Slaap(99)
‘Weet je zeker dat hij Russisch sprak, en geen Kazachs?’
‘Ja... Jurek Walter sprak een uitgesproken beschaafd Russisch, alsof hij een professor aan de Lomonosov-universiteit was.’
‘Je zei tegen hem dat je klaar was met zijn brief,’ zegt Joona. ‘Waren er meerdere brieven?’
‘Alleen de brief waarop hij antwoordde.’
‘Dus hij had eerst een brief ontvangen?’ vraagt Joona.
‘Die kwam bij mij... van een advocaat die... hij bood aan om zijn rechten en mogelijkheden met hem door te nemen.’
‘En jij gaf hem aan Jurek Walter?’
‘Ik weet niet waarom, ik vond het een mensenrecht, maar hij is geen...’
Ze huilt en doet een paar stappen achteruit op het zachte bed.
‘Probeer je te herinneren wat...’
‘Ik wil mijn kinderen bij me hebben, hier kan ik niet tegen,’ kermt ze, en ze stampt weer rond op het bed. ‘Hij zal ze iets aandoen.’
‘Je weet dat Walter opgesloten is op de beveiligde een...’
‘Alleen als hij het wil,’ onderbreekt ze hem en ze wankelt. ‘Hij houdt iedereen voor de gek, hij kan erin en eruit...’
‘Dat is niet waar, Susanne,’ probeert Joona haar gerust te stellen. ‘Jurek Walter heeft de beveiligde eenheid de afgelopen dertien jaar geen enkele keer verlaten.’
Ze kijkt hem aan en zegt dan met haar witte, gebarsten lippen: ‘Jij weet niets.’
Het lijkt haast alsof ze in lachen uit zal barsten.
‘Jij weet echt helemaal niets, hè?’
‘Ik heb hem op de parkeerplaats voor het ziekenhuis gezien, zegt ze zacht. ‘Hij stond daar maar naar me te kijken.’
Ze knippert met haar ogen, die droog zijn geworden, en haar hand trilt hevig als ze hem optilt om haar haren uit haar gezicht te strijken.
Het bed kraakt onder haar voeten en ze zoekt met haar hand steun bij de muur. Joona probeert haar te kalmeren: ‘Ik begrijp dat zijn dreigement...’
‘Je bent gewoon dom,’ gilt ze. ‘Ik heb je naam op de glazen ruit gezien...’
Ze doet een stap naar voren, glijdt uit op het bed, slaat hard met haar nek tegen de bedrand en valt op de grond.
127
Corinne Meilleroux legt haar telefoon op tafel en schudt haar hoofd, waardoor er een geur van exclusief parfum helemaal tot bij Nathan wolkt.
Hij heeft zitten wachten tot ze het gesprek afrondt, heeft bedacht dat hij haar zal vragen of ze een keer met hem uit eten wil.
‘Ik krijg geen biet boven water,’ zegt ze.
‘Geen biet,’ herhaalt hij met een scheef glimlachje.
‘Kun je dat niet zeggen?’
‘Het is misschien niet zo hip, maar...’
‘Ik heb Anton Takirov van de nsc, de veiligheidspolitie in Kazachstan gesproken,’ zegt ze. ‘Binnen een seconde was het gebeurd. Hij antwoordde sneller dat Jurek Walter geen Kazachs staatsburger is dan dat ik mijn laptop open kan klappen. Ik was hartstikke vriendelijk en vroeg hun een nieuwe poging te doen, maar die Takirov, hij was domweg beledigd en zei dat ze zowaar computers hebben in Kazachstan.’
‘Misschien vindt hij het moeilijk om met vrouwen te communiceren.’
‘Toen ik die Takirov probeerde te vertellen dat dna-matching even kan duren, viel hij me in de rede en legde hij uit dat ze het modernste systeem ter wereld hadden.’
‘Ze willen gewoon niet helpen.’
‘In tegenstelling tot de federale veiligheidsdienst van de Russische federatie. De samenwerking met hen is tegenwoordig tenminste goed. Dmitri Oergov heeft net teruggebeld. Ze hadden niets dat overeenkwam met het dna dat ik heb opgestuurd, maar hij zou de nationale politie persoonlijk vragen de foto’s te bekijken en hun dna-bank door te nemen...’
Corinne sluit haar ogen en masseert haar nek. Nathan kijkt naar haar, probeert de neiging om hulp aan te bieden te onderdrukken. Hij zou achter haar willen gaan staan om langzaam haar rugspieren soepel te maken.
‘Ik heb warme handen,’ zegt Nathan op het moment dat Joona Linna binnenkomt.
‘Mag ik eens voelen?’ vraagt hij met zijn donkere, Finse timbre.
‘Kazachstan maakt het ons niet makkelijk,’ vertelt Corinne. ‘Maar ik...’
‘Jurek Walter komt uit Rusland,’ zegt Joona en hij pakt een hand zuurtjes uit de schaal.
‘Rusland,’ herhaalt ze leeg.
‘Hij spreekt perfect Russisch.’
‘Zou Dmitri Oergov tegen me gelogen hebben... sorry hoor, maar ik ken hem en ik geloof echt niet dat...’
‘Hij weet waarschijnlijk van niets,’ zegt Joona, terwijl hij de snoepjes in zijn zak stopt. ‘Jurek Walter is zo oud dat het in de tijd van de kgb moet zijn geweest.’
128
Nathan, Joona en Corinne buigen zich over de tafel en vatten de situatie samen. Kortgeleden hadden ze niets. Maar dankzij Saga’s infiltratie hebben ze een plaatsnaam gekregen. Jurek Walter had zich versproken toen hij ‘Leninsk’ fluisterde. Hij was opgegroeid in Kazachstan, maar aangezien Susanne Hjälm hem verzorgd Russisch had horen spreken, kwam zijn familie hoogstwaarschijnlijk uit Rusland.