Soixante neuf(10)

‘Hebben we al een Kamasutra-deskundige gevonden die hier iets over kan zeggen?’

Rudi schudde zijn hoofd. ‘We gaan niet af op één deskundige, de recherche is ermee bezig. Er is zoveel te weten over de Kamasutra, de informatie moet gefilterd worden. Overigens moeten we niet uit het oog verliezen dat de Kamasutra vooral de meest bekende seksuele leer ter wereld is. Het is dus helemaal niet gezegd dat onze dader zich enorm in de leer heeft verdiept, of er zelfs maar íéts van afweet. Een beetje googelen levert je alle standjes op die je maar wilt weten en een kaartspel zoals hij gebruikt, is ook niet exclusief. Dat neemt niet weg dat we alle winkels in de omgeving natrekken of er onlangs zo’n kaartspel is verkocht. En de webwinkels die deze kaarten verkopen worden ook benaderd.’

Sanne knikte. Het onderzoek werd in elk geval grondig gedaan. ‘Denk je dat hij van plan is de hele Kamasutra af te werken?’

‘Inclusief alle variaties zijn er heel wat standjes. Laten we hopen dat we de dader te pakken hebben voor hij ze allemaal heeft gehad. Of eigenlijk, voor hij er nog één kan uitvoeren.’

Sanne had nog tientallen vragen, maar Rudi klopte op een dikke envelop die voor hem op tafel lag. ‘Hier staan alle bevindingen in. Je moet het maar even rustig doorlezen.’ Hij klikte door naar de volgende sheet. ‘Door naar het tweede slachtoffer.’

Sanne week een beetje achteruit op haar stoel. De foto die verscheen was behoorlijk onsmakelijk en hoewel ze wel wat gewend was, voelde ze haar maag samentrekken. Opnieuw was er een dode man te zien, maar deze keer leek de moordenaar zich nog wat meer te hebben uitgeleefd. De man zat met zijn rug tegen de muur en zijn benen gekruist. Het leek alsof hij mediteerde, met zijn ogen gesloten en zijn handen op zijn knieën, ware het niet dat de binnenkant van zijn polsen opengereten was en zijn benen onder het bloed zaten. De sprei op het bed was ook doordrenkt van het bloed dat uit de slagaders was gegutst. Het verbaasde Sanne dat de dode man rechtop was blijven zitten.

‘Hij zat vastgebonden’, zei Rudi toen ze er een opmerking over maakte. ‘Volgens de patholoog is het slachtoffer pas na zijn dood vastgebonden, wat betekent dat de dader geen haast heeft gehad. Die was er blijkbaar van overtuigd dat er niemand binnen zou komen.’

‘Dat is altijd zo wanneer een klant met een meisje is’, vulde Sander Derijcke aan. ‘Privacy staat bij de Soixante Neuf hoog in het vaandel.’

‘Een medewerkster dus, mogelijk.’ Sanne liet die gedachte door haar hoofd gaan en tikte met haar vinger op tafel. ‘Maar wat zou het motief kunnen zijn?’

‘Het hoeft natuurlijk geen escortdame te zijn’, zei Rudi. ‘Zolang anderen maar dachten dat de kamer bezet was door een klant en een meisje. Bij de deur brandt een subtiel lampje als dat het geval is en dan weet iedereen: wegblijven hier.’

‘Wie is hij?’ vroeg Sanne met een kort knikje richting het ongelukkige slachtoffer op het scherm.

‘Willem Haasdonk, 58 jaar, directeur van een groep autobedrijven in Eindhoven. Getrouwd, vader van drie volwassen kinderen. Zijn vrouw zegt niet op de hoogte te zijn van zijn bezoekjes aan de seksclub. Hij kwam met regelmaat. Op zijn creditcard is te zien dat hij in elk geval dit jaar al vier keer is geweest en het is net maart. Zijn vrouw is er kapot van.’

‘Dat snap ik.’ Sanne kneep haar ogen samen en keek naar de man. ‘Vijanden?’

‘Voor zover bekend niet. Op zijn werk omschrijven ze hem als ‘correct’. Maar dat zegt natuurlijk niet alles.’

‘Wanneer is hij vermoord?’

‘Een week na de vorige, net toen de gemoederen in de Soixante Neuf weer wat bedaard waren. Ook hij is gevonden door iemand van housekeeping.’ Hij klikte door en opnieuw verscheen een kaart met een illustratie. ‘Ook hier vonden we een aandenken. De positie is de lotushouding, ook zo’n klassieker uit de Kamasutra.’

‘Heb je verder al iets?’

Rudi schokschouderde. ‘We hebben inmiddels drie gasten die er op de avond van de eerste en de tweede moord waren, maar onderzoek heeft al aangetoond dat zij alle drie met iemand waren toen de moord werd gepleegd. Dat hebben de escorts verklaard.’

Sanne leunde een beetje naar voren. ‘Hoe zeker is dat dan? Zijn die meisjes te vertrouwen?’

‘Dat moeten we uitzoeken’, knikte Rudi. ‘Het is een van jouw taken om daarachter te komen. Er werken veel buitenlandse meisjes in de club, die met wat ze verdienen zo’n beetje hun hele familie in hun thuisland onderhouden. Zijn ze gevoelig voor geld? Ik denk het wel. Er zijn er ongetwijfeld bij die voor een bepaald bedrag het verhaal vertellen dat je maar wilt.’

Sanne keek naar zijn peinzende gezicht. Ze probeerde wat ze wist op een rijtje te zetten en tikte opnieuw nadenkend met haar vinger op de tafel. Het enige andere geluid in de ruimte was het zachte zoemen van de beamer.