Tachtig dagen rood(41)

Nu hij zijn academische werk had opgegeven om te schrijven, voelde hij zich een stuurloos schip zonder baken in een zee van besluiteloosheid, een slaaf van zijn toetsenbord en de minachtend starende blik van het computerscherm, terwijl hij niet zozeer naar inspiratie als wel naar de juiste woorden zocht.

De dag strekte zich lang voor hem uit, en de leegte ervan was een bron van verleidingen vanaf het moment dat hij zijn dagelijkse aantal pagina’s had gedaan. Er waren momenten waarop het makkelijk ging. Omdat hij een ochtendmens was kwam dat bevrijdende moment meestal halverwege de ochtend. Dan trakteerde hij zichzelf op een laat ontbijt als beloning voor zijn goede werk. Op andere dagen leek het werk echter een onmogelijke opgave en dan wiste hij meer tekst uit dan dat hij nieuwe regels schreef.

Dominik had altijd veel discipline gehad en wijdde zich vol overgave aan zijn taken. Drijfveer tijdens zijn intensieve zwoegen was het vooruitzicht van eindeloos veel tijd om te lezen, dvd’s te kijken zonder schuldgevoelens, of, en dat gebeurde vaker wel dan niet, om alle hoeken van internet te verkennen met een mengeling van afstandelijk vermaak of interesse voor de vrouwen die hij daar aantrof.

Bij elke naam die langskwam op het scherm speelde Dominik de episodes in zijn leven af waarin andere vrouwen met dezelfde of andere namen – ze waren allemaal vervaagd in zijn herinnering – hadden opgetreden en hem tot de man hadden gemaakt die hij nu was. Christel, de Duitse au pair die op een zolderkamer woonde en minstens tien jaar ouder was dan hij, en naar wie hij had gesmacht vanaf het moment dat ze in zijn bijzijn had gedoucht zonder er een probleem van te maken dat hij haar bekeek (of van zijn erectie), en het weekend waarin hij als een gek tussen zijn slaapplaats in de lokale jeugdherberg en de Vallée de Chevreuse heen en weer pendelde op zoek naar haar. Of Catherine, die het voorrecht had gehad om als eerste zijn hart te breken, toen hij ontdekte dat ze met een ander naar bed was geweest. Zij was de eerste geweest van een verleidelijke reeks Catherines, Kats, Cats, Kates en Kathryns. En dan had je nog Maryann, de Amerikaanse uitwisselingsstudente met wie je alles kon doen behalve haar borsten aanraken, gevolgd door Danielle, wier seksuele lusten hem aanvankelijk hadden beangstigd en die hij op een schandelijke manier had verlaten, juist toen ze hem nodig had. Aida, die zijn pik likte als geen ander, met een verlangen dat nooit werd bevredigd. De lijst was lang. Rhoona, die gespankt wilde worden. Parvin, die haar top aan wilde houden omdat ze zich schaamde voor de ronding van haar buik. Rebecca, die steevast huilde als ze klaarkwam en dan compleet van de kaart was – ze beloofde het de keer daarna niet meer te doen, maar ze deed het altijd.

En dan was er natuurlijk nog Kathryn.

Na haar was alles veranderd.

De manier waarop haar grijsgroene ogen hem gesmeekt hadden om haar nek te omvatten als ze neukten. Hoe ze hem smeekte om ruw te zijn, haar tot het uiterste te brengen, haar armen omlaag te drukken tot zijn vingers diepe afdrukken achterlieten op haar polsen, om genadeloos aan haar haren te trekken als hij haar van achteren nam, om de plagende grip van zijn tanden op haar tepels te verstrakken. De constante zwijgende vraag om nieuwe grenzen op te zoeken.

Er was een tijdperk voor en na Kathryn.

Hij werd steeds zelfverzekerder in de slaapkamer, of waar hij dan ook seks had, en domineerde zijn geliefden instinctief en met passie om tot zijn aanvankelijke verbazing tot de ontdekking te komen dat veel vrouwen er niet voor terugdeinsden of zelfs – zoals Claudia – zijn nieuwe kant verwelkomden.

Dat had hem bij Summer gebracht.

Dominik zuchtte en begon loos op wat profielen te klikken op de datingsite die hij in een lange lijst met favorieten op zijn computer had gevonden.

Gewillige slachtoffers of roofdieren? Of normale mensen zoals hij, onderworpen aan een spinnenweb van verplichtingen, waardoor hun brein in perverse fantasieën en dwangmatigheden verviel?

Hij wist precies hoe hij tussen de woorden en gedachten die tussen de regels van het profiel stonden moest navigeren, en had zich gespecialiseerd in het herkennen van onnozele of onbetrouwbare figuren, en grapjassen. Hij had er een gewoonte van gemaakt – snobistisch, dat wist hij, maar de tactiek had bijna altijd gewerkt – om een profiel met spelfouten of een zichtbaar slechte beheersing van grammatica altijd direct te verlaten. Hij wilde dat zijn bedpartners geletterd waren, en het feit dat dit elitaire deel van zijn karakter een groot deel van de vrouwelijke subs op zoek naar doms al uitsloot kon hem gestolen worden.

Dominik was in gedachten verzonken en wilde net de donkere hoekjes van het web opzoeken toen hij een melding kreeg dat hij een bericht had ontvangen via Facebook.

Het was vast een fan die van zijn boek genoten had en hem een compliment had gestuurd. Hoewel het boek een redelijk succes was geweest, kreeg hij niet veel brieven van lezers, en het vleide hem.