Spanning en champagne(22)

‘Ik weet niets over hem,’ antwoordde ze zo luchtig mogelijk.

‘Niet eens zijn naam?’

Hij bedoelde het als grapje, maar helaas kende ze zelfs de naam van haar vader niet. ‘Nee.’

‘O.’ Hij schraapte zijn keel en staarde schaapachtig naar zijn voeten. ‘Sorry.’

‘Het geeft niet.’ Nu had zij spijt dat ze hem een ongemakkelijk gevoel had gegeven. Ze had niets moeten zeggen, maar nu wilde ze het uitleggen om de boel weer glad te strijken. ‘Er zitten geen papieren of aanwijzingen in een van die dozen en er zijn ook geen instellingen die me kunnen helpen.’ Ze forceerde een glimlach. De overheid leek haar nooit te kunnen helpen.

Hij ontmoette haar ogen en glimlachte half terug. ‘Dus dit was het huis van je moeder?’

‘Nee, zij woonde in Engeland. Ik ben opgevoed door mijn grootouders. Dit is hun huis.’

‘En zij hebben het aan jou nagelaten?’

Ze knikte.

‘Wanneer?’

O, man, hadden ze niet al genoeg besproken? Over het onderwerp dat hij nu aansneed, wilde ze het al helemaal niet hebben, maar ze bleef glimlachen en somde snel de feiten op. ‘Mijn oma stierf toen ik zestien was. Mijn opa is iets meer dan een jaar geleden overleden.’

‘Het spijt me.’

Hij wendde zich iets af en keek naar het Boomhuis, wat fijn was, omdat ze nu haar mond even kon ontspannen. Het deed pijn de hele tijd te glimlachen.

‘Waar is je moeder nu?’

Ze sloot haar ogen even. ‘Ze stierf toen ik acht was.’

‘Allemachtig,’ mompelde hij zacht. ‘Dat is zwaar.’

Ze haalde haar schouders op en bagatelliseerde het. ‘Ze woonde in het buitenland. Ik ben opgegroeid bij mijn grootouders, dus ik kende haar helemaal niet zo goed. Ik heb hier mijn hele leven gewoond.’ Lang geleden had ze getreurd om wat had kunnen zijn. Als kind had ze de idealistische hoop gekoesterd dat haar moeder op een dag naar haar zou terugkeren en al haar vragen zou beantwoorden. Dat was nooit gebeurd en nu haar laatste familielid was begraven, was er ook geen kans meer op dat ze ooit nog te weten kwam wie haar vader was. Het afgelopen jaar had ze alle papieren en documenten doorgenomen en haar gevoelens op een rijtje gezet. Daarna had ze alles in dozen gestopt en afgesloten.

Ze keek naar Gabe en zag iets wat ze nooit bij anderen had gezien, maar wat ze zeker niet bij hem wilde zien. ‘Ik heb geen medeleven nodig,’ zei ze geërgerd. ‘Een jaar of wat geleden zou het heel fijn zijn geweest, maar wat ik nu nodig heb, is plezier en avontuur. Daar heb ik al heel lang behoefte aan.’ Dit keer was er geen geflirt, geen kokette blik. Ze sprak met een harde rauwe eerlijkheid.

‘Ik denk niet dat het bed in duiken met mij of met iemand anders het antwoord is,’ zei hij afgemeten.

Niet te geloven. Net had hij nog schaamteloos met haar geflirt en nu kreeg ze weer het deksel op haar neus? Dit was niet wat zij verstond onder een rokkenjager. Ze had er geen idee van hoe hij de reputatie van playboy had gekregen, maar die was volkomen misplaatst. Vreselijk dat ze zich zo aan zijn voeten had geworpen. ‘Denk je soms dat ik het niet aankan? Ik heb al heel wat meegemaakt en dat kon ik allemaal prima aan.’ De treurige details ging ze hem niet geven. Ze deed geen auditie voor een reality show en ze had sowieso al veel te veel gezegd. Medeleven was echt niet wat ze wilde.

Hij keek haar een tijdje doordringend aan. Toen draaide hij zich om en zei over zijn schouder: ‘Ik zie je morgen bij de wedstrijd. Succes met dansen.’





Hoofdstuk 5





Overspoeld door gêne was Roxie bezig haar danskostuum aan te trekken. Toen ze daarnet naar de kleedkamer was gelopen, had ze Gabe een andere kant op zien gaan, zodra hij haar in het oog had gekregen. Hij ontweek haar. Dus ja, ze had een grote fout begaan. Hij was helemaal niet in haar geïnteresseerd, had alleen met haar geflirt om zich te amuseren. Nu hij iets wist over haar achtergrond, was hij waarschijnlijk bang dat ze heel breekbaar was en net zo gek ging doen als zijn ex.

‘Bijna klaar?’ vroeg Chelsea.

Ze knikte en draaide zich naar de spiegelwand toe om zich een houding te geven. Stom dat ze niet beter naar Chelsea had geluisterd. Als ze genoeg geld had, zou ze het eerste vliegtuig hier vandaan nemen. Helaas zou ze Gabe voorlopig nog overal tegenkomen en vanavond zag hij haar debuut bij de Blades.

Haar eerste dansoptreden. Poeh. Starend naar haar spiegelbeeld probeerde ze zichzelf te vertellen dat als zij zichzelf niet herkende, anderen dat ook niet deden en het dus niets uitmaakte als ze zichzelf compleet belachelijk maakte op het sportveld. Haar zelfvertrouwen en blijdschap over haar plek in het team waren verdwenen. Wat had ze zich in haar hoofd gehaald? Dit kon ze helemaal niet. Het ontbrak haar aan ervaring en ze had niet de juiste opleiding. Ze ademde diep door, maar daar voelde ze zich niet beter door met al die wolken haarspray in de kleedkamer. Ze had frisse lucht nodig.