Winterberg(16)

‘Ik kan het bedrag wel voorschieten hoor, geen probleem. Ik geef je mijn creditcard wel mee.’

‘Dat is erg aardig van je, Lieke.’ Daan pakte het waardevolle stukje plastic dankbaar van haar aan.

‘Zo ben ik hè, aardig. Ik ben allang blij dat mijn auto er nog ongeschonden bij staat.’ Lieke richtte zich tot Isa. ‘Zeg, als jij nou eens even met Daan naar het politiebureau rijdt, dan neem ik Sophie mee naar binnen. Lijkt me beter voor iedereen,’ liet ze erop volgen.

Isa knikte instemmend. ‘Doe ik en daarna rijden we door naar mijn vaste garage om die ruit te laten repareren.’

‘Sinds wanneer is een garage dag en nacht open?’ tetterde Sophie er weer doorheen.

‘Zijn ze ook niet, maar toevallig ken ik de eigenaar van de garage heel goed en kan ik wel een potje bij hem breken.’

‘O, daar mag je me als je terug bent meer over vertellen, Isa. Ik ben dol op verhalen over “goede kennissen”.’ Lieke lachte veelbetekenend terwijl ze een sputterende Sophie meetrok richting het hotel.

‘Wacht, ik loop mee,’ riep Daan. ‘Ik trek even een jas en handschoenen aan als je het niet erg vindt, Isa. Met dit weer zonder raam rijden is mij in deze outfit een beetje te koud.’ Daan wees op zijn dunne overhemd.

Isa knikte instemmend. ‘Prima, dan bel ik ondertussen mijn mannetje bij de garage om te zeggen dat hij ons straks kan verwachten.’





11

Sophie was nog in een diepe slaap verzonken toen de wekker aangaf dat het tijd was om op te staan. Ze draaide zich lui om naar Daan en zag door de spleetjes van haar ogen dat hij niet naast haar lag. Waar was hij? Waar was ze eigenlijk? Verbaasd keek ze om zich heen. In plaats van de vertrouwde slaapkamer van thuis was ze omringd door oubolligheid. Ze kwam overeind op het moment dat Daan met natte haren uit de badkamer stapte. Hij kuste haar. ‘Goedemorgen, schone slaapster, het leek wel of je in coma lag vannacht.’

Ze grinnikte en kuste hem terug terwijl ze de walm van aftershave en deodorant die om Daan heen hing inhaleerde. Heerlijk. Ze was een luchtjesmens. Daan was gisteravond pas laat teruggekomen van het politiebureau en de garage. De ruit was door Isa’s ‘mannetje’ wel meteen vervangen dus hun auto stond weer ongeschonden op het parkeerterrein. Dat moest ze Isa ondanks haar boosheid nageven, ze had kordaat gehandeld en alles goed geregeld.

‘Heb jij een beetje geslapen?’ vroeg ze Daan. De donkere kringen rond zijn ogen gaven het antwoord al. Daan had veel slaap nodig en als hij te weinig had geslapen, was dat meteen zichtbaar in zijn gezicht.

‘Nee, ik heb bijna geen oog dichtgedaan,’ verzuchtte hij. ‘Veel te veel adrenaline in mijn lijf na die inbraak en dan nog al die onbekende geluidjes, dat gekraak van het bed. Wat mij betreft gaan we hier zo snel mogelijk weer weg. Ik voel me hier helemaal niet op mijn gemak.’

‘Nog even volhouden, schatje, en dan neem ik je weer mee naar huis. Ik spring even vlug onder de douche en dan gaan we maar richting eetzaal voordat Isa weer begint te zeuren dat we niet op tijd zijn.’

Nog geen tien minuten later stond Sophie weer naast Daan in de slaapkamer. Hij lag languit op zijn rug op bed en snurkte met open mond. Ze lachte vertederd. Zachtjes kuste ze hem op zijn mond. Hij murmelde wat, maar werd niet wakker. Ze intensiveerde de kus, streelde hem zachtjes met haar tong en knabbelde voorzichtig aan zijn lippen. Dat had meer effect. Met dromerige ogen keek hij haar aan en trok haar naast zich op bed. Sophie sprong meteen weer overeind en wees op haar horloge. ‘Oom Dieter wacht met het ontbijt...’ Zuchtend hees Daan zichzelf overeind en ging versuft op de bedrand zitten. Ze kroelde met haar hand door zijn natte haren om zijn kapsel weer een beetje in model te brengen. ‘Zo, nu ben je weer toonbaar,’ zei ze tevreden met het resultaat. Haar eigen haar had ze voor het gemak in een strakke staart gebonden. Ze droeg een spijkerbroek met een zwart colbertje, dat leek haar netjes genoeg voor de notaris. Aan haar voeten deed ze haar favoriete ballerina’s die voorzien waren van een klein hakje. Daan had zijn nette antracietkleurige overhemd aangetrokken en een zwarte pantalon.

In de gang kwamen ze Lieke tegen die met gehaaste pas richting de lift liep. Ze hield de deur voor hen open terwijl ze hen begroette.

‘Voor mij geen lift meer, dank je,’ reageerde Sophie terwijl ze haar voet op de eerste trede van de trap ernaast zette.

‘Durf jij wel gezellig met mij in een kleine ruimte te staan, Daan?’ vroeg Lieke met plagerige stem.

‘Ga jij maar met de lift hoor, Daan, ik red me wel.’ Sophie liet zich niet kennen, maar het stak haar wel toen Daan zonder boe of bah bij de opgedofte Lieke in de lift stapte. Ze stampte haar ergernis eruit terwijl ze naar boven liep. Isa en Dieter waren al in een geanimeerd gesprek verwikkeld en zaten op dezelfde plekken als gisteravond.