Spanning en champagne(26)

Hij verschoof. Het laken gleed weg. Haastig trok hij het terug.

Ja, het was maar al te duidelijk hoe graag hij haar wilde. Ze was nu meer dan zeker van hem. De anticipatie maakte haar zenuwachtig en lacherig. ‘Wist je dat er meer dan tweehonderdvijftig miljoen bubbels in een literfles champagne zitten? Dat betekent dat er nu ongeveer honderdvijfentwintig miljoen bubbels door mijn aderen gaan.’

Gabe leunde tegen het hoofdeinde van zijn bed, nog steeds niet helemaal bekomen van de schrik haar hier in zijn slaapkamer te zien. Dit veel te mooie meisje dat tegen hem lachte, hem uitdaagde en in verleiding bracht. ‘Goh, heeft iemand de moeite genomen om ze te tellen?’ vroeg hij spottend, trachtend wat kalmte en beheersing te veinzen.

‘Blijkbaar wel.’

‘Dus je hebt weer een fles leeggedronken?’

‘Helemaal alleen.’ Ze snufte. ‘Je had met me mee moeten drinken.’

Langzaam schudde hij zijn hoofd, spijtig glimlachend. Hij zou de laatste druppels van haar lippen likken als hij de kans kreeg. Het probleem was dat hij haar leuk vond. Dat maakte het ingewikkeld, omdat hij verdriet voelde onder haar zonnige buitenkant. Hij was er zeker van dat ze haar behoeftes en haar eenzaamheid ontkende, en wie wist wat nog meer, maar hij kon haar geen zekerheid bieden. Als ze intiem werden, kon hij er niet op vertrouwen dat ze niet meer van hem zou willen dan alleen seks.

‘Je had me iets beloofd,’ zei ze, dichter naar hem toe lopend.

De verleiding was extreem nu. ‘Ik heb het niet beloofd,’ mompelde hij zwakjes.

‘Na de wedstrijd.’ Ze negeerde zijn ontkenning. ‘Ik heb gedanst zoals je zei. Heb je het gezien?’

Zijn blik ging naar het laken terwijl hij hard zijn best deed het beeld uit te wissen dat in zijn hoofd was verschenen. ‘Ja.’

‘Vond je het goed?’ Haar stem was hees.

Hij slikte. Dit was een kwelling. Een vreselijke kwelling.

‘Ben je bang daar antwoord op te geven?’

‘Ja,’ gaf hij toe.

‘Waarom?’

‘Ik wil je geen pijn doen.’

‘Dat zal niet gebeuren. Niet als ik opgewarmd ben, en ik geloof dat ik dat ben,’ zei ze grinnikend. ‘Het hoeft toch geen pijn te doen, of wel? Sommige meisjes hebben nergens last van.’ Ze lachte uitbundig.

‘Roxie.’ De hitte verzwolg hem bijna. ‘Ik bedoelde niet fysiek.’

‘O.’ Ze beet op haar lip, maar het gegiechel ging gewoon door.

‘Ik meen het.’ Hij ging rechtop zitten, boos en gefrustreerd, en hij was zo hard dat het pijn deed. ‘Is een onenightstand echt iets voor jou, Roxie? Kun je echt emotioneel afstand houden? De eerste keer seks gaat vaak hand in hand met de eerste liefde, en daar komen veel meer gevoelens bij kijken dan je nu kunt overzien. Ik wil geen emotionele toestanden. Ik wil geen verbintenis. Als we dit zouden doen, zou het meer voor jou betekenen dan voor mij.’

‘Nee, dat is niet waar,’ zei ze. ‘Het enige wat er voor mij toe doet, is dat ik het fijn heb, en ik weet dat het fijn zal zijn met jou.’

Hij kneep zijn ogen stevig dicht, omdat hij wist dat het zoveel meer zou zijn dan fijn. ‘Je bent nog maagd. Een dronken maagd,’ zei hij meer tegen zichzelf dan tegen haar. ‘Dit gesprek moeten we helemaal niet voeren nu. Maak dat je wegkomt.’

‘Ik ben niet dronken,’ zei ze. ‘Ik wil jou, en ik wil niets meer dan alleen deze nacht.’

Zijn ogen vlogen open en hij ademde zo diep mogelijk in om zijn gezonde verstand intact te houden.

‘Ik wil graag weten hoe het is om sensueel genot te beleven met een man. Waarom laat je me niet zien hoe lekker het kan zijn?’

Al vanaf het moment dat hij haar met rode ogen in de douche had aangetroffen, had hij waanzinnig naar haar verlangd, lang voordat ze hem haar geheim had verteld. Haar verwoestende oprechtheid, dat mengsel van onschuld en primitief verlangen, maakte dat hij haar nog meer wilde. Verdraaid, ja, hij wilde haar laten zien hoe lekker het kon zijn, maar dat kon hij niet. Dat kon hij gewoon niet. Gefrustreerd gooide hij het laken opzij en stapte uit bed.

Met open mond keek Roxie naar zijn gespierde naakte lichaam. Hij was nog sexier dan ze zich had voorgesteld en zijn erectie was enorm. Geagiteerd kwam hij op haar af. Een aantal van de bubbels in haar bloed plopten. ‘Wat doe je?’

‘Je naar huis brengen en je daar achterlaten. Alleen.’

Zijn lichaam verried hem, en dat wisten ze allebei. Ze schudde haar hoofd. ‘Ik had het je nooit moeten vertellen.’

‘Ik ben blij dat je dat wel hebt gedaan. Zo kan ik ons beiden behoeden voor het maken van een grote fout.’

Aangemoedigd door zijn opgerichte geslacht vroeg ze poeslief: ‘Hoe kan het een vergissing zijn, Gabe, als we het allebei willen? Zo groen ben ik nu ook weer niet. Ik weet hoe ik deze moet strelen.’ Ze ging recht op haar doel af, kon de verleiding hem vast te houden niet weerstaan. Eerst pakte ze zijn ballen vast, toen liet ze haar vingers heel zacht over de schacht omhoog gaan en wreef met haar duim over het topje. O, nu werd ze duizelig.