Verbroken(128)

                Ze verkleinde de afstand tussen haar duim en wijsvinger. ‘Anderhalve centimeter? Twee centimeter? De huid is elastisch. Ze heeft zich ongetwijfeld verzet. De snee is breder aan de onderkant, dus de moordenaar heeft het mes er tot het heft in gestoken en het lemmet rondgedraaid om zo veel mogelijk schade aan te richten. Het was zeker niet breder dan tweeënhalve centimeter.’

                ‘Dat klinkt als een groot vouwmes.’

                Gezien de kneuzing door het heft had hij waarschijnlijk gelijk, maar niettemin zei Sara: ‘Ik moet eerst de wond bekijken, onder betere omstandigheden dan in de koelruimte.’

                ‘Was het gekarteld?’

                ‘Ik denk het niet, maar laat me nou eerst die wond vanbinnen bekijken, dan vertel ik je daarna alles wat je weten wilt.’

                Hij beet op zijn lip terwijl hij haar woorden liet bezinken. ‘Er is nog geen kilo druk nodig om door de huid te dringen.’

                ‘Als het mes maar puntig en scherp is en het lemmet er met kracht in wordt gestoten.’

                ‘Zo te horen zou een jager er wel raad mee weten.’

                ‘Een jager, een arts, een balsemer, een slager. Of iedereen met een goede zoekmachine,’ voegde ze eraan toe. ‘Je kunt vast allerlei anatomische tekeningen op het internet vinden. Of ze accuraat zijn is maar de vraag, maar degene die dit heeft gedaan, heeft wel laten zien wat hij kon. Ik vind het vervelend om steeds hetzelfde riedeltje af te draaien, maar Tommy had een iq van 80. Hij heeft er drie maanden over gedaan om zijn schoenen te leren strikken. Denk je echt dat hij dit op zijn geweten had?’

                ‘Ik speculeer liever niet.’

                Ze kaatste zijn eigen woorden terug. ‘Er is hier verder niemand. Ik beloof dat ik het niet doorvertel.’

                Will gaf zich minder gemakkelijk gewonnen dan Sara. ‘Was Tommy een jager?’

                ‘Ik denk niet dat Gordon hem met een geweer vertrouwde.’

                 ‘Waarom heeft hij haar niet verdronken?’ vroeg hij na een korte stilte. ‘Ze stond op de oever van het meer.’

                ‘De temperatuur van het water naderde het vriespunt. Hij liep het risico dat ze zich zou verzetten. Ze had kunnen schreeuwen. Mijn huis staat – stond – aan de overkant, recht tegenover Lover’s Point, en soms, als de wind in de goede hoek zat, kon ik muziek horen en lachende kinderen. Allerlei mensen hadden het kunnen horen als een meisje het in doodsnood had uitgegild.’

                ‘Was het niet makkelijker geweest om haar keel door te snijden in plaats van het mes er van achteren in te steken?’

                Ze knikte. ‘Als je de luchtpijp doorsnijdt, kan het slachtoffer niet meer praten, laat staan om hulp schreeuwen.’

                Will krabde weer eens over zijn kaak. ‘Vaak zijn het vrouwen die messen gebruiken.’

                Sara had nog niet aan die mogelijkheid gedacht, maar ze was blij dat hij Tommy even op een zijspoor had gezet. ‘Allison was klein. Een vrouw had haar kunnen overmeesteren en naar het water kunnen dragen.’

                ‘Was de moordenaar linkshandig? Rechts?’

                ‘Hm...’ Bijna had Sara gevraagd of dat iets uitmaakte voor iemand die moeite had met dat verschil, maar in plaats daarvan zei ze: ‘Ik vermoed rechtshandig.’ Ze stak haar rechterhand op. ‘De aanvaller moet over haar heen gebogen hebben gestaan, misschien met zijn benen gespreid, toen het lemmet bij haar binnendrong.’ Ze zweeg even. ‘Juist daarom ga ik liever niet van veronderstellingen uit. Ik moet haar maag en longen nog onderzoeken. Als we water aantreffen, wil dat zeggen dat ze waarschijnlijk met haar gezicht in het meer heeft gelegen toen hij haar stak.’