Verslaafd aan jou(96)
Ze lachte verrukt. ‘Toe, zeg maar Elizabeth. Of Lizzie, als je dat durft.’
Ik keek weg en prompt pakte Christopher Vidal Sr. mijn hand. Hij deed me in veel opzichten aan zijn zoon denken, met zijn groene ogen en jongensachtige glimlach. Maar in andere opzichten vormde hij een aangename verrassing. Hij droeg een kakikleurige broek, instappers en een kasjmier vest en leek meer op een professor dan de grote baas van een platenmaatschappij.
‘Eva. Ik mag toch Eva zeggen, hoop ik?’
‘Graag.’
‘Ik heet Chris. Zo kunnen jullie Christopher en mij beter uit elkaar houden.’ Hij hield zijn hoofd scheef terwijl hij me opnam door zijn aparte metalen brilletje. ‘Het is niet zo vreemd dat Gideon weg is van jou. Je ogen zijn stormachtig grijs maar tegelijkertijd helder en open. Je hebt de mooiste ogen die ik ooit heb gezien, behalve de ogen van mijn vrouw natuurlijk.’
Ik moest ervan blozen. ‘Dank je.’
‘Komt Gideon ook?’
‘Niet dat ik weet.’ Waarom wisten zijn ouders dat niet?
‘We blijven hopen.’ Hij gebaarde naar een bediende. ‘Loop maar door naar de tuin en doe of je thuis bent.’
Christopher gaf me een knuffel en een kus op de wang en Gideons zus Ireland nam me nukkig op, zoals alleen een tiener dat kan. ‘Je bent blond,’ zei ze.
Jeetje. Was het soms een wet van Meden en Perzen dat Gideon op donkerharige vrouwen viel? ‘En jij bent een knappe brunette.’
Cary bood me zijn arm aan en ik nam hem maar al te graag aan.
Terwijl we wegliepen, vroeg hij zachtjes: ‘Had je verwacht dat ze zo zouden zijn?’
‘Zijn moeder wel, maar zijn stiefvader niet.’ Ik wierp een blik achterom en nam de elegante, lange, ivoorkleurige jurk in me op die Elizabeth Vidals ranke lijf nauw omsloot. Ik wist maar bitter weinig van Gideons familie af. ‘Hoe wordt een jongen een zakenman die het familiebedrijf van zijn stiefvader overneemt?’
‘Heeft Cross aandelen in Vidal Records?’
‘Een meerderheid zelfs.’
‘Hm. Zou het een gunst zijn geweest?’ opperde hij. ‘Een helpende hand omdat de muziekindustrie een moeilijke tijd doormaakt?’
‘Maar dan had hij toch ook gewoon geld kunnen geven?’ vroeg ik me af.
‘Misschien omdat hij een sluwe zakenman is?’
Ik zuchtte diep, wapperde de opmerking weg en zette het van me af. Ik was voor Cary op het feestje en niet voor Gideon en daar wilde ik me aan houden.
Eenmaal buiten zagen we een grote, rijk versierde tent staan. Hoewel het een zonnige dag was en iedereen buiten kon blijven, ging ik in de tent zitten aan een ronde tafel voorzien van een wit damasten tafelkleed.
Cary klopte me op mijn schouder. ‘Blijf lekker zitten, ik ga netwerken.’
‘Veel succes.’
Hij liep doelgericht weg.
Ik nam een slok champagne en kletste met iedereen die een praatje wilde maken. Er waren heel wat artiesten die ik goed vond en ik keek stiekem naar hen, een beetje onder de indruk. De omgeving mocht dan chic zijn en er liep een groot aantal bedienden rond, toch was de sfeer ontspannen en gezellig.
Ik vermaakte mezelf prima toen ik iemand die ik nooit meer had willen zien het terras op zag lopen. Magdalene Perez was een plaatje in een rozenrode chiffon japon die om haar knieën zwierde.
Iemand legde een hand op mijn schouder en gaf me een zacht kneepje. Mijn hart sloeg meteen sneller omdat het me deed denken aan de keer dat ik met Cary naar Gideons club was gegaan. Maar degene die nu achter me stond bleek Christopher te zijn.
‘Hoi, Eva.’ Hij ging naast me zitten, zette zijn ellebogen op zijn knieën en boog zich naar me toe. ‘Vind je het leuk? Je zit hier wel een beetje in je eentje.’
‘Het is hartstikke leuk.’ Tot nu toe in elk geval wel. ‘Bedankt nog voor de uitnodiging.’
‘Fijn dat je bent gekomen. Mijn ouders vinden het ook fantastisch dat je er bent.’ Hij grijnsde en mijn oog viel op zijn stropdas, waar ouderwetse lp’s op stonden. Ik glimlachte terug. ‘Heb je trek?’ vroeg Christopher. ‘De krabkoekjes zijn erg lekker. Als ze ermee langskomen moet je er echt een nemen.’
‘Zal ik doen.’
‘Ik hoor het graag als je iets nodig hebt. En ik wil straks wel met je dansen.’ Hij knipoogde, kwam overeind en was weer weg.