Siciliaanse verovering(8)

‘Ik heb niet gezegd dat ik met je mee zou gaan,’ zei ze, terwijl ze zich probeerde los te trekken.

‘Maak je liever hier een maaltijd voor me klaar?’ vroeg hij glimlachend, en ze voelde een trilling in de buurt van haar hart. ‘Het is lang geleden dat je voor me hebt gekookt, maar ik kan me nog goed herinneren hoe uitstekend je dat deed. Dat zou bijzonder prettig zijn.’

‘Ik heb liever dat je weggaat.’ Ze keek op, maar vermeed elk oogcontact. ‘Je hebt me veilig thuisgebracht. Er is geen enkele reden om nog langer bij elkaar te blijven.’

‘Ik vrees dat je het niet goed begrijpt. Ik laat je tot na de veiling niet alleen, ik sta je trouw terzijde.’

‘Jij trouw!’ hoonde ze, ondertussen nadenkend over het beste verweer tegen zijn grimmige onverzettelijkheid.

Hij verstevigde de greep om haar arm. ‘Ontrouw ben ik je nooit geweest.’

Ze geloofde hem, hoewel ze dat niet wilde. Niet sinds hij haar verklaring had verworpen toen ze hem van de baby had vertelde. Maar dat genoegen gunde ze hem niet. In plaats daarvan concentreerde zich op het actuele conflict. ‘Nee.’

‘Wat nee, dolcezza?’

‘Jij blijft niet bij me.’ Haar stem brak toen zijn hand naar haar sleutelbeen gleed. Ze voelde zich een vogeltje onder de hypnose van een slang. Ze kon zich niet bewegen hoewel ze wist dat het funest was hem verder te laten gaan.

‘Ik heb je vader een belofte gedaan en ik zal die houden.’

‘Ik heb geen lijfwacht nodig.’

‘Hij denkt daar anders over.’

‘Mijn vader stippelt mijn leven niet voor me uit.’

‘Dat klopt. Anders dan je zus, heb je een onrustbarende neiging je eigen gang te gaan. Ik had toch verwacht dat je uit liefde je vader ervoor zou behoeden dat hij zich constant zorgen om je welzijn moet maken.’

Ze zou zich niet laten manipuleren door die opmerking. ‘Dat doet hij toch wel.’

‘Hij had iets aan zijn hart de afgelopen maand. Heeft hij je daarover verteld?’

Het leek alsof alle lucht opeens uit haar longen werd gezogen. ‘Nee,’ fluisterde ze. ‘Daarover heeft hij me niets verteld.’ Waarom had hij niets gezegd? Waarom had zijn vrouw, Therese, haar niet op de hoogte gesteld? En ze sprak deze vragen uit, terwijl ze in haar opkwamen.

‘Ik weet het niet, misschien wilde hij je niet ongerust maken.’

‘Ik had dat moeten weten!’ Het leed dat ze ervoer doordrong haar ervan hoezeer ze een buitenstaander was. Met niemand had ze een intieme band.

Salvatore nam haar op zo’n manier op, dat ze zich naakt voelde. ‘Nu weet je het. En wil je het risico lopen zijn hart nog verder op de proef te stellen?’

Een gevoel van machteloosheid bekroop haar. Ook al waren ze niet heel intiem, toch hield ze veel van haar vader. En het was waar dat hij er niet al te best uit had gezien, de laatste keer dat ze elkaar zagen. ‘Nee.’

‘Juist. In dat geval blijf ik.’

Met een geweldige wilsinspanning deed ze een pas naar achteren, weg van zijn greep. ‘Niks daarvan. Als papa zich zoveel zorgen maakt, stem ik in met een lijfwacht, maar jij zal dat niet zijn.’

‘Het is een te belangrijke opdracht om aan iemand anders te delegeren.’

‘Ik, belangrijk?’ Onwillekeurig klonk ze spottend.

Zijn kaak verstrakte, en vuur sproeide uit zijn ogen. ‘Blijf het maar proberen, Elisa.’

Zijn toon maakte duidelijk dat ze dat maar beter niet kon doen. Maar ze kon zich niet beheersen. Ze voelde te veel pijn, en dat was allesbepalend voor wat uit haar mond kwam. Hij had haar gekwetst, en een wreed deel van haar wilde hem eveneens kwetsen, ook al waren het niet meer dan speldenprikken voor zijn mannelijke trots.

‘Ik bel papa en vertel hem dat ik jou niet bij me wil hebben.’

‘En leg je hem dan meteen uit waarom niet?’

Salvatores snelle repliek maakte dat ze op weg naar het telefoontafeltje naast de enige fauteuil als aan de grond genageld bleef staan.

‘Ik hoef hem helemaal niet te vertellen waarom.’

‘Hij wil het beste voor je, en dat ben ik. Dus zal hij je om uitleg vragen.’

Ze wist dat hij gelijk had. Al had Vitale Security ex-militairen in dienst, niemand was zo goed getraind als Salvatore. Daar hadden zijn vader en grootvader wel voor gezorgd met de eliteopleiding waar hij man-tegen-man-gevechtstechnieken had geleerd en die verder nergens werd gegeven. Aansluitend had hij nog een technische opleiding gevolgd op het academische niveau van kader van de geheime dienst.

‘Dan zal ik het hem vertellen.’

‘En hem een hartaanval bezorgen? Betekent hij dan zo weinig voor je?’

Ze balde haar handen tot vuisten. ‘Waarom doe je me dit aan?’ Ze draaide zich naar hem toe met een lichaam dat beefde van emoties die ze liever niet had gehad. ‘Heb je me dan nog niet genoeg pijn gedaan?’