Slavin van haar passie(4)

Ava voelde haar hart pijnlijk overslaan bij zijn woorden. Het had geklonken alsof hij een zakelijke overeenkomst aan het sluiten was. Maar was zijn voorstel eigenlijk wel zo anders dan vijf jaar geleden? Toen had hij ongeveer hetzelfde gezegd. Geen huwelijk, geen kinderen, geen verbintenis. En zij was zo dom geweest om daarmee akkoord te gaan. Een tijdje. Ze haalde diep adem. ‘Je lijkt erg zeker van je zaak.’

‘Dat komt omdat ik je ken, Ava,’ zei hij met een sardonisch lachje. ‘Je hebt geld nodig. Veel geld.’

‘Ik vind wel een baan.’ Gekrenkt in haar trots rechtte ze haar rug. ‘Ik zit eraan te denken weer modellenwerk te gaan doen.’

De blik in zijn ogen vertoonde een vastberaden gloed. ‘Eén telefoontje van mij en geen modellenbureau in Europa neemt je aan.’

Ze wenste dat ze de moed had om tegen hem in te gaan, maar ze wist zelf ook wel dat ze al vijf jaar uit de running was. De kans dat haar oude agent haar weer zou inhuren was zeer klein, vooral na inmenging van Marc. Laat staan dat ze ergens anders aan de bak zou komen. ‘Ik kan ook ander werk doen,’ zei ze uitdagend.

‘Geen werk dat genoeg betaalt, zodat je je zus af en toe wat kunt toestoppen.’

Haar ogen werden groot van verbazing. ‘Hoe weet je dat?’

Hij keek haar raadselachtig aan. ‘Ik heb zo mijn bronnen… Ik weet alles van je, Ava.’

Het voelde alsof hij haar een mes in de rug had gestoken. Ze wilde haar armen om zichzelf heen slaan. Ze wilde zich wapenen tegen de pijn veroorzaakt door zijn genadeloze aanvallen. Op de een of andere manier slaagde ze erin zich staande te houden. Uiterlijk onbewogen keek ze hem aan. ‘Laat Serena er alsjeblieft buiten,’ zei ze mat.

‘Ze hoeft niets te weten te komen. Behalve dat we weer samen zijn,’ zei hij.

Ava vroeg zich af hoe haar zus dat nieuws zou opnemen.

Uit pure loyaliteit had Serena in vijf jaar tijd geen enkele keer over Marc gesproken. Ze had zelfs Ava’s ware relatie met Douglas geheim gehouden. Ook Richard, haar eigen man, wist niet hoe de vork werkelijk in de steel zat. Ze was doodsbang dat haar conservatieve schoonfamilie erachter zou komen dat ze bijna met justitie in aanraking was gekomen…

Marcs voorwaarden waren echter onoverkomelijk. Ze kon onmogelijk dag in dag uit blootgesteld worden aan zijn haat en wraakzucht. Dat zou ze niet overleven.

Ze keek nog eens goed naar hem. Het verbaasde haar hoe koud en berekenend hij was geworden. Natuurlijk was hij in het verleden ook geen heilige geweest. Hij was altijd al trots en eigenzinnig, maar zo wreed als nu had ze hem niet eerder gezien. Wat ze echter het pijnlijkst vond, was het feit dat juist haar huwelijk met Douglas deze verandering in hem teweeg had gebracht. Natuurlijk dacht Marc dat ze weloverwogen had gehandeld, maar het tegendeel was waar. Douglas had alles buiten haar weten om bekokstoofd.

Ze friemelde zenuwachtig aan de ring om haar vinger. De grote amethist was een verzoeningsoffer van Douglas geweest, tijdens de laatste weken van zijn ziekbed. ‘Ik heb wat tijd nodig om erover na te denken…’

Zijn ogen schoten vuur. ‘Je hebt zes weken de tijd gehad.’

Ze deinsde terug door zijn onverzettelijke houding. ‘Je verlangt toch niet van me dat ik zo’n grote beslissing op stel en sprong neem, of wel?’

Er verscheen een sneer om zijn mond. ‘Je had anders ook niet zoveel tijd nodig om, pal nadat we uit elkaar waren gegaan, te beslissen met een andere man te trouwen. Er zat minder dan een maand tussen.’

‘Ik ben er zeker van dat jij ook zo snel iemand anders had gevonden,’ zei ze, plotseling op felle toon. ‘Je staat om de haverklap in de krant met steeds weer een andere beroemde schoonheid.’

‘Ik ben niet celibatair, nee, dat geef ik toe,’ zei hij traag. ‘Dat doet me denken aan nog een voorwaarde voor onze overeenkomst.’

‘Ik heb nog helemaal geen ja gezegd.’

‘Dat komt nog wel.’

Ze tandenknarste van woede. ‘Laat me raden,’ zei ze verontwaardigd. ‘Je wilt dat ik trouw ben, terwijl jij mag doen waar je zin in hebt.’

‘Je leert snel, mooi zo.’ Zijn ogen glinsterden. ‘Misschien heeft die tijd met Cole toch nog iets goeds opgeleverd.’

Opnieuw voelde ze een vlaag van woede opkomen. Hoe durfde hij te beweren dat ze met Douglas was getrouwd vanwege zijn vermogen? Het was zo oneerlijk! Waarom liet hij het verleden niet gewoon rusten?

Het had haar destijds zoveel verdriet gedaan om hem te moeten verlaten. Ze had er al haar moed en wilskracht voor nodig gehad. Maar ze had geen andere keuze gehad. Ze had meer voor hem willen zijn dan alleen zijn minnares, maar hij had meer dan eens gezegd dat hij niets meer wilde dan een korte affaire. Een huwelijk was ondenkbaar geweest. En dat was het nu meer dan ooit…