Spanning en champagne(18)

‘Omdat ik niet gebonden wil zijn. Nooit.’

Hij lachte kort en ongelovig. ‘Dus voor jou geen huwelijk en geen kinderen?’

‘Nee, inderdaad. Nooit.’

Zijn greep werd iets losser en hij grinnikte smalend. ‘Nooit is een erg lange tijd voor een jonge vrouw.’

‘Doe niet zo neerbuigend.’ Eikel, dacht ze. ‘Ik weet wat ik wil en wat ik niet wil.’ Het verdriet dat het hebben van een familie met zich meebracht, wilde ze niet meer. Ze had dezelfde vrijheidsdrang als haar moeder, maar anders dan haar moeder zou ze dat niet verpesten door een kind te krijgen, en een serieuze relatie wilde ze ook niet.

‘Wat jij wilt, is iemand die je goed behandelt,’ zei hij ruw.

‘Dus dat kun jij niet?’ Ze leunde zo dicht naar hem toe dat ze hem bijna kuste terwijl ze pesterig fluisterde: ‘Ben je toch niet zo’n goede minnaar?’

‘Probeer me niet te manipuleren door me uit te dagen,’ zei hij met opeengeklemde tanden. ‘Dat gaat niet werken.’

‘O, nee?’ Ze liet haar blik langs zijn lichaam omlaag glijden en nam zijn opgewonden toestand schaamteloos in zich op. ‘Je bent ook maar een mens, Gabe.’

‘Dat klopt, ik ben een mens. Geen beest. Ik heb zelfbeheersing en een vrije wil. Een keuze.’ Hij ademde diep in en duwde zacht haar vlecht van haar schouder. ‘Wilde jij proberen me ertoe te verleiden die zelfbeheersing te verliezen?’

Zwijgend keek ze hem aan, wensend dat ze dat kon. Dat zou echt net goed zijn.

‘Wou je met vuur spelen, Roxie?’ vroeg hij met een valse kleinerende grijns.

‘Dan ben jij zeker het vuur,’ zei ze spottend. ‘Je bent echt totaal niet zo vurig als ik heb gehoord, alleen maar ondraaglijk arrogant.’

‘Nou, je hebt me zelf anders net nog meer reden gegeven dat te zijn,’ zei hij poeslief. Toen snauwde hij: ‘Ik doe wat het beste is voor ons allebei, en schatje, jij bent gewoon niet heet genoeg voor mij.’

Ze wist dat hij probeerde haar weg te duwen door haar te kleineren. Rotzak. ‘Me boos maken zorgt er niet voor dat ik je niet meer wil,’ zei ze onbeschaamd. Het had het eerder nog erger gemaakt. Nu wilde ze hem zien sidderen van verlangen naar haar, wilde ze hem op zijn verdraaide knieën zien. ‘Ik ben meer dan heet genoeg voor jou. Ik ben nog maagd, maar ik ben niet dom.’

Zijn grijns verdween onmiddellijk. ‘Dat is nog een reden om nee te zeggen.’ Hij liep een eind bij haar vandaan. ‘Dit gesprek is voorbij. We doen alsof het nooit heeft plaatsgevonden. Huisbaas en huurder, vage kennissen van het stadion. Dat is alles wat we zijn.’

Met haar voeten iets uit elkaar bleef ze staan. Haar huid brandde, al haar zintuigen verlangden ernaar weer vlak bij hem te zijn. ‘Laat me je eraan herinneren, Gabe, dat jij degene bent die hiermee is begonnen.’

Gabe bleef staan en draaide zich om. Zijn lichaam protesteerde, omdat hij zo nodig het juiste moest doen op zo’n stomme manier. Ridderlijk zijn werd zwaar overschat, bovendien was het bijna niet te doen. Nu hij echter had gehoord hoe onervaren Roxie was, had hij geen keus meer. Hij wilde niet weer de oorzaak zijn van de mentale instorting van een vrouw. Het was echt ontzettend stom van hem geweest haar ertoe aan te zetten hem aan te raken. Daardoor voelde hij zich nog gefrustreerder.

‘Over wie hier precies mee begonnen is, zouden we een stevige discussie kunnen voeren, maar ik wil de schuld wel op me nemen. Ik ben niet zo arrogant dat ik niet kan toegeven dat ik fouten maak. Dit was een enorme vergissing, en we maken het niet nog erger.’

Ja, hoor. Alsof het nog erger kon worden.





Hoofdstuk 4





‘Heb je de nieuwe cheerleaders gezien?’ vroeg Dion aan Gabe terwijl ze naar de rugbyspelers keken die bezig waren met hun training. ‘Je meisje met de bijensteek zit erbij en ze is goed.’

Ze is niet mijn bijensteek-meisje, dacht Gabe, en hij deed erg zijn best niet naar de cheerleaders te kijken die aan de andere kant van het veld warming-up oefeningen deden. Meestal trainden de spelers en de meisjes niet tegelijkertijd omdat dat te veel afleidde, maar de volgende dag zou de eerste grote wedstrijd van het seizoen zijn en iedereen wilde extra tijd op het sportveld.

‘Foxy Roxie,’ zei Dion met een duivelse grijns.

Hij sprong bijna uit zijn vel. ‘Wie noemt haar zo?’ vroeg hij zo ontspannen mogelijk, al kookte hij vanbinnen.

‘Jimi en een paar van de nieuwe jongens. Ze hebben goed getrainde ogen.’

De naam Foxy Roxie paste helemaal niet bij haar. Ze had haar haar dan wel geblondeerd, haar wimpers zwart gemaakt en haar borsten omhooggeduwd met een speciale beha, maar dat was alleen de buitenkant. Ook al deed Roxie nog zo haar best het niet te zijn, ze was zo onschuldig als wat. Hij wilde niet dat een van die pummels misbruik van haar zou maken. De waarheid was dat hij graag zelf misbruik van haar wilde maken. ‘Ze is nog maar een kind,’ zei hij achteloos tegen Dion.