Reading Online Novel

Verslaafd aan jou(95)



    ‘Ben je zenuwachtig?’ vroeg Cary.

    Ik keek hem even aan. ‘Niet echt. Gideon komt toch niet.’

    ‘Weet je het zeker?’

    ‘Anders zou ik echt niet gaan, hoor. Ik heb nog wel een beetje trots over.’ Hij trommelde met zijn vingers op de armleuning tussen ons in. Hoewel we de dag ervoor winkel in winkel uit waren gelopen, had hij alleen een zwartleren stropdas gekocht. Ik had hem daar ongenadig mee gepest, dat hij met zijn fantastische smaak zoiets kon kopen.

    Hij merkte dat ik naar hem keek. ‘Wat is er? Vind je die das nog steeds niets? Volgens mij staat hij precies goed bij de spijkerbroek en het hippe jasje.’

    ‘Cary,’ zei ik met trillende lip, ‘jij kunt overal mee wegkomen.’

    En dat was ook zo. Cary, met zijn goddelijke lijf en knappe gezicht, stond alles.

    Ik legde mijn hand op zijn rusteloze vingers. ‘En jij, ben jij zenuwachtig?’

    ‘Trey heeft gisteravond niet gebeld,’ mompelde hij. ‘En hij had het nog zo beloofd.’

    Ik gaf hem een kneepje in zijn hand. ‘Het is maar één belletje, Cary. Het betekent vast niets.’

    ‘Hij had vanochtend ook kunnen bellen,’ wierp hij tegen. ‘Trey is niet grillig zoals mijn vorige afspraakjes. Hij zou het niet vergeten, en dat houdt in dat hij geen zin had om te bellen.’

    ‘De hufter. Ik zal ervoor zorgen dat er heel veel foto’s van jou worden gemaakt terwijl je het reuze naar je zin hebt en je er sexy, chic en cool uitziet zodat hij er maandag hartstikke veel spijt van heeft.’

    Cary’s mond vertrok. ‘O, wat kunnen vrouwen toch slinks zijn. Jammer dat Cross je vandaag niet zal zien. Mijn lul steigerde gewoon toen je in die jurk je kamer uit kwam.’

    ‘Getver!’ Ik gaf hem een dreun op zijn schouder en wierp hem een zogenaamd boze blik toe toen hij lachte.

    We hadden het allebei de ideale jurk gevonden, zodra we hem zagen hangen. Het was de klassieke jurk voor een tuinfeest, met een strak lijfje en een uitwaaierende rok tot op de knie. Hij was zelfs wit met bloemen, maar daar hield de tuinvergelijking ook op.

    De jurk was bijzonder doordat hij strapless was, een petticoat had met zwarte en rode lagen en er zwarte leren bloemen op genaaid waren die leken op kinky raderwieltjes. Cary had de rode Jimmy Choo’s met open teen uit mijn kledingkast erbij gezocht en de oorhangers met robijntjes om het helemaal af te maken. We hadden niets met mijn haar gedaan voor het geval op het feest zou blijken dat hoeden verplicht waren. Ik voelde me mooi en was tevreden met mezelf.

    Clancy reed door een imponerend hek voorzien van een mono­gram een oprit in en volgde de aanwijzingen van een parkeerhulp op. Cary en ik stapten bij de voordeur uit en hij nam me bij de arm toen mijn hakken in het blauwgrijze grind zakten.

    Bij binnenkomst in het immense huis dat in tudorstijl was opgetrokken, werden we hartelijk welkom geheten door Gideons familie in volgorde van belangrijkheid: zijn moeder, zijn stief­vader, Christopher en zijn zus.

    Ik bekeek het allemaal eens en ik moest opeens denken dat de familie Vidal met Gideon erbij helemaal perfect zou zijn. Zijn moeder en zus hadden dezelfde huidskleur als hij, hun haar glanzend zwart en blauwe ogen met lange wimpers. Ze waren adembenemend op een uiterst fijnbesneden manier.

    ‘Eva!’ Gideons moeder trok me naar zich toe en kuste me net niet op beide wangen. ‘Wat leuk om je eindelijk te ontmoeten. Je ziet er schitterend uit! Je jurk is prachtig. Erg mooi.’

    ‘Dank u.’

    Ze streek over mijn haar, pakte mijn kin vast en vervolgde de reis over mijn armen. Dat vond ik vreselijk, want ik had er de grootste moeite mee als vreemden me aanraakten. ‘Ben je van nature blond?’

    ‘Ja,’ antwoordde ik, verrast en in de war gebracht door de vraag. Wie vroeg nu zoiets aan een onbekende?

    ‘Goh, wat bijzonder. Maar, welkom in ons huis. Hopelijk heb je het naar je zin. We zijn blij dat je er bent.’

    Ik voelde me op het verkeerde been gezet en was blij toen ze haar aandacht op Cary richtte.

    ‘En jij bent dus Cary,’ zei ze zacht. ‘En ik dacht nog wel dat mijn jongens de knapste mannen op aarde waren. Ik had het duidelijk mis. Jij bent echt goddelijk, jongeman.’

    Cary glimlachte haar stralend toe. ‘O, Miss Vidal, ik lig aan uw voeten.’