Verbroken(131)

                ‘Waarom zou hij daarover liegen?’ vroeg Will. ‘De steekwond is voldoende bewijs dat er iets heel erg mis was.’

                ‘Dat moet je Frank vragen.’

                ‘Ik heb een hele reeks vragen voor hem als hij ooit komt opdagen.’

                ‘Waarschijnlijk is hij bij Brad. Frank kent hem al sinds hij klein was. Dat geldt voor ons allemaal.’

                Will knikte slechts.

                Sara legde de liniaal naast Allisons pols zodat hij een foto kon nemen. Toen hij klaar was, draaide ze de hand om. Bij de plooi van de pols was een vaag litteken zichtbaar. Sara bekeek de andere hand. ‘Ze heeft ooit een zelfmoordpoging gedaan. Met een scheermes of een scherp mes. Niet langer dan tien jaar geleden, vermoed ik.’

                Will bestudeerde de wat dikkere witte lijnen. ‘Wat was Tommy voor iemand?’

                Al haar aandacht was op Allison gericht en de vraag overviel haar. Sara had die nacht nauwelijks een oog dichtgedaan. Ze had alle tijd gehad om over Tommy na te denken. ‘Hij was altijd opgewekt,’ zei ze. ‘Ik kan me niet herinneren dat ik hem níét zag glimlachen. Hoe rot hij zich ook voelde.’

                ‘Heb je hem weleens boos meegemaakt?’

                ‘Nee.’

                ‘Brak hij weleens iets of had hij blauwe plekken?’

                Ze schudde haar hoofd, want ze wist waarop hij doelde. ‘Gordon is altijd heel lief voor hem geweest. Ik heb hem maar één keer kwaad gezien en dat was toen Tommy een hele pot paté had leeggegeten.’

                Will glimlachte toegeeflijk. ‘Daar snoepte ik vroeger ook altijd van.’ Hij liet de camera zakken. ‘Ik vraag me af of het nog net zo lekker is als vroeger.’

                Sara lachte. ‘Ik zou het maar niet proberen. Tommy is er dagenlang ziek van geweest.’

                ‘Je hebt me niet verteld dat Lena verkracht is.’

                Zijn opmerking kwam als een donderslag bij heldere hemel. Sara werd erdoor overrompeld, wat waarschijnlijk ook zijn bedoeling was. ‘Dat is al heel lang geleden.’

                ‘Faith is er via internet achter gekomen.’

                Ze moest opeens dringend bij het werkblad achterin zijn, waar ze een rol bruin pakpapier onder de kast vandaan haalde om de kleren op te leggen. ‘Is het belangrijk?’

                ‘Ik weet het niet. Ik vind het vreemd dat je er niets over gezegd hebt.’

                Sara spreidde het papier uit. ‘Veel vrouwen zijn ooit verkracht.’ Toen hij niet reageerde, keek ze op. ‘Je hoeft geen medelijden met haar te hebben, Will. Daar is ze goed in, in medelijden wekken.’

                ‘Volgens mij vindt ze het heel erg wat er met Tommy is gebeurd.’

                Sara schudde haar hoofd. ‘Van haar kun je niks goeds verwachten. Ze is niet normaal. Ze heeft niets zachts in zich.’

                Hij koos zijn woorden met zorg en keek haar doordringend aan. ‘Ik heb in mijn leven veel mensen ontmoet die het echt aan zachtheid ontbrak.’

                ‘Toch...’

                ‘Ik denk niet dat Lena niet ergens een ziel heeft. Volgens mij is ze kwaad, een tegen zichzelf gerichte woede, en voelt ze zich in het nauw gedreven.’