Tess Gerritsen(104)

‘Maar wij doen het binnen het kader van de wet,’ zei Frost.

‘De wet heeft geen tanden.’

‘De wet waarschuwt ons wanneer we grenzen overschrijden.’

Carole snoof. ‘We hebben een padvinder in ons midden.’

Jane keek naar haar partner. ‘Hoe raadt ze het zo.’

‘Wij doen wat er gedaan moet worden,’ zei Carole. ‘Iedereen weet dat er soms extreme maatregelen noodzakelijk zijn, maar niemand wil dat openlijk toegeven. Niemand wil de verantwoordelijkheid dragen.’ Ze liep naar Jane toe, tot ze zo dicht bij haar stond dat haar houding intimiderend genoemd kon worden. ‘Als je van de wereld een veiliger plaats wilt maken, heb je iemand nodig die het vuile werk voor je opknapt. Die iemand zijn wij. Wij waren daar om dat monster uit de circulatie te halen.’

‘Je hebt het over extraordinary rendition, speciale uitlevering,’ zei Frost.

‘Uit jouw mond klinkt het erg klinisch, maar zo heet het inderdaad. Zestien jaar geleden hebben wij opdracht gekregen hem te grijpen, naar een privévliegveld te vervoeren en daarvandaan naar een gevangenis te brengen in een land dat bereid was medewerking te verlenen.’

‘Om hem te ondervragen? Hem te martelen?’ vroeg Jane.

‘Wat hij zijn slachtoffers heeft aangedaan, was veel erger. Deze man werd niet gedreven door zijn politieke of religieuze overtuiging. Hij deed het voor het geld en is er stinkend rijk van geworden. Geef hem voldoende geld en hij regelt een bomaanslag in een nachtclub op Bali. Of hij laat op Heathrow een jumbo neerstorten. En door zijn rijkdom werd hij onaantastbaar – althans, via de gewone kanalen. We wisten dat hij in Italië nooit voor het gerecht zou worden gebracht. Dus moesten we op een andere manier het recht laten gelden. We hadden één kans om hem te grijpen. Als we het verknoeiden, als Icarus aan ons zou ontkomen, zou hij onderduiken, en met de financiële bronnen die hij tot zijn beschikking had, konden we het dan verder wel vergeten.’

‘Icarus?’

‘Een codenaam. Zijn ware naam doet niet ter zake.’

‘Maar de operatie was geen succes,’ zei Jane.

Carole liep weer naar het raam en keek door het gebroken glas naar buiten. ‘We hebben de missie uitgevoerd. We hebben hem opgewacht bij zijn favoriete restaurant, waar hij met zijn vrouw, kinderen en twee lijfwachten zat te dineren. Toen ze naar buiten kwamen, waren we gereed. Eén team heeft de auto van de lijfwachten geblokkeerd. Het andere team is achter de auto met Icarus en zijn gezin aangegaan.’ Ze draaide zich naar hen om. ‘Heb je ooit over die bergwegen gereden?’

‘Ik ben nooit in Italië geweest,’ zei Jane.

‘En ik kan er nu nooit meer naartoe.’

‘Je zei dat jullie de missie hadden uitgevoerd.’

‘Ja, maar op een uitermate bloederige manier. We hebben de achtervolging ingezet. We waren met ons vieren, in twee auto’s. Het was een weg met levensgevaarlijke haarspeldbochten. We stonden op het punt hem te blokkeren toen er vanuit de tegenovergestelde richting een vrachtwagen aankwam. Icarus botste tegen de vangrail en kwam dwars op de weg te staan. De vrachtwagen raakte hem in volle vaart.’ Carole schudde haar hoofd. ‘Het was een puinhoop. Zijn vrouw en oudste zoon waren op slag dood. De jongste zoon blies enkele seconden later zijn laatste adem uit.’

‘En Icarus?’ vroeg Frost.

‘Die was ongedeerd en hij verzette zich hevig. Nicholas en Erskine hebben hem overmeesterd en in een van onze auto’s gegooid. Zes uur later lag hij, geboeid en verdoofd, in een vliegtuig. Toen hij wakker werd, zat hij in een cel. Weet je wat het eerste was wat hij zei toen hij me zag? Jij bent dood.’

‘Jullie hadden zijn vrouw en kinderen omgebracht,’ merkte Jane op.

‘Ja, dat was betreurenswaardig. Onvoorziene omstandigheden. Maar we zijn in onze missie geslaagd. De vrachtwagenchauffeur was zo van streek dat hij de Italiaanse politie geen bruikbare informatie over ons kon geven. Erskine bleef op de ambassade werken. Nicholas bleef werken onder zijn dekmantel van financieel adviseur.’

‘En Olivia ging weer niet-bestaande rollators slijten.’

Carole lachte. ‘Olivia hield er tenminste iets aan over. Ze bleef nog een paar weken in Italië en ontmoette een saaie toerist genaamd Neil Yablonski. Bij kaarslicht in een Romeins restaurant zijn zelfs saaie toeristen aantrekkelijk. Een jaar later is ze met hem getrouwd.’

‘En jullie hebben allemaal de draad van jullie leven weer opgepakt.’

‘Dat was in elk geval de bedoeling.’

‘Wat is er misgegaan?’

‘Icarus is ontsnapt.’

In de stilte die daarop volgde, kwamen voor Jane alle puzzelstukjes op hun plek te liggen. De reden waarom er drie gezinnen waren vermoord. ‘Wraak,’ zei ze.