Tachtig dagen rood(188)

Er stapte een man op de dansvloer, die voor Luba ging staan. Hij was eveneens naakt, en jong, nog geen vijfentwintig jaar oud. Zijn huid had een gouden gloed, bijna de kleur van een nieuw geldstuk. In een andere omgeving had het waarschijnlijk overdreven geleken, alsof hij zijn dagen doorbracht op een bedje in de zon, maar hier gaf de gloed hem het aanzien van een warme zeegod. Hij was atletisch, met sterke benen en duidelijk afgetekende buikspieren. Zijn borst bolde bij elke ademhaling op. Zijn haar was achterovergekamd, waardoor de felheid en de mannelijke lijn van zijn kaken nog beter uitkwamen.

Zijn pik, waarvan de zachtheid een beetje verloren leek naast de hardheid van zijn lichaam, begon te groeien, hoe langer hij daar in de aanwezigheid van Luba stond, hij observeerde haar rijke naaktheid terwijl hij wachtte op de volgende stap in haar dans.

Luba opende haar ogen. Ze wapperde theatraal met haar wimpers alsof zijn verschijning een verrassing was en niet een geoefend onderdeel van het optreden van vanavond. Met een scherpe draai pakte de danser haar bij de hand en trok haar tegen hem aan, waarbij hun naakte lichamen elkaar raakten. Met zijn andere hand pakte hij haar kin, zijn vingers bleven expres even hangen bij de zachte huid van haar nek. Het zo gevormde standbeeld bleef een moment zo staan, oog in oog, huid tegen huid, totdat de melodie van de tango zich ontvouwde en ze samen begonnen te dansen, hun benen om elkaar heen vlechtend, hun lichamen in elkaar genesteld.

Dominik keek toe hoe het stel over de beperkte dansvloer gleed. Hij vroeg zich af in hoeverre ze deze act gerepeteerd hadden, en waar.

Haar partner leidde Luba op de meedogenloze echo’s van de muziek, terwijl zij zich overgaf aan de zwaartekracht en aan zijn autoritaire omhelzing, haar benen en haar lichaam voegden zich steeds perfect naar hem, totdat haar vorm steeds weer opnieuw doorbroken werd op het altaar van zijn dwingende eisen. Er steeg een onverbiddelijke hitte op in de ruimte, als reactie op de nabijheid van de lichamen van de dansers en de obscene manier waarop Luba werd uitgerekt, tentoongespreid, van links naar rechts gezwiept door de gebruinde, gespierde godheid, wiens gezichtsuitdrukking onbeweeglijk was, streng, dominant.

Haar benen werden even in een extreme stand gespreid, waardoor ze onthuld werd, vervolgens trok hij haar tegen zich aan; zijn pik was nu even hard als de rest van zijn lichaam en werd tussen hun rompen in geperst in een strakke omhelzing. Het was schokkend, maar prachtig, moest Dominik toegeven.

Het was een dans van puur verlangen, van gevaar, omdat Luba zich helemaal overgaf aan haar partner, ze liet toe hoe hij haar bewoog, links, rechts, overal waar hij maar wilde, alsof ze geen eigen wil meer had. Het was onmogelijk om je ogen af te wenden van het glimmende laagje dat de lichamen van Luba en de man nu bedekte, het pornografische beeld van de opwinding van de man die zich zo dicht bij het sublieme lichaam van de Russische danseres bevond. Dominik keek toe hoe zijn penis langs haar middenrif streek, de lange brug van haar benen was onberispelijk recht, haar voeten strekten zich uit als die van een geoefende balletdanseres, ze hield haar hoofd achterover, strak, onaantastbaar.

De muziek steeg in toon, de danser wierp Luba op de grond, waar ze zich uitstrekte, met haar armen en benen wijd in een perfecte geometrische figuur. Hij leunde over haar heen, pakte haar bij de hand en trok haar weer tegen zich aan. De uitlijning van hun lichamen was als een ritueel, een ceremonie van lust.

Nu weer rechtop, tilde ze een been op totdat ze de perfecte hoek bereikte en terwijl het publiek de adem inhield spietste de man haar in een soepele beweging, zijn harde penis stootte rechtstreeks tussen haar schaamlippen in haar uitnodigende vulva.

Hij verdween volledig naar binnen, waardoor het stel nu aan elkaar vastgeklonken was en sidderde op de muziek. Hun dansbewegingen gingen door, zijn begraven pik leidde haar nu, net als zijn armen, terwijl ze verdergingen met hun tango. Geen moment schoof hij naar buiten, zag Dominik, en ook de dansbewegingen gingen moeiteloos en elegant door.

In de stoelen voor zich zag hij hoe de hand van een vrouw de dij van haar buurman vastgreep.

Op de een of andere manier voelde het niet aan alsof ze aan het neuken waren, het was nog steeds een dans, een oorspronkelijke dans, het was van een verschrikkelijke schoonheid die naar een nieuw niveau steeg, waarbij de diepgewortelde gratie van hun lichamen voorkwam dat het ook maar een moment vulgair was.

Dominik hield zijn adem in. Zijn ogen werden getrokken naar de glanzende oppervlaktespanning van Luba’s billen, terwijl ze rondzwierde op de danser, zijn penis was nu een verlengstuk van haar ruggengraat alsof ze, als hij zich plotseling zou terugtrekken, zonder fysieke ondersteuning als een marionet in elkaar zou zakken.

De muziek begon langzaam weg te sterven en ook de dans vertraagde tot ze tot stilstand kwamen. Luba en de danser bleven zo staan, nog steeds verbonden, als standbeelden van vlees, hun perfecte onbeweeglijkheid werd slechts verraden door het op en neer gaan van zijn borstkas terwijl hij op adem kwam en de roze kleur van opwinding die zich verspreidde over haar nek en de vallei van haar borsten.