Spanning en champagne(24)

‘Je gaat het geweldig doen,’ fluisterde hij met zijn lippen tegen haar wang. ‘Echt geweldig.’ Hij trok een spoor van kusjes langs haar kaaklijn. ‘Jij bent geweldig.’

Opnieuw voelde ze een enorme spanning, alleen kwam dat dit keer niet door angst maar door begeerte. Ze wilde dichter bij hem zijn, wilde zich aan hem vastklemmen, maar hij bleef opzettelijk net buiten haar bereik, plaagde haar, kwelde haar.

‘Ga het veld op en maak plezier,’ zei hij.

Dat stomme dansen kon haar niets meer schelen. Het plezier was hier. ‘Kus me,’ zei ze zacht.

Dat deed hij, maar niet waar zij dat wilde. Dit keer koos hij haar hals. Hij streek het haar uit haar nek om de weg vrij te maken voor zijn lippen. Ze leunde dichter naar hem toe, voelde een hand op haar rug, en toen werd ze stevig tegen hem aan getrokken. Ze boog haar hoofd achterover terwijl zijn kussen steeds hartstochtelijker werden. Zijn tanden knabbelden, met zijn tong verzachtte hij de kleine schrammetjes. Het was heerlijk door hem vastgehouden te worden. Dit was wat ze wilde. Ze smolt tegen hem aan.

‘Roxie,’ zei hij waarschuwend, zijn stem schor.

Haar lichaam eiste meer. ‘Kus me nu echt.’

Zijn ademhaling versnelde zich toen haar buik tegen die van hem kwam. Ze kon zijn honger voelen, maar hij deed niet wat ze vroeg. In plaats daarvan gingen zijn kussen verder omlaag, naar haar borsten. Zijn tong streek langs de diepe V-hals van haar lycra topje. Ze voelde zijn lichaam harder worden, voelde zijn enorme erectie tegen haar buik duwen. ‘Gabe,’ zei ze smekend.

Hij maakte zijn mond van haar los. ‘Na de wedstrijd zal ik je kussen,’ mompelde hij ruw.

Haar hart bonsde wild. ‘Nee.’ Uitdagend schommelde ze met haar heupen tegen die van hem. ‘Nu.’

Zijn handen grepen haar billen, hielden haar stil tegen zijn strak gespannen spijkerbroek. ‘Erna.’

‘Nee,’ zei ze zuchtend. Zijn greep was net los genoeg om een beetje tegen hem aan te wrijven, maar het was voldoende om haar naar de rand van de extase te brengen. ‘Alsjeblieft.’

‘Je moet gaan,’ zei hij kreunend, terwijl zijn mond weer omlaag ging naar haar borsten en zijn onderlichaam krachtig tegen haar aan bewoog. ‘Je kunt niet te laat komen.’

‘Niet stoppen.’ Het kon haar niet schelen hoe wanhopig ze klonk. Haar tepels schreeuwden erom bedekt te worden door zijn mond, de knagende honger in haar onderbuik was ondraaglijk. O, ze wilde hem, wilde, wilde, wilde. ‘Kus me alsjeblieft,’ smeekte ze opnieuw. ‘Alsjeblieft.’

Met opeengeklemde kaken deed hij een stap naar achteren. ‘Na de wedstrijd.’

Te ademloos om iets te zeggen, schudde ze haar hoofd. Dit kon hij niet maken.

Hij nam haar bovenarm in een stevige greep en leidde haar door de gang terug naar de kleedkamer. Hij deed de deur open, duwde haar naar binnen en vertrok.

‘Daar ben je!’ riep Chelsea. ‘Ik vroeg me al af waar je was. Klaar? Je ziet er geweldig uit.’

Ze keek in de spiegel en zag dat haar ogen sprankelden en haar wangen bloosden. Dat kwam door de opwinding. ‘Zo klaar als maar zijn kan,’ zei ze stralend. Ze kon niet wachten tot het dansen voorbij was. Gabe was van gedachten veranderd. Ze had gevoeld hoe groot zijn honger was. Hij kon nu echt niet meer terug. Hij was van haar.

Samen met Chelsea liep ze naar het veld. Er klonk muziek. Het publiek riep, floot. Lachend rende ze door de tunnel het sportterrein op, de herrie en de actie tegemoet. Het was waanzinnig, het was leuk en het was pas het begin.

Nog nooit had ze zo genoten van dansen. Haar lichaam leek vloeibaar, ze was vrij, compleet ontspannen. Ze had zich ook nooit eerder zo bewust gevoeld van haar lichaam. Het publiek was een wazige vlek, in haar hoofd zag ze alleen hem. Ze dacht aan hoe opgewonden hij was geweest, hoe hij had genoten van iedere aanraking. Ze zag zijn half geloken glinsterende ogen weer, hoorde zijn gejaagde ademhaling. Zo begeerd te worden, was ongelofelijk bedwelmend, en daardoor had ze geen last van enige onrust of verlegenheid. Ze danste alleen voor hem en voor zichzelf.

Tijdens de wedstrijd knielde ze neer langs de zijlijn met de andere cheerleaders. Voor dit gedeelte hadden ze pompons vast die ze heen en weer moesten schudden als er werd gescoord door de jongens, wat vaak gebeurde. Ze genoot echt en verheugde zich alweer op het dansen in de pauze. Alle zenuwen waren verdwenen.

Ze wist precies waar Gabe was, hij was moeilijk te missen in zijn neongroene vest. Hij rende een paar keer heen en weer over het veld om schaafwonden te behandelen. In de tweede helft zag ze hem ijskompressen leggen op de knieën en enkels van een paar gewisselde spelers. Ze voelde zo’n connectie met hem dat het een wonder was dat er geen zichtbaar lijntje van haar naar hem liep.