Slavin van haar passie(7)

Hoofdstuk 2





Ondanks het feit dat het warm was in de kamer kreeg Ava kippenvel. Ze sloeg haar armen om haar bovenlijf en probeerde zich warm te wrijven. Nu moest ze sterk zijn! Ze had hoofdpijn van de inspanning die het helder blijven denken haar kostte. Onder haar voeten leek de aarde volop in beweging, en de lucht om haar heen was geladen met Marcs haat. Ze rilde onophoudelijk.

‘Heb je het koud?’ vroeg Marc.

‘Wat kan jou dat schelen?’ beet ze hem toe.

Hij keek haar een moment zwijgend aan en vroeg toen: ‘Heb je al gegeten?’

‘Nee. En als je soms dacht dat ik in mijn lingerie bij je aan tafel schuif, moet je nog eens heel goed nadenken.’ Ze stak haar kin uitdagend de lucht in.

Hij glimlachte terwijl hij haar nog eens van top tot teen opnam. ‘Je zou me bijna op een idee brengen… Maar nee, zo ga ik niet met je naar buiten. Vanaf vandaag behoort jouw lichaam alleen mij toe. Niemand anders krijgt je zo te zien.’

Woede raasde door haar heen. Ze moest moeite doen om stil te blijven staan. ‘Waarschijnlijk zou het je veel minder geld kosten om een prostitué in te huren,’ zei ze bits, alle voorzichtigheid overboord gooiend.

‘Ja, dat zal we, maar ik wil jou,’ zei hij. In zijn ogen brandde een duivelse gloed. ‘Wij moeten nog wat zakelijke dingen regelen, toch?’

Ze keek hem nijdig aan. ‘Alle zakelijke banden die er tussen ons waren, zijn vijf jaar geleden verbroken. Ik dacht dat ik dat duidelijk had gemaakt.’

‘O ja?’ vroeg hij snerend. ‘Zonder een woord verliet je het appartement dat ik voor je had ingericht. Een briefje, dat was alles.’

Ava voelde een steek van schuldgevoel in haar borst. Ze had het hem inderdaad in zijn gezicht moeten vertellen. Maar ze had geweten dat hij haar zou overhalen te blijven, dus had ze een briefje voor hem achtergelaten. Op die manier hield ze nog enigszins de controle… dacht ze…

Vanaf hun eerste ontmoeting was ze alle controle verloren. Ze was hopeloos verliefd geworden en sindsdien was ze hulpeloos geweest waar het hem betrof. Later had ze haar afhankelijkheid gewijd aan haar leeftijd en onervarenheid, maar op dit moment vroeg ze zich af of dat wel zo was. Na de eerste keer was ze gedesillusioneerd en met een gebroken hart bij hem weggegaan. Maar nu was hij er weer, en het leek erop dat ze opnieuw als een blok voor hem zou vallen.

Ze wendde haar blik af. Het verwijt in zijn ogen was ondraaglijk. ‘Het spijt me,’ fluisterde ze, maar haar woorden klonken niet overtuigend. Ze was bleek, haar onderlip trilde en in haar grijsblauwe ogen blonken tranen.

Abrupt draaide hij zich om en keek naar buiten. Zijn bewegingen waren schokkerig, zijn vuisten gebald, alsof hij elk moment een gat in de muur zou kunnen beuken. Hij voelde een vlaag van woede opkomen, gepaard met het misselijkmakende besef dat hij even niet op zijn hoede was geweest. Hij had gezworen dat hij nooit zo zou worden als zijn vader. Híj zou niet in de ban komen van een vrouw die niet te vertrouwen was.

Zijn vader was tot over zijn oren verliefd geweest op zijn moeder. Maar zij had er tal van andere mannen op na gehouden, totdat ze het gezin uiteindelijk had verlaten toen Marc zeven jaar oud was. De laatste herinnering die hij aan zijn moeder had, was drie jaar daarna. Ze had naar hem gezwaaid voordat ze in de sportwagen van haar laatste verovering was gestapt, om vervolgens nooit meer uit te stappen. Drie uur later was ze dood, verongelukt langs de kust van Amalfi. De rest van zijn leven had Marc geprobeerd zijn gebroken vader te steunen, maar die bleek ontroostbaar. Hij begon te drinken en uiteindelijk had hij zich dood gedronken.

Vijf jaar lang had Marc zijn wraak op Ava McGuire gepland. Van alle mensen met wie ze had kunnen trouwen, had ze juist zijn aartsvijand gekozen. Hij walgde bij het idee dat die opgeblazen Douglas Cole de liefde met haar bedreef. Stap voor stap had hij uiterst zorgvuldig een imperium opgebouwd en als klap op de vuurpijl had hij ten slotte Cole op de knieën gedwongen.

Dat Ava een geldwolf was, had hij zojuist weer bevestigd gezien. Ze had hem geprobeerd te verleiden met haar prachtige lichaam, maar hij zou pas toehappen wanneer de tijd rijp was. Hij zou zorgen dat ze erom smeekte…

Maar hij zou niet de liefde met haar bedrijven. Nee, deze keer zou het gewoon seks zijn. Hij zou haar nemen totdat hij genoeg van haar had. Ze zou de kans niet eens krijgen om hem te verlaten.

Hij rukte zijn blik los van de taferelen buiten en draaide zich om. ‘Alles wat van Cole was, moet weg,’ zei hij. ‘Buiten staat een verhuiswagen die alles weg zal brengen. Dan kunnen mijn spullen naar binnen.’

Ze kreeg een brok in haar keel. ‘Er is niet veel over van zijn spullen,’ stamelde ze. ‘Na de begrafenis heb ik alles uitgezocht en naar zijn ex-vrouw en kinderen gestuurd. Deze meubels stonden er al toen hij het huis kocht.’