Tachtig dagen rood(179)

‘Dat is nu precies hoe het is om te neuken met iemand waar je verliefd op bent. Ben je nooit eerder verliefd geweest?’

Daar moest ik even over nadenken. Viggo, Simón, Darren. En dan Will, een vriendje uit Nieuw-Zeeland, voordat ik naar Engeland was verhuisd. Ik kon eigenlijk alleen zeggen dat ik ze erg graag mocht. Van Simón had ik echt gehouden, dacht ik. Maar seksueel pasten we niet bij elkaar, waardoor hij meer aanvoelde als een broer dan als een geliefde.

‘Nee, dat denk ik eigenlijk niet.’

Ze schudde haar hoofd ongelovig heen en weer.

‘Geen wonder dat je emotioneel een beetje onhandig bent dan, denk ik,’ zuchtte ze.

Ze staarde spijtig naar haar lege bord, en vervolgens naar mijn restjes. ‘Zonde om weg te gooien,’ zei ze, terwijl ze het restant van mijn worst aan haar vork spietste.

‘Hoe lang blijf je in Berlijn?’ vroeg ik, in de hoop om een ander onderwerp aan te boren dan mij en mijn seksleven.

‘Ik weet het niet,’ zei ze. ‘Ik heb nog geen hotel geboekt. Toen ik het huis in Hampstead leeg aantrof, heb ik de eerst mogelijke vlucht genomen. Ik kon er niet tegen om alleen thuis te zijn. Ik nam aan dat Dominik je hiernaartoe gevolgd was. Ik dacht dat ik met de band kon optrekken of gewoon de hele nacht kon feesten, om een overnachting uit te sparen. Gisteravond heb ik doorgebracht met een meisje dat ik had opgepikt bij Roses, maar ik heb haar telefoonnummer niet.’

Ze keek op en knipoogde naar mij, met haar mond vol curryworst. ‘Maar nu ik heb gezien hoe jij eraan toe bent, kan ik je hier moeilijk alleen achterlaten, toch?’

‘Ik kan wel voor mezelf zorgen,’ antwoordde ik, terwijl ik voelde dat ik nijdig werd.

‘Dat is nu precies jouw probleem, Summer, je bent te trots en je wilt veel te graag voor jezelf opkomen. Je moet eens leren om mensen toe te laten binnen die harde buitenkant. Ik weet zeker dat er ergens een softie schuilgaat achter dat stugge uiterlijk.’

‘Nou, je kunt wel bij mij blijven slapen. Ik heb een tweepersoonsbed, in een hotel hier net om de hoek.’

‘Dat staat me wel aan,’ zei ze, met een duivelse grijns. ‘Maar ik denk niet dat we er nu al in hoeven. Berlijn is echt een feeststad. Ik heb alle kroegen in dit deel van de stad al gezien, maar er is nog een andere die ik eens wil uitproberen, dat is een kort ritje met de taxi.’

‘Ik ben niet echt in de stemming om feest te vieren.’

‘Je bent al net zo erg als Dominik. Die wil ook nooit uitgaan en als hij dan een keer meegaat drinkt hij alleen fris. Doe mij een plezier. Niets bijzonders. Gewoon wat dansen en drinken, dan kun je je problemen even vergeten.’

Als Lauralynn eenmaal op gang was, was ze net een trein die op volle snelheid over het spoor denderde, en ik had geen energie genoeg om het haar uit het hoofd te praten, dus ik besloot om met haar mee te gaan, ook al was het inmiddels één uur ’s nachts.

‘Je kunt nog genoeg slapen als je dood bent,’ reageerde ze toen ik haar eraan herinnerde hoe laat het was. Lauralynn deed niet aan vleierij, ze gaf orders en ik kon voelen hoe mijn verdedigingslinie afbrokkelde onder het gewicht van haar opdrachten.

‘Ik heb niets om aan te trekken,’ protesteerde ik zwakjes.

Ze kneep haar ogen tot spleetjes alsof ze door me heen kon kijken en beoordeelde me van top tot teen.

‘Draag je een korset onder die jurk?’

‘Ja, maar niet een die ik in het openbaar kan dragen.’

Ze negeerde mijn opmerking.

‘En zijn dat lieslaarzen?’

Ik knikte mistroostig.

‘Helemaal perfect.’

Ze nam me mee naar de overkant van de straat en hield een taxi aan.

Ik verstond niet welk adres ze aan de taxichauffeur opgaf, maar wel de naam van de bar: Insomnia.

‘Spreek je Duits?’

‘Een heel klein beetje. Genoeg om me te kunnen redden. Ik heb een paar maanden als uitwisselingsstudent in Berlijn gewoond toen ik op de middelbare school zat… Toen was ik niet oud genoeg om de beste clubs in te mogen, maar ik was lang genoeg om sommige uitsmijters om de tuin te leiden.’

Twintig minuten later arriveerden we in een zijstraat, donker en rustig, er was alleen een rood verlicht bord met de naam van de club en er stonden twee beveiligingsmensen buiten voor de deur, die de nieuw aangekomen stellen één voor één bekeken.

We werden hartelijk begroet door het blonde meisje bij de deur dat ons entreegeld inde. Ze bekeek ons van top tot teen, beoordeelde onze kleding en Lauralynn zei een paar woorden tegen haar in het Duits. Het meisje liet ons door.

De entree was helemaal in het rood ingericht, kennelijk de universele kleur van de seks. Er stond een glazen vitrine aan de rechterkant, met een paarse latex bolero met witte franje en een paar porno-dvd’s, die te koop waren. Op een poster werd een speciale avond aangekondigd: ‘Neukfeest’.