Op nieuwe kansen,’ zei Gemma op haar beurt. Ook al verdien ik ze niet echt…





Hoofdstuk 13





‘Hoe bedoel je, “er is een probleem met de nalatenschap”?’ vroeg Andreas aan Jason Prentice, zijn zakenmanager. ‘Ik dacht dat het testament vrij simpel in elkaar zat.’

‘Dat klopt, maar er zijn op het laatste moment wat complicaties opgetreden.’

‘Wat voor complicaties?’

‘Marcia Landerstalle vecht het testament van haar echtgenoot aan,’ zei Jason. ‘Gemma ontvangt niets zolang de zaak onder de rechter is.’

‘Maar Gemma is de voornaamste erfgename,’ zei Andreas. ‘En ze heeft tot nu toe aan alle voorwaarden van het testament voldaan.’

‘Ik weet het, maar je weet hoe advocaten zijn: ze rekken dit soort zaken graag zo lang mogelijk uit om maar zo veel mogelijk aan hun klanten te kunnen verdienen. Het maakt niet uit als je de beste advocaten van het land inhuurt, Marcia Landerstalle heeft genoeg geld in haar familie om dit maanden of zelfs jaren te laten duren. Dat gebeurt wel vaker als testamenten worden aangevochten. Soms duurt het zo lang dat er tegen de tijd dat het vonnis uitgesproken wordt, weinig over is van de originele erfenis. Mrs. Landerstalle heeft een van de beste advocaten van Sydney ingehuurd, en als je zijn reputatie moet geloven, dan kon dit nog weleens een smerig gevecht worden. Ik weet dat het doorgaans niet eenvoudig is om een testament aan te vechten, maar dit is zodanig opgesteld dat het op vele manieren kan worden geïnterpreteerd. En het helpt ook zeker niet dat Gemma meer dan vijf jaar geen contact met haar vader heeft gehad.’

Andreas zuchtte diep. ‘Hier zal Gemma niet blij mee zijn.’

‘Nee, dat kan ik me voorstellen,’ zei Jason. ‘Maar het blijft me verbazen dat Marcia Landerstalle dit niet eerder in werking heeft gezet.’

‘Ze had waarschijnlijk nooit verwacht dat Gemma zou gaan trouwen. En wij hebben het huwelijk bewust uit de pers gehouden. Ik vermoed dat Marcia er nu pas achter gekomen is dat we getrouwd zijn.’

‘Hm-m, dat zou best eens kunnen,’ zei Jason. ‘Ik raad je in ieder geval aan om voorlopig de schulden van je vrouw af te betalen en het verder aan de advocaten over te laten. Je bent vast wel in staat om een paar creditcardrekeningen te betalen.’

‘Gemma wil me het hotel verkopen.’

‘Echt waar?’

Andreas knikte.

‘Tegen welke prijs?’

‘Dat laat ze aan mij over.’

‘Zolang het hotel nog niet officieel aan haar toegewezen is, heeft ze het recht niet om het te verkopen.’

Andreas trommelde met zijn vingers op het bureaublad en probeerde grip te krijgen op deze nieuwe ontwikkeling. Gemma was alleen maar met hem getrouwd om toegang te krijgen tot haar vaders nalatenschap, en nu begon het erop te lijken dat dat nog maanden of jaren kon gaan duren. Hij was niet van plan geweest om langer dan een jaar tot achttien maanden met haar getrouwd te blijven. Hij had haar gezegd dat hij een kind wilde om te testen hoever ze zou gaan om haar doel te bereiken. Geld was de taal waar ze mee opgegroeid was. Waarom was zo anders zo vastberaden om haar vaders erfenis in handen te krijgen? Ze had hem al vijf jaar niet gesproken of gezien, en toch deed ze er alles aan om dat fortuin binnen te halen.

‘Is er nog meer waar ik van op de hoogte moet zijn?’ vroeg hij zijn zakenmanager.

‘Ja,’ antwoordde Jason. ‘Maar dit is goed nieuws. Het onroerend goed aan de kust dat je interesse had, is beschikbaar gekomen. De verkoper neemt je aanbod aan. Zodra we alle bouwvergunningen hebben, kunnen we beginnen met de ontwikkeling van het gebied.’

‘Nog iets anders?’

‘Nee, op het gebruikelijke papierwerk na.’ Jason wierp een blik op zijn horloge. ‘Maar ik kom nog te laat voor het feestje van mijn schoonouders.’